Mariusz Urbanek jakimś dziwnym trafem unikał do tej pory spotkania z moim zmysłem wzroku, choć przyznać muszę iż biografie wszelakie czytuję pasjami.

I powiadam Wam po przestudiowaniu powyższej, raduje się me serce niepomiernie... gdyż posiadam jeszcze jedną księgę jego autorstwa: "Tuwim. Wylękniony bluźnierca"
A jeżeli rzecz o Tuwimie okaże się choć w połowie tak dobra jak omawiana obecnie, będę kontent :)

Kiedyś przy okazji pracy Waltera Isaacsona o Stevie Jobsie, napisałem że moim zdaniem by biografia była dobra, jej autor musi spełnić przynajmniej cztery warunki:

1. wybrać interesujący temat
2. snuć ciekawą, wciągająca opowieść
3. posiadać "lekkie pióro"
4. wykazać się rzetelnością

I wiecie co? Mariusz Urbanek bez wątpienia wszystkie te warunki spełnia, ba powiem więcej, swą opowieść snuje poprawną i wprawną polszczyzną. Co w dzisiejszych czasach, zalewającego nas zewsząd językowego chłamu, zasługuje na dodatkowe uznanie.

Tyle o formie, zaś jeśli chodzi o treść, to ja po prostu nie wiem co mam powiedzieć... Na tych niespełna 300 stronach, autorowi udało się "upakować" tyle informacji, że "czapki z głów mości panowie".
Mamy tu barwne biogramy największych matematycznych umysłów, jakie wydała polska ziemia. Mamy zabory, Wielką Wojnę, odbudowywanie polskości po latach niewoli, sanacyjną krótkowzroczność i nieudolność, brak nadziei, dojrzewanie antysemityzmu, getta ławkowe, barbarzyństwo sowietów i niemieckich okupantów. Mamy cierpienia i śmierć, ucieczkę, nadzieję, mamy Los Alamos, H-bomb, niekonwencjonalną angielszczyznę Einsteina, ale również pragmatyzm i kolaborację...
A jednak przede wszystkim mamy tu geniusz i to geniusz zmultiplikowany, matematyczny geniusz wieloosobowy, czyli coś co nie przytrafia się często!
No, przynajmniej nie w naszych szerokościach geograficznych :)

I można by tu gdybać, co byłoby dalej, jak rozwinęłaby się Szkoła Lwowska, gdyby nie Hitler i Stalin? Gdzie bylibyśmy dzisiaj jako kraj, gdybyśmy mieli mądrzejszych, bardziej przewidujących włodarzy? Ale - "to se už nevrátí"

Powiem szczerze, nie lubię matematyki, ale dzięki Mariuszowi Urbankowi, polubiłem matematyków, Tych matematyków, matematyków ze Szkoły Lwowskiej. Doprowadzili oni swą dziedzinę wiedzy na wyżyny, dzięki swemu uporowi i nie czarujmy się, znacznie cięższej niż na "zachodzie" pracy, sprawili że Lwów stał się światową stolicą nauk ścisłych.
I pozostaje nam jedynie żałować, iż słynny Alfred nie ufundował czegoś takiego jak Nobel matematyczny, gdyż w takim wypadku liczba polskich noblistów uległaby z pewnością podwojeniu... potrojeniu nawet...

Aby nie być gołosłownym, pozwolę sobie tutaj na przypomnienie nazwisk przynajmniej tych najwybitniejszych członków Lwowskiej Szkoły Matematycznej:

Stefan Banach
Hugo Steinhaus
Stanisław Mazur
Władysław Orlicz
Juliusz Paweł Schauder
Stanisław Ulam
Marek Kac
Herman Auerbach
Antoni Łomnicki
Stanisław Ruziewicz
Włodzimierz Stożek
Stefan Kaczmarz
Stanisław Saks i wielu innych...

Ja jestem pod wrażeniem, Panie Mariuszu tak trzymać... i oczywiście serdecznie polecam :)

Mariusz Urbanek jakimś dziwnym trafem unikał do tej pory spotkania z moim zmysłem wzroku, choć przyznać muszę iż biografie wszelakie czytuję pasjami.

I powiadam Wam po przestudiowaniu powyższej, raduje się me serce niepomiernie... gdyż posiadam jeszcze jedną księgę jego autorstwa: "Tuwim. Wylękniony bluźnierca"
A jeżeli rzecz o Tuwimie okaże się choć w połowie tak dobra...