W swojej obszernej monografii Jerzy Fiećko stawia tezę, że problem Rosji zajmuje centralne miejsce w całej twórczości Krasińskiego. Przeprowadza dokładną analizę listów poety, jego dzieł literackich (także tych nieukończonych) oraz pism politycznych, które dotykają zagadnień rosyjskich. Po lekturze tej książki czytelnik z pewnością zgodzi się z poznańskim historykiem literatury co do nastawienia Krasińskiego wobec państwa carów. Myślę, że bardzo znaczące jest uwzględnienie trzech grup tekstów (listy, literatura piękna, memoriały): postrzeganie Rosji jest u poety takie samo w tekstach prywatnych, jak i publicznych. Przy okazji Fiećko porusza sprawy związane z konfliktem na linii Mickiewicz - Krasiński ("zmoskalenie Adama", zmiany społeczne). Dla mnie bardzo interesujące było przedstawienie obrazu Rosji w tych najmniej znanych pismach hrabiego Zygmunta, np. w młodzieńczych rozmowach umarłych! Praca umiejscawia myśl Krasińskiego na szerokim tle intelektualnym całej epoki, dzięki czemu można się utwierdzić w przekonaniu, jak bardzo był to człowiek specyficzny i wyjątkowy.

Tomasz Babnis

P.S.
Bodaj czy nie jest to książka bardziej dla historyka niż dla polonisty...

W swojej obszernej monografii Jerzy Fiećko stawia tezę, że problem Rosji zajmuje centralne miejsce w całej twórczości Krasińskiego. Przeprowadza dokładną analizę listów poety, jego dzieł literackich (także tych nieukończonych) oraz pism politycznych, które dotykają zagadnień rosyjskich. Po lekturze tej książki czytelnik z pewnością zgodzi się z poznańskim historykiem...