"Wielkie legendy PRL-u nie są przecież tylko dwuwymiarowymi postaciami z ekranu czy starych fotografii. Byli ludźmi niemałego formatu, którzy dzięki swojej oryginalności, wyjątkowości rozjaśniali, na szczęście dla nas, ponurą rzeczywistość epoki, w której przyszło im żyć, pracować, tworzyć."

"Łatwiej mi będzie powiedzieć, ile piję, kiedy nie piję. Otóż kiedy nie piję, to piję pół litra."

"Przy wódeczce omawia się tu sprawy zawodowe, gdyż alkohol, jak wiadomo, ma 'właściwości kulturotwórcze'."

"[...] było miło, bo nawet bójki odbywały się we własnym gronie."

"Na drugi dzień wysłuchałem dwóch relacji z dalszego przebiegu randki. Dziewczyna: 'Woził mnie taksówką po portowych kawiarniach, pokazywał upadłe dziewczyny i tłumaczył, że jak nie będę się uczyć, skończę jak one - co mu odbiło?'. Zbyszek: 'obiecała, że będzie się uczyć.'"

"A dla polskiego kołtuna ktoś, kto jest inny, nie chcę mówić, czy lepszy, czy gorszy, ale inny, jest niebezpieczny! Bo polski kołtun zawsze chce, żeby ludzie stali niżej od niego. A jeśli ktoś wysforuje się ponad przeciętność, kołtun zrobi wszystko, żeby go ściągnąć do swojego poziomu."

"Lata sześćdziesiąte, wczesny ranek. Do sklepu spożywczego wchodzi Kalina w szlafroku i pantoflach na szpilkach. Minąwszy dość długą kolejkę, podchodzi do lady i prosi o kilka butelek szampana. Oburzeni kolejkowicze zaczynają protestować, aktorka odwraca się więc do nich i wyjaśnia: 'Przepraszam, ale muszę się w czymś wykąpać'."

"Oto w jednym z teatrów na próbie Kalina Jędrusik zapaliła papierosa. Na scenie nie wolno palić, więc podchodzi do niej strażak i mówi: 'Proszę zgasić papierosa, bo tu nie wolno palić'. Kalina na to z wrodzonym wdziękiem: 'Odpie...l się, strażaku'. Strażak zaniemówił z wrażenia i wyszedł za kulisy. Po chwili wraca na scenę, ale tam już nie ma Kaliny, tylko Barbara Rylska. On jednak tego nie zauważył, bo oczy zaszły mu bielmem z wściekłości, i krzyczy do Rylskiej: 'Ja też potrafię przeklinać, ty ku...o stara!'. Kompletnie zdumiona aktorka biegnie do Edwarda Dziewońskiego, który był reżyserem spektaklu, i mówi mu, że strażak zwariował, gdyż zwyzywał ją bez powodu. Rozzłoszczony Dziewoński idzie do strażaka, pomścić koleżankę i mówi: 'a pan jest ch...j!'. Przy czym strażak na posterunku też już był inny."

"Młode czytelniczki, poinformowane, że jestem cynikiem, zrozumiały, że nie będę chciał ich skrzywdzić, to znaczy żenić się albo zaprzyjaźniać, a jedynie iść z nimi do łóżka, i zaczęły się masowo do mnie garnąć."

"Wielkie legendy PRL-u nie są przecież tylko dwuwymiarowymi postaciami z ekranu czy starych fotografii. Byli ludźmi niemałego formatu, którzy dzięki swojej oryginalności, wyjątkowości rozjaśniali, na szczęście dla nas, ponurą rzeczywistość epoki, w której przyszło im żyć, pracować, tworzyć."

"Łatwiej mi będzie powiedzieć, ile piję, kiedy nie piję. Otóż kiedy nie piję, to...