Wbrew dawniejszym opiniom, które za najważniejszy spór w łonie polskiego romantyzmu uważały konflikt na linii Mickiewicz-Słowacki, Autor stawia tezę, że istotniejsze były różnice między Mickiewiczem a Krasińskim. Książka dotyczy właśnie tych różnic na płaszczyźnie ideowej zostawiając na boku kwestie czysto artystyczne i literackie. Punktem wyjścia jest dla Fiećki przedstawienie wizji Mickiewicza, jaką sobie wyrobił Krasiński w latach trzydziestych XIX wieku, począwszy od spotkania z "panem Adamem" w roku 1830 w Szwajcarii. Dalej przeprowadzona zostaje analiza sporu między obydwoma Wieszczami dotyczącego takich kwestii, jak granice i rola narodu, sprawa Żydów, miejsce Rosji w świecie, czy towianizm. Autor powyższe zagadnienia przedstawia bardzo interesująco. Nigdy się nad tym sporem poetów nie zastanawiałem, a w świetle tej książki zrozumiałem, jak wpisywał się on w ówczesne problemy społeczne i mentalne. Widać też dzięki tej książce skomplikowaną postawę Krasińskiego, bądź co bądź bogatego arystokraty, wobec różnych rewolucyjnych (a może tylko "rewolucyjnych"?) koncepcji epoki. Druga część pracy nie jest związana z pierwszą, to właściwie zbiór esejów poświęconych triadzie problemów: Bóg - Historia - Zło. Cóż... mi bardziej przypadła do gustu część pierwsza, w drugiej trochę za dużo luźnych uwag. Ale wszystko dobrze ukazuje mało znany aspekt polskiego romantyzmu. Jeśli w ogóle cokolwiek związanego z Krasińskim jest tak naprawdę dobrze znane.

Tomasz Babnis

Wbrew dawniejszym opiniom, które za najważniejszy spór w łonie polskiego romantyzmu uważały konflikt na linii Mickiewicz-Słowacki, Autor stawia tezę, że istotniejsze były różnice między Mickiewiczem a Krasińskim. Książka dotyczy właśnie tych różnic na płaszczyźnie ideowej zostawiając na boku kwestie czysto artystyczne i literackie. Punktem wyjścia jest dla Fiećki...