Jakiś czas temu czytałam pierwszą część tej serii pt. „Trucizna”, byłam ciekawa kontynuacji. W „Zdradzie” papieżem jest Rodrigo Borgia, a Francesca nadal jest na jego usługach- chroni go przed zabójcami, atakami i próbami otrucia. Bohaterka nadal ceni sobie niezależność, zmaga się z ukrytymi demonami, „ciemnością”, ukrywa je przed bliskimi jej ludźmi i to tworzy pewien dystans. Francesca jest oryginalną postacią: odważna, trudzi się specyficzną profesją, spuścizną po swoim zmarłym ojcu, ogarnięta zemstą na szalonym księdzu, spędza upojne chwile z mrocznym kochankiem, a mężczyznę, który mógłby wnieść światło w jej życie, odrzuca dla jego bezpieczeństwa.

Tak jak w pierwszej części dzieje się sporo, akcja jest dynamiczna. W kościele katolickim panuje korupcja i szpiegostwo, znaczącą kwestią jest odkrycie Nowego Lądu przez K. Kolumba i jego podział dla państw- sojuszników Rzymu. Borgia nigdy nie robi niczego bez powodu, tylko wszystko by zaspokoić ambicje i władzę dla jego rodziny. A ktoś zdradzi…

„Wszyscy balansujemy na kole fortuny, trzymając się go, jak tylko umiemy, żeby nierozważnie nie spaść w głębokie usta przeznaczenia.”

Tą trylogię polecam czytelnikom lubiącym powieści historyczne z intrygami, szpiegostwem, z nutką mrocznych wydarzeń i namiętności. Żywa akcja, nieskomplikowany język to zalety tej pozycji. Wadą natomiast jest, że szybko ulatuje z głowy.

Jakiś czas temu czytałam pierwszą część tej serii pt. „Trucizna”, byłam ciekawa kontynuacji. W „Zdradzie” papieżem jest Rodrigo Borgia, a Francesca nadal jest na jego usługach- chroni go przed zabójcami, atakami i próbami otrucia. Bohaterka nadal ceni sobie niezależność, zmaga się z ukrytymi demonami, „ciemnością”, ukrywa je przed bliskimi jej ludźmi i to tworzy pewien...