Każdy ma coś, do czego lubi wracać. Dla niektórych jest to album ze starymi zdjęciami, może jakaś broszka. Każdy przedmiot ma zawartą w sobie historię i wspomnienia, które znowu chcemy przeżyć. Wersja dla książkoholika? Oczywiście powrót do ulubionej książki. Taki właśnie wielki powrót miał miejsce dosłownie przed chwilą, kiedy skończyłam czytać "Julia. Trzy tajemnice", czyli zbiór dwóch nowelek ze świata stworzonego przez Tahereh Mafi.

Ta cieniutka, licząca sobie niecałe dwieście stron, książeczka zawiera dwie nowelki - Destroy me oraz Fracture Me. Nie jest to jednak typowy zbiór nowelek, które tworzą autorzy młodzieżowych dystopii. Przeważnie opowiadają one o wydarzeniach sprzed, albo po historii, którą opisali w swoich "głównych" książkach. Tahereh Mafi postanowiła odejść od tego zwyczaju i opisała jeszcze raz to samo, co było podczas trwania całej trylogii "Dotyku Julii", ale z innych perspektyw.

Pierwsza nowelka, Destroy me, zawiera opowiadanie, które rozgrywa się krótko po ucieczce Julki od Wernera - tak, wtedy, kiedy go postrzeliła. Jednak nowelka nie jest pisana z jej perspektywy, ale z punktu widzenia mojego ulubionego i ukochanego Wernera! Szkoda tylko, że historia w końcu pisana z jego perspektywy okazała się tak... nudna.

Tak, dobrze słyszeliście: n u d n a.

Nie myślałam, że to słowo wypiszę na klawiaturze, kiedy będę pisać o tej właśnie serii, jednej z nielicznych, które skończyłam, ale tak właśnie było. Opisane były tam niezwykle nieistotne rzeczy - jak pił kawę z Delalieu, jaki był wściekły, że przyjechał jego ojciec, jak bardzo boli go ręka. I to tyle, nic poza tym. Przełomowym momentem jego strasznie nużącej historii był moment, w którym czytał dziennik Julii, bo jak na świruskę, pisała tam w sumie fajne rzeczy.

Druga nowelka obrania się większą ilością akcji i mam wrażenie, że podobała mi się dużo bardziej, ze względu na to, że w końcu pojawia się Julka, która ratuje tą biedną nowelkę. Drugie opowiadanie opisuje Adam, który - jak możecie wiedzieć - irytuje mnie jak mało kto. Jednak tym razem dobrze, że to z jego punktu widzenia autorka przedstawiła sytuację, bo - o dziwo - w jego życiu dzieje się dużo więcej ciekawych rzeczy niż w przepełnionym bólem żywocie Aarona.

Nie zmieniło to jednak mojego wrażenia, że Adam to po prostu dupek.

W sumie mamy jeszcze jedną "nowelkę", która w gruncie rzeczy nowelką nie jest. Są to pojedyncze strony i zapiski z dziennika Julki, który znalazł Werner. Nic specjalnego, co powinno ulegać ocenie, ale bardzo miłe przemyślenia do poczytania.

Każdy ma coś, do czego lubi wracać. Dla niektórych jest to album ze starymi zdjęciami, może jakaś broszka. Każdy przedmiot ma zawartą w sobie historię i wspomnienia, które znowu chcemy przeżyć. Wersja dla książkoholika? Oczywiście powrót do ulubionej książki. Taki właśnie wielki powrót miał miejsce dosłownie przed chwilą, kiedy skończyłam czytać "Julia. Trzy...