Nie sposób przecenić relacji dorosłych dziś dzieci Warszawy AD. 1944. Lektorzy (Janiszewska i Mazurkiewicz) również w znaczący sposób przyczyniają się do wybrzmienia ciężkiego losu małych mieszkańców w sierpniu i wrześniu '44. Znakomite źródło historyczne dla tamtych dni.

Nie sposób przecenić relacji dorosłych dziś dzieci Warszawy AD. 1944. Lektorzy (Janiszewska i Mazurkiewicz) również w znaczący sposób przyczyniają się do wybrzmienia ciężkiego losu małych mieszkańców w sierpniu i wrześniu '44. Znakomite źródło historyczne dla tamtych dni.

Bardzo dobry pomysł na książkę, ale niestety efekt finalny nie do końca mi przypasował. Opowiadanych historii jest zdecydowanie za dużo i nie jestem w stanie zapamiętać wszystkich, przez co podczas czytania miałam uczucie przytłoczenia wiedzą, informacjami. Jednak mimo to uważam, że jest warta uwagi. 🙌🏻🌹

Bardzo dobry pomysł na książkę, ale niestety efekt finalny nie do końca mi przypasował. Opowiadanych historii jest zdecydowanie za dużo i nie jestem w stanie zapamiętać wszystkich, przez co podczas czytania miałam uczucie przytłoczenia wiedzą, informacjami. Jednak mimo to uważam, że jest warta uwagi. 🙌🏻🌹

Co roku w sierpniu czytam swoją lekturę obowiązkową, czyli sięgam po książkę o tematyce Powstania Warszawskiego. Każda jest zapiskiem tragedii ludzi. Każda jest inna, każda zostawia ślad po skończeniu ostatniej strony. Uważam, że naszym obowiązkiem jest pamiętać, czytać, nie zapominać! Wspomnienia małych dzieci, jak one przeżyły wojnę, Powstanie. Co dla nich było ważne? Zostawiona w ruinach domu zabawka? Zaginiony kolega? Migające w piwnicach biało-czerwone opaski na ramionach młodych Powstańców? Jakim cudem młodziutkie dziewczyny (14, 15 lat!) zostawały sanitariuszkami i opatrywały rany, które nam, współczesnym "wygodnickim" wydają się niewyobrażalne? Jakim cudem 19 letni Powstańcy byli tak dojrzali, dorośli, odpowiedzialni? No jak? Książka jest obowiązkową pozycją dla osób interesujących się tematyką Powstania (ale nie tylko oczywiście).
Polecam też stronę internetową BohaterOn. Wspaniała inicjatywa, którą wspieram od lat. Chwała Bohaterom! Niech żyją w zdrowiu i z uśmiechem, na który tak bardzo zasługują. Już tak niewielu zostało przy życiu. Pamiętajmy o nich i dbajmy, żeby żyło im się dobrze.
Wielkie podziękowania dla autora za trud pracy i ogrom poświęcenia przy pisaniu tych wspomnień. Wspaniała pozycja, która powinna być lektura obowiązkową w szkołach. Jak dobrze dla nas, czytelników, że Bohaterowie tych historii zgodzili się jeszcze raz sięgnąć pamięcią do 1944 i podzielić się z nami tym, co wtedy przeżyli, bardzo często jako dzieci lub bardzo młodzi ludzie.

Co roku w sierpniu czytam swoją lekturę obowiązkową, czyli sięgam po książkę o tematyce Powstania Warszawskiego. Każda jest zapiskiem tragedii ludzi. Każda jest inna, każda zostawia ślad po skończeniu ostatniej strony. Uważam, że naszym obowiązkiem jest pamiętać, czytać, nie zapominać! Wspomnienia małych dzieci, jak one przeżyły wojnę, Powstanie. Co dla nich było ważne?...

Wielkie uznanie dla autora, że zawarł tak wiele wspomnień osób, wtedy dzieci, które przeżyły Powstanie. Za to, że Mu się chciało to zrobić, by pamięć o tych ludziach i wydarzeniach nie zginęła, by trwała, byśmy my docenili to w jakim kraju żyjemy i mogli brać przykład z tych młodych ludzi, którzy wtedy ginęli za Ojczyznę, dla nas. Bardzo wzruszające świadectwa. Obowiązkowa lektura dla każdego Polaka i nie tylko.

Wielkie uznanie dla autora, że zawarł tak wiele wspomnień osób, wtedy dzieci, które przeżyły Powstanie. Za to, że Mu się chciało to zrobić, by pamięć o tych ludziach i wydarzeniach nie zginęła, by trwała, byśmy my docenili to w jakim kraju żyjemy i mogli brać przykład z tych młodych ludzi, którzy wtedy ginęli za Ojczyznę, dla nas. Bardzo wzruszające świadectwa. Obowiązkowa...

