Pierwsze, co uderzyło mnie po przeczytaniu kilku pierwszych stron książki, to gmatwanina i bardzo silne zagęszczenie przygód, które co i rusz spadają na głowy głównych bohaterów opowieści. Tempo w jakim przeskakują oni z przygody na przygodę, przyprawiło mnie o lekki zawrót głowy. Takiej żywiołowości w snuciu opowieści już dawno nie uświadczyłam w literaturze dla dzieci. Sceny kolejnych wydarzeń pojawiały się z dynamiką, którą nie powstydziłby się dobry komiks. Pomimo tego pozornego dla mnie chaosu, córka z wielką uwagą i zaciekawieniem wsłuchiwała się w czytane przeze mnie rozdziały książki. Co więcej, w czasie ostatnich kilku dni nieustannie dopytuje mnie o losy tak polubionych przez nią śmiałków: cybernut, klucza wiolinowego, przemądrzałej i kłótliwej Grzechotnicy, pieska Milaska, misia Miodopijka, ośmiornicy Zuzanny, myszek Klaudynek oraz sympatycznych skrzatów Nutaczka i Plastka.

Więcej: http://przystanrodzina.blogspot.com/2014/11/niedziela-z-ksiazka-marii-strzykowskiej.html

Pierwsze, co uderzyło mnie po przeczytaniu kilku pierwszych stron książki, to gmatwanina i bardzo silne zagęszczenie przygód, które co i rusz spadają na głowy głównych bohaterów opowieści. Tempo w jakim przeskakują oni z przygody na przygodę, przyprawiło mnie o lekki zawrót głowy. Takiej żywiołowości w snuciu opowieści już dawno nie uświadczyłam w literaturze dla dzieci....