Filmy lepsze.

Filmy lepsze.

Autor zebrał wywiady ze Stanleyem Kubrickiem z lat 1958-1987, choć znajdziemy również fragment rozmowy ze współproducentem Victorem Lyndonem.
Nie jest to książka biograficzna, ale zbiór przemyśleń Kubricka na temat jego twórczości, światopoglądu, przewidywań co do przyszłych losów naszej planety itd. Można jednak dowiedzieć się kilku ciekawostek o samym twórcy, m.in. na jakim grał instrumencie czy jakimś środkiem lokomocji nie podróżował.
Zgodzę się, że książka spodoba się przede wszystkim tym, którzy filmografię Kubricka znają lepiej niż gorzej. Jego filmów nie da się zamknąć w ramy gatunkowe czy tematyczne, nie znając ich dobrze, możemy czuć się przytłoczeni ich interpretacją.
Nie zgodzę się natomiast z zarzutami dotyczącymi powtórzeń - we wstępie książki autor informuje nas, że pewne wątki mogą się powtarzać. Gene D. Philips nie chciał on ingerować w treść wywiadów, lecz przytacza je z kronikarską dokładnością. Jesteśmy więc świadomi, że niektóre fakty czy przemyślenia pojawią się w książce wielokrotnie.

Autor zebrał wywiady ze Stanleyem Kubrickiem z lat 1958-1987, choć znajdziemy również fragment rozmowy ze współproducentem Victorem Lyndonem.
Nie jest to książka biograficzna, ale zbiór przemyśleń Kubricka na temat jego twórczości, światopoglądu, przewidywań co do przyszłych losów naszej planety itd. Można jednak dowiedzieć się kilku ciekawostek o samym twórcy, m.in. na...

Stanley Kubrick był wielkim reżyserem, z całą odpowiedzialnością można stwierdzić, że nawet wizjonerem jeśli chodzi o sztukę reżyserii.
Do historii przeszły takie dzieła jak: Dr Strangelove, Oczy Szeroko Zamknięte, Ścieżki Chwały, Barry Lyndon (jeszcze nie widziałem),a Lśnienie, Mechaniczna Pomarańcza, czy Odyseja Kosmiczna to filmy przełomowe, które z całą pewnością można zaliczyć do najlepszych filmów w historii. Co prawda Odyseja Kosmiczna mi za bardzo nie przypadła do gustu, to jednak doceniam jej symbolikę, oraz genialne efekty i dbałość o szczegóły.
Z pewnością są lepsze książki, aby przybliżyć sobie postać Stanleya Kubricka, ta nie należy do najlepszych. Jest to zbiór rozmów z reżyserem jakie powstały na przestrzeni lat. Tematy się powielają, przy czwartej czy piątej rozmowie już w zasadzie nic nowego się nie można dowiedzieć, raczej nie warto tego czytać.

Stanley Kubrick był wielkim reżyserem, z całą odpowiedzialnością można stwierdzić, że nawet wizjonerem jeśli chodzi o sztukę reżyserii.
Do historii przeszły takie dzieła jak: Dr Strangelove, Oczy Szeroko Zamknięte, Ścieżki Chwały, Barry Lyndon (jeszcze nie widziałem),a Lśnienie, Mechaniczna Pomarańcza, czy Odyseja Kosmiczna to filmy przełomowe, które z całą pewnością można...

Strasznie toporna i mało angażująca. Jako zagorzały wielbiciel stylu Kubricka uważam iż jest to pozycja tylko dla ortodoksów. Zawiodłem się jednak.

Strasznie toporna i mało angażująca. Jako zagorzały wielbiciel stylu Kubricka uważam iż jest to pozycja tylko dla ortodoksów. Zawiodłem się jednak.

Książka mi się podobała, choć czasami strasznie powtarzalna.

Książka mi się podobała, choć czasami strasznie powtarzalna.

Swietnie napisana książka, wyjątkowe wywiady, z których można się bardzo wiele dowiedzieć zarówno o Kubricku jak i o świecie.

Swietnie napisana książka, wyjątkowe wywiady, z których można się bardzo wiele dowiedzieć zarówno o Kubricku jak i o świecie.

Trochę mało Kubricka w Kubricku. Tylko dla zagorzałych fanów.

Trochę mało Kubricka w Kubricku. Tylko dla zagorzałych fanów.

Stanley Kubrick to fascynująca osoba. Po lekturze książki jestem gotowa do obejrzenia wszystkich jego filmów!

Stanley Kubrick to fascynująca osoba. Po lekturze książki jestem gotowa do obejrzenia wszystkich jego filmów!

"Myślę, że dla artysty złudzenie zjednoczenia z wszechświatem, pochłonięcie uwagi znaczeniem każdego przedmiotu w jego otoczeniu oraz przepajająca go aura spokoju i spełnienia nie są pożądanym stanem. Taki stan usypia twórczą osobowość, która żywi się konfliktem, zderzaniem się, fermentem idei. Transcendencja artysty musi znajdować się w jego sztuce - nie powinien wnosić żadnych sztucznych barier pomiędzy sobą a siłą napędową swojej podświadomości. (...) Zdają się wówczas kompletnie tracić swój zmysł krytyczny i odcinać od pewnych niezwykle inspirujących sfer życia. Być może, gdy wszystko jest piękne, nic nie jest już piękne."

"Myślę, że dla artysty złudzenie zjednoczenia z wszechświatem, pochłonięcie uwagi znaczeniem każdego przedmiotu w jego otoczeniu oraz przepajająca go aura spokoju i spełnienia nie są pożądanym stanem. Taki stan usypia twórczą osobowość, która żywi się konfliktem, zderzaniem się, fermentem idei. Transcendencja artysty musi znajdować się w jego sztuce - nie powinien wnosić...

Mało tu tak właściwie rozmów, większość to prasowe artykuły z denerwującymi powtórzeniami. Oczywiście, gdy do głosu dochodzi Kubrick, robi się ciekawie, ale brakuje wypowiedzi odnośnie "Barry'ego Lyndona", czy "Lśnienia".

Mało tu tak właściwie rozmów, większość to prasowe artykuły z denerwującymi powtórzeniami. Oczywiście, gdy do głosu dochodzi Kubrick, robi się ciekawie, ale brakuje wypowiedzi odnośnie "Barry'ego Lyndona", czy "Lśnienia".