Książka w pełni oddaje klimat powstania. I wielkie gratulacje dla autora za odnalezienie tych osób.
Polecam książkę tym którzy intersuja sie tematyka Powstania Warszawskiego

Książka w pełni oddaje klimat powstania. I wielkie gratulacje dla autora za odnalezienie tych osób.
Polecam książkę tym którzy intersuja sie tematyka Powstania Warszawskiego

Jedne z ciekawszych wspomnień z Powstania Warszawskiego jakie czytałem. Czasem tylko strzępy wspomnień dzieci 6,7 letnich, doświadczenia 13-letnich łączników, 15-letnich sanitariuszek, coś co przekracza poznanie i zrozumienie nas współczesnych.

Jedne z ciekawszych wspomnień z Powstania Warszawskiego jakie czytałem. Czasem tylko strzępy wspomnień dzieci 6,7 letnich, doświadczenia 13-letnich łączników, 15-letnich sanitariuszek, coś co przekracza poznanie i zrozumienie nas współczesnych.

Wspomnienia dzieci z Powstania Warszawskiego, do których po tylu latach trafił autor. Autor wyjątkowy, który sam był świadkiem okrutnej wojny. Spisane wydarzenia wstrząsają, powodują ogromny szacunek i dumę. Obrazują to, co działo się w 1944 r., a więc w czasie dla nas najboleśniejszym i najgorszym. Tym jest to tragiczniejsze, bo opowiadane oczami dzieciaków, które przeżyły w tych okropnych warunkach; które z dnia na dzień musiały stać się dorosłymi ludźmi, zdając sobie sprawę z grozy, jaka zapanowała w ich życiu.

Książka z autentycznymi, bardzo ważnymi dla naszego narodu faktami powinna być obowiązkową lekturą każdego z nas.

"Trudno sobie wyobrazić, że młodzi chłopcy, dziewiętnasto-, dwudziestoletni musieli z zimną krwią wykonywać wyroki śmierci. Pomimo to każdy z nich był pełen młodzieńczej werwy i zdawał sobie sprawę, że poświęca się dla Polski."

"[...] stałam przed barakiem, żeby pobyć trochę na słońcu i świeżym powietrzu, i widzę, jak obok nas chodzą mężczyźni w podartych szynelach wojskowych - szkielety ludzkie! Ja, młoda dziewczyna, czegoś takiego nie widziałam w życiu! To był przerażający widok! Co może zrobić jeden człowiek z drugim człowiekiem?"

Wspomnienia dzieci z Powstania Warszawskiego, do których po tylu latach trafił autor. Autor wyjątkowy, który sam był świadkiem okrutnej wojny. Spisane wydarzenia wstrząsają, powodują ogromny szacunek i dumę. Obrazują to, co działo się w 1944 r., a więc w czasie dla nas najboleśniejszym i najgorszym. Tym jest to tragiczniejsze, bo opowiadane oczami dzieciaków, które przeżyły...

"[...] Ojciec upadł na plecy i pamiętam, jak jeszcze przez chwilę poruszały mu się oczy, jakby patrzył zdziwiony, nie wiedząc, co się stało. Ten widok strzelającego Niemca i ruszające się oczy leżącego Ojca prześladowały mnie przez wiele lat [...]"

Blisko pięćdziesiąt relacji osób, które jako dzieci były uczestnikami bądź obserwatorami Powstania Warszawskiego. Trudna lektura, budząca współczucie, podziw i ogromny szacunek dla relacjonujących.

"[...] Ojciec upadł na plecy i pamiętam, jak jeszcze przez chwilę poruszały mu się oczy, jakby patrzył zdziwiony, nie wiedząc, co się stało. Ten widok strzelającego Niemca i ruszające się oczy leżącego Ojca prześladowały mnie przez wiele lat [...]"

Blisko pięćdziesiąt relacji osób, które jako dzieci były uczestnikami bądź obserwatorami Powstania Warszawskiego. Trudna...

Dla osób uwielbiających historie naprawdę gorąco polecam. Człowiek nie zdaje sobie sprawy jak wiele przeszli Ci ludzie dopóki sam się o tym nie przekona. Ta książka potrafi chociaż w jakimś stopniu zrozumieć katastroficzne wydarzenia, odczucia bohaterów. Najbardziej podoba mi się to, że są one wiarygodne!

Dla osób uwielbiających historie naprawdę gorąco polecam. Człowiek nie zdaje sobie sprawy jak wiele przeszli Ci ludzie dopóki sam się o tym nie przekona. Ta książka potrafi chociaż w jakimś stopniu zrozumieć katastroficzne wydarzenia, odczucia bohaterów. Najbardziej podoba mi się to, że są one wiarygodne!

Każdy choć raz powinien przeczytać takie wspomnienia,żeby mieć prawdziwy ogląd na naszą historię.

Każdy choć raz powinien przeczytać takie wspomnienia,żeby mieć prawdziwy ogląd na naszą historię.