Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nieznośnie amerykańska w swoim umiłowaniu zgrabnej, gatunkowej narracji, opiewaniu korporacyjnego modelu pracy (szczególnie obrzydliwie to wychodzi przy opisywaniu zachowań z pogranicza mobbingu, które w bohaterach wywołują zazwyczaj co najwyżej zdziwienie/rozbawienie) i patronizującym spojrzeniu na Japończyków, jako tych dziwnych typów, co nie umieją biznesów robić we właściwy, amerykański sposób. Plus robienie z Nintendo Złego Imperium trochę jednak na wyrost. Ale nie będę udawał, że mimo wszystko nie bawiłem się świetnie przy lekturze, mimo że wiele z tych faktów już znałem (ciężko interesować się grami i nie kojarzyć spotów Segi, czy słynnego '299' Race'a), bo gawędziarzem jest Harris bardzo dobrym.

Nieznośnie amerykańska w swoim umiłowaniu zgrabnej, gatunkowej narracji, opiewaniu korporacyjnego modelu pracy (szczególnie obrzydliwie to wychodzi przy opisywaniu zachowań z pogranicza mobbingu, które w bohaterach wywołują zazwyczaj co najwyżej zdziwienie/rozbawienie) i patronizującym spojrzeniu na Japończyków, jako tych dziwnych typów, co nie umieją biznesów robić we...

Przyjdzie czas, gdy jakaś swołocz
obowiązkowo będzie o tym pisać heroiczne wiersze.
Przyjdzie czas, gdy jakaś swołocz
powie, że o tym w ogóle nie ma potrzeby pisać.

Przyjdzie czas, gdy jakaś swołocz
obowiązkowo będzie o tym pisać heroiczne wiersze.
Przyjdzie czas, gdy jakaś swołocz
powie, że o tym w ogóle nie ma potrzeby pisać.

Borgesowsko/oulipowskie opowiadania-koncepty, ale przyciężkawe. Pierwsze i ostatnie najlepsze.

Borgesowsko/oulipowskie opowiadania-koncepty, ale przyciężkawe. Pierwsze i ostatnie najlepsze.