Dość długo nie chciałam wziąć do ręki którąkolwiek książkę autorstwa Virginii Woolf. Bałam się, że jestem niewystarczająco inteligentna, aby zrozumieć treść. Wiele słyszałam o twórczości tej autorki i niektórzy zniechęcali mnie do czytania. W końcu postanowiłam sama się przekonać, czy styl Virginii Woolf przypadnie mi do gustu.
W bibliotece uniwersyteckiej miałam niezapomniany widok: półeczka z powieściami angielskiej pisarki. Zdecydowana większość to nowe wydania, piękne okładki, a tylko jedna pozycja była zniszczona, szara, popisana - właśnie 'Pani Dalloway' (jestem przeciwniczką niszczenia książek, ale widać było po tym egzemplarzu, że dużą ilość czytelników z niej korzystała). Bez większego namysły wypożyczyłam niewielką objętościowo książkę.
Zawsze byłam zdania, że do niektórych pozycji trzeba zwyczajnie dorosnąć - dlatego wiele osób odrzuca świetną powieść, bo np. nie ma w niej wątku miłosnego albo nie zrozumiało przekazu. To samo tyczy się 'Pani Dalloway'. Znając samą siebie, gdybym kilka lat wcześniej sięgnęła po tę powieść, przestałabym czytać po kilkunastu stronach. Niby jest to opis jednego dnia z życia jednej z dam ówczesnego Londynu, Klaryssy Dalloway, jednak Virginia Woolf po mistrzowsku 'przeskakuje' z czasu akcji do czasu wspomnień i odczuć. Tak samo z bohaterami - po mistrzowsku wykreowane postaci oraz niesamowite opisy ich emocji (strumień świadomości, w którym nie było fałszywości i przesady). Czytając, ciągle zastanawiałam się, jak pisarka to zrobiła, że fabuła umieszczona jednego dnia rozrosła się, i w żaden sposób mnie nie znudziła (czasem w książkach omijam przydługie opisy uczuć, ale w przypadku 'Pani Dalloway' chłonęłam je).
Myślę, że po tę powieść Virginii Woolf mogą sięgnąć nieliczni - nie będą nią zauroczeni ci, którzy liczą na mrożące krew w żyłach wydarzenia lub nie przepadający za dogłębną analizą psychologiczną. Mnie ta książka bardzo się podobała, mimo braku kilku stron i zniszczonymi kartkami (wina czytelników). Michael Cunningham w 'Godzinach' starał się odtworzyć atmosferę towarzyszącą czytaniu książek Virginii Woolf i skorzystał właśnie z 'Pani Dalloway'. Stara ludowa prawda mówi, że oryginał zawsze będzie lepszy i w tym wypadku sprawdza się to stuprocentowo.

Dość długo nie chciałam wziąć do ręki którąkolwiek książkę autorstwa Virginii Woolf. Bałam się, że jestem niewystarczająco inteligentna, aby zrozumieć treść. Wiele słyszałam o twórczości tej autorki i niektórzy zniechęcali mnie do czytania. W końcu postanowiłam sama się przekonać, czy styl Virginii Woolf przypadnie mi do gustu.
W bibliotece uniwersyteckiej miałam...