Bardzo lubię czytać książki, które opowiadają o życiu prawdziwych osób. Sięgnęłam po ten tytuł właśnie z tego powodu, a poza tym chciałam poznać opisywaną postać, ponieważ wcześniej nie czytałam o niej ani nie oglądałam filmu (choć chciałam i nadal chcę)!
Grace, księżna Monako, jako osoba, kompletnie mnie zaskoczyła, ponieważ okazało się, że to Grace Kelly, o której wcześniej już co nieco słyszałam. Najwyraźniej jednak zbyt mało, bo nie wiedziałam, że to ta sama osoba. Cóż, teraz już wiem. Grace, jako prawdