Karolina Korwin Piotrowska jest bez wątpienia jedną z najbardziej kontrowersyjnych dziennikarek w Polsce – przez jednych ceniona i uwielbiana, przez innych znienawidzona. Nie boi się być szczerą, ale też jest osobą niezwykle inteligentną, bystrą, dowcipną a przede wszystkim zdystansowaną i to głównie w stosunku do swojej osoby. Z zaciekawieniem zawsze oglądałem wywiady i programy z Piotrowską, bo i wygadana i na temat mówi a poza tym imponuje mi jej wiedza na bliskie mi tematy czyli film, książka i muzyka. A wiedzę w tych kwestiach ma naprawdę sporą.

Dlatego też chętnie sięgnąłem po jej książkę. To dobra książka. Dla mnie dzieli się na dwie części – pierwsza, ta bardzo ciekawa, to opisy wydarzeń do mniej więcej roku 2000. Jako rocznik 86 bardzo chciwie i chętnie czytałem o wydarzeniach z lat 1989 – 2000 z bardzo prostego powodu, a mianowicie w tym okresie jako szczeniak latający z patykiem po podwórku, a potem uczeń szkoły podstawowej nie za wiele sobie zdawałem sprawę z otaczającej mnie rzeczywistości. Gdzieś tam coś do tego małego móżdżka dotarło ale na tamtym okresie rozwoju co innego miałem w głowie. Stąd też opis lat 1989 – 2000 wydał mi się bardzo ciekawy i przypomniał mi o wielu rzeczach o których zapomniałem, a czasem nawet nie miałem pojęcia, że się wydarzyły.

Druga część książki to ta troszkę mniej ciekawa, aczkolwiek ciągle bardzo dobra i są to opisy wydarzeń po 2000. Jako, że wraz z moim dorastaniem moja świadomość pewnych kwestii, faktów, ludzi czy wydarzeń zaczęła wzrastać, zacząłem obserwować co się dzieje, gdzie się dzieje i jakie są tego skutki to tu już tak łapczywie nie pożerałem kolejnych stron z tak wielkim zainteresowaniem. Naturalne jest też to, że w tym przypadku opinie moje i Piotrowskiej się trochę od siebie różnią.

Nie da się ukryć, że Karolina podeszła naprawdę fachowo i rzetelnie do sprawy. Jej książka to żadne kompendium wiedzy, żadne kalendarium, które rości sobie prawo do dzieła naukowego, a jest po prostu zgrabnie skonstruowaną sentymentalną i subiektywną wycieczką po ostatnim ćwierćwieczu. Autorka napracowała się bardzo zbierając materiał, co widać wyraźnie podczas lektury, a przede wszystkim dowodzi tą książkę, że ma niebanalny zmysł obserwacji i całkiem zgrabnie pracuje ze słowem. Potrafi zainteresować, przykuć uwagę, nawet jeśli czytamy jej wersję zdarzeń, jej poglądy (a nie każdy je musi podzielać) i jej subiektywne zdanie.

No i ma genialne poczucie humoru :)

Karolina Korwin Piotrowska jest bez wątpienia jedną z najbardziej kontrowersyjnych dziennikarek w Polsce – przez jednych ceniona i uwielbiana, przez innych znienawidzona. Nie boi się być szczerą, ale też jest osobą niezwykle inteligentną, bystrą, dowcipną a przede wszystkim zdystansowaną i to głównie w stosunku do swojej osoby. Z zaciekawieniem zawsze oglądałem wywiady i...