"Dziwny świat Tomasza Nipernaadiego", niczym filmy Wesa Andersona (choć inaczej, bo więcej tu czucia, a mniej operowania intelektem),stanowi hołd dla natur wrażliwych, które postrzegają rzeczywistość nieco intensywniej, barwniej i raczej nie weselej.
To powieść na wskroś przesiąknięta wiejskim folklorem, ale folklorem sytuującym się po jasnej stronie mocy.
Dwa są tu główne wątki: nieszczęśliwej, niespełnionej miłości oraz sprzeczności wiecznie targających człowiekiem. Ta smutna w wymowie książka jest jednak napisana pięknie i nie bez humoru. Sporą jej część stanowią poetyckie i pomysłowe opisy, w których autor z miłością opiewa urodę natury. Czyni to językiem prostym, ale niesłychanie śpiewnym. Warto nadmienić, że nad udoskonaleniem przekładu Alicji Maciejewskiej długo pracowała Zofia Nałkowska. Efekt pracy trzech piór jest piorunujący, zza opisywanego świata zdaje się wyłaniać świat drugi, bliźniaczy i nie tak całkiem samowity.
Tomasz Nipernaadi wędruje przez pola i wsie, gotów śmiertelnie zakochać się w każdej napotkanej dziewce, tym śmiertelniej, im ta większego ma zeza. Każda miłość jest jednak na jakiś sposób nieszczęśliwa, nietrafiona, spóźniona lub przedwczesna. Ten bezczelny mitoman i czarodziej słowa gnany jest jakąś niewypowiedzianą i niemożliwą do zaspokojenia tęsknotą. Coś każe mu stronić od ludzi, a przecież w końcu zawsze coś innego go do nich przyciąga, więc miesza się w ich sprawy, bałamuci swą wymową, pakuje się w tarapaty i raz zdaje się człowiekiem, raz duchem, raz aniołem, a raz złośliwym chochlikiem.
Pod pozornie prostymi historyjkami kryje się tu sporo materiału do poszukiwań i przemyśleń. Sama konstrukcja również godna jest pochwały, bo to przecież właściwie nie powieść, tylko zbiór opowiadań, te zaś płynnie się zazębiają, a na końcu przekonujemy się, że wraz z bohaterem zatoczyliśmy wielkie koło.
Byłbym bardzo podły, gdybym nie polecał.

"Dziwny świat Tomasza Nipernaadiego", niczym filmy Wesa Andersona (choć inaczej, bo więcej tu czucia, a mniej operowania intelektem),stanowi hołd dla natur wrażliwych, które postrzegają rzeczywistość nieco intensywniej, barwniej i raczej nie weselej.
To powieść na wskroś przesiąknięta wiejskim folklorem, ale folklorem sytuującym się po jasnej stronie mocy.
Dwa są tu główne...