Po przeczytaniu każdej kolejnej książki autorstwa Wiesława Myśliwskiego czuję, że staję się lepszym człowiekiem. Czuję się oczyszczona z nieistotnych zmartwień, nie odczuwam braku rzeczy- wmówionych mi przez współczesny, komercyjny świat. Godzę się z prawdą o życiu człowieka, że już od kołyski nieuchronnie zbliżam się ku śmierci, a której nie należy traktować jak nieszczęście ale rzecz naturalną jak wschody i zachody słońca.

„ Człowiek śmierci zwyczajny (…). Nie tylko żyje od kołyski do trumny, ale i umiera od kołyski do trumny”

Szymon Pietruszka- główny bohater i narrator książki opowiada nam o swoim życiu wiejskiego zabijaki,partyzanta, milicjanta a nawet urzędnika, a poznajemy go w chwili gdy świadomy przemijania życia buduje obszerny, choć nikomu tak naprawdę nie potrzebny rodzinny grobowiec, przeznaczając na to wszystkie swoje siły i środki . Dlaczego podejmuje się tego dzieła tłumaczy nam opowiadając swobodnie, choć bez zachowania chronologii- o swoim dzieciństwie, życiu , namiętnościach i miłości, błędach, które popełniał. Wszystko to- charakterystycznie dla stylu pisarskiego pana Myśliwskiego- okraszone jest suto refleksjami nieco filozoficznymi ale wyrażonymi prostym ludowym językiem.

To nie jest książka na jeden wieczór ani jedną noc. Zdecydowanie należy czytać ją niespiesznie, tak jak nieśpieszna jest akcja książki- o ile można tak nazwać wydarzenia w niej opisane.

Dlaczego mnie się tak bardzo podobają książki tego typu ?- trudno jest mi jednoznacznie powiedzieć. Nie lubię moralizowania w stylu uprawianym przez Paulo Coelho, ale w wydaniu pana Myśliwskiego nie czuję , że jestem pouczana, ani nakłaniana do przyjęcia jednej ,jedynej ,nadmuchanej prawdy objawionej. Być może sprawia to fakt, że to rodzimy pisarz i wielki erudyta , który pisze o sprawach sobie dobrze znanych, prosto z serca i na podstawie doświadczenia własnego, a nie komercyjnie i pod publikę. A może też dlatego, że pisze o sprawach o których słyszałam od mojego ojca, a przekazanych mu przez jego ojca i dziadka- więc wierzę w ich prawdziwość?

Czyż można piękniej i w prostych słowach pisać o chlebie?:
„Niewiele jeszcze wiedziałem o chlebie, prócz tego, że raz jest a raz go nie ma, i że kiedy jest, jest dobry, a kiedy go zabraknie, staje się jeszcze lepszy”

Polecam każdemu, kto jest gotowy na chwile refleksji. Nie znajdziecie tutaj sensacji, trzęsienia ziemi, tajemniczych stworów ani nagłych zwrotów akcji. Znajdziecie za to być może dystans do własnego życia, które jeśli jest pojmowane prosto i ze zgodą na przemijanie , zmiany na lepsze i gorsze- staje się znacznie łatwiejsze do zniesienia. Warto sobie uświadomić, że nawet człowiek nie posiadający najnowszego modelu iPhone’a, i tylko jeden „wyjściowy” garnitur, mógł ciekawie przeżyć swoje życie odczuwając i szczęście i radość i pełnię smaku sczerstwiałej kromki chleba.

Po przeczytaniu każdej kolejnej książki autorstwa Wiesława Myśliwskiego czuję, że staję się lepszym człowiekiem. Czuję się oczyszczona z nieistotnych zmartwień, nie odczuwam braku rzeczy- wmówionych mi przez współczesny, komercyjny świat. Godzę się z prawdą o życiu człowieka, że już od kołyski nieuchronnie zbliżam się ku śmierci, a której nie należy traktować jak...