Agent Ethan Burke przyjeżdża do Wayward Pines w celach służbowych aby wyjaśnić sprawę zaginięcia dwójki agentów…

Blake Crouch chciał stworzyć coś na miarę kultowych seriali; tajemniczą i wciągającą historię. Na pewno trzeba docenić to, że nie pozostał tylko w sferze marzeń ale odważył się wcielić je w życie. Za to duży plus. ALE już porównania do Twin Peaks plus komentarze i zapowiedzi okładkowe nie należy brać ich poważnie.

Trudno powiedzieć o Wayward Pines, że (prócz idei) ma coś wspólnego z Twin Peaks czy X Files. Jedyne co zbliża się do takiego poziomu to miasteczko samo w sobie oraz REWELACYJNE świerszcze. Najbliżej jest z tych porównań do serialu Lost.

ZALETY

Szybko się czyta
Pobudza wyobraźnię
Świerszcze ! (drobiazg a cieszy)
Miasteczko, jego klimat
Wątek Pilchera „odwiedziny”
Wątek byłej partnerki Burke’a ( w połowie książki opadła mi szczęka :o )
„Zabawa” czasem
Wizyta w superstrukturze i pierwsze wrażenia
Telefony

Pierwsza część książki, którą nazywam „eksploracja lokacji”; to jeden z najlepszych fragmentów z obu książek. Od momentu przebudzenia towarzyszymy Burke’owi w eksplorowaniu miasteczka i to w takim stopniu, jakbyśmy tam byli; miałem wrażenie jakbym uczestniczył w jakiejś interaktywnej grze albo sam był głównym bohaterem. Miasteczko jest bardzo dobrze przedstawione, jego specyfika jak i nieliczni mieszkańcy, którzy zostają nam zaprezentowani. Ponadto człowiek-widmo i opuszczony dom z tajemnicą. Z każdą stroną coraz bardziej wczuwamy się w sytuację agenta, udzielają nam się jego emocje. W tej części książki naprawdę dobrze się bawiłem.

Ethan traktuje szpital jak hotel, zauważyliście? nadal mnie to śmieszy :D


WADY

Warsztat pisarski Crouch’a: momentami toporny i pretensjonalny

W żadnym momencie nie odczułem, że ethan burke to agent specjalny. Caly czas miałem wrazenie obcowania ze sprawnym, wytrzymałym facetem w srednim wieku. I to wszystko. Wydaje mi się, że powinienem był odebrać go nieco inaczej

Pomysł z charakterystyczną drogą na rogatkach miasta

Druga część książki to już science- fiction, NIESTETY. Nie spodobał mi się obrany przez autora kierunek.

----
Miasteczko Wayward Pines? Jestem na tak! Gdyby tylko autor osadził je w innych okolicznościach i wymyślił inne rozwiązanie apropos tego, co znajduje się poza miasteczkiem, byłoby super.

Niektóre rozwiązania w książce nie są odkrywcze ani rewolucyjne, ma się wrażenie, że gdzieś już się o tym czytało/widziało. Ale nie wytykałbym tego aż tak bardzo autorowi. Starał się brać to, co najlepsze z tego typu produkcji i po części tego dokonał. Dostarcza niezłej rozrywki.

Szybko się czyta dzięki dużej czcionce. Treści nie jest dużo, gdyby to skondensować, jak to bywa w nieco starszych wydaniach, książka zamknęłaby się w 300 str.
I choćby to jest argumentem, żeby dać Wayward Pines szansę; bo nawet jeśli komuś nie przypadnie do gustu to samo czytanie nie zabierze dużo czasu.

Na pewno cykl ten wzbudził we mnie mieszane odczucia. Myślę, że warto się zapoznać z pierwszą cześcią.
Z ciekawości, z sentymentu do małych miasteczek, dla zabicia czasu czy dla zwykłej rozrywki.

Agent Ethan Burke przyjeżdża do Wayward Pines w celach służbowych aby wyjaśnić sprawę zaginięcia dwójki agentów…

Blake Crouch chciał stworzyć coś na miarę kultowych seriali; tajemniczą i wciągającą historię. Na pewno trzeba docenić to, że nie pozostał tylko w sferze marzeń ale odważył się wcielić je w życie. Za to duży plus. ALE już porównania do Twin Peaks plus...