„Demon Żądzy”. Książka wokół której, jest bardzo wiele szumu. Jest to jedna z tych lektur, która jest bardzo kontrowersyjna. Za nim została wydana miała już swoich zwolenników, a także przeciwników. Jedni mówią, że to marnowanie papieru, inni nie mogą się doczekać kiedy ją przeczytają. Sama nie wiedziałam, do której grupy będę należeć. Podeszłam do książki z dystansem i trzeźwym okiem już wiem, do której frakcji należę…

Emily przechodzi gehennę ze swoim ojcem alkoholikiem. Po kolejnej awanturze z ojcem, ucieka z domu. Zmęczona wałęsaniem się po parku, zmarznięta, zasypia na ławce, a bynajmniej tak się jej wydaje. Sen który jest bardzo realistyczny. Pocałunek, który rozpalił jej ciało. I nagły powrót do rzeczywistości. Głosy, które pojawiają się w głowie. Chłód, który ją ogarnie, przeganiany jest przez ciepło. I wiadomość o śmierci ojca. Wszystko to wywraca jej życie do góry nogami. A to dopiero początek tego, co jest dla niej przygotowane…
Kim jest Emily i co się wokół niej dzieje? Kto ją pocałował? I jaka będzie tego cena?

Od pierwszej strony, którą zaczęłam czytać, zostałam wciągnięta w wir wydarzeń. Książka rozpoczyna się mocnym wejściem, bez słowa wyjaśnienia zostajemy wrzuceni do świata stworzonego przez autorkę. Już od pierwszych stron, można zapomnieć, że oderwiemy się od czytania. Każda kolejna strona jest, jak kolejna dawka narkotyku, uzależnia nas od siebie, przez co możemy zapomnieć o chwili wytchnienia i zapomnienia. Autorka pisze w sposób taki, który nie pozwala na zamknięcie jej lektury.

Emily, to niespełna dwudziestojednoletnia dziewczyna, która ma zadziorny charakter. Jest nieprzewidywalna, zazdrosna i bardzo nie okiełznana. Wszystko to uwalnia się podczas jej bliższego poznawania. Odkrywa się jak karty, powoli, ale za każdym razem ma asa w rękawie. Nie słucha się innych, zawsze robi po swojemu, choć nie zawsze wychodzi jej to na dobre. Jednak nie jest jedyną postacią, która jest tak dobrze opisana. Poznajemy innych bohaterów, którzy także posiadają ten atut. Jedną z bohaterek sama miałam chęć udusić. Kosztowało mnie to wiele nerwów.

Głównym wątkiem, oczywiście jest miłość. Nie obędzie się bez komplikacji. Nic nie jest proste. Same wątki erotyczne są bardzo delikatne, opisane w sposób taktowny, ale bez żadnego skrępowania. Opisane sceny rozpalają także czytelnika i to nie tylko jego wyobraźnię. Trzeba zaznaczyć, że wcale nie jest ich tak dużo, ale jak już są, to nie da się przejść koło nich obojętnie. Jednak tam gdzie jest miłość, także jest walka. I to walka nie tylko o siebie, ale o swoich przyjaciół.

Pomysł na taką fabułę, zadziwił mnie. Wszystko kręci się wokół miłości, ale zawsze jest jakieś ale… Za każdym razem kiedy można już myśleć, że będzie już dobrze, coś nas zaskakuje. Wszystko jest bardzo absorbujące. Nie pozwala nam się nudzić. Kaskada zdarzeń uderza w nas, jak huragan. I to dzięki temu całość jest taka wciągająca. Nie można zapomnieć o języku, który jest prosty i bardzo przystępny. Wzbogacony o zwroty, które są potocznie nazywane przekleństwami. Nie ma ich dużo, ale zawsze są w odpowiednich miejscach, ale także są bardzo łagodnymi wersjami. Przy tej książce można się uśmiać, bo humoru w niej nie brak, można się wzruszyć, bo i takie sytuacje się zdarzą. Gdybym nie wiedziała, że to debiut, nigdy bym się nie zorientowała, że tak jest.

Dominika Szałomska urodziła się w grudniu 1991 roku. Jest młodą dziewczyną, która swoją twórczość prezentuje na blogach. Tak było również w przypadku „Demona Żądzy”. Na co dzień oprócz pisania swoich opowiadań, pisze recenzje literatury oraz wywiady z autorami. Swoją przyszłość, chce związać z pisaniem.

Książka, która wokół siebie robi wiele szumu. Jest prosta, ale genialna. Ciekawy pomysł na fabułę, dostarcza wielu emocji. Czas, aby „Demon Żądzy” zawitał także w waszych umysłach. Jesteście na to gotowi?


Moja ocena: 8/10

„Demon Żądzy”. Książka wokół której, jest bardzo wiele szumu. Jest to jedna z tych lektur, która jest bardzo kontrowersyjna. Za nim została wydana miała już swoich zwolenników, a także przeciwników. Jedni mówią, że to marnowanie papieru, inni nie mogą się doczekać kiedy ją przeczytają. Sama nie wiedziałam, do której grupy będę należeć. Podeszłam do książki z dystansem i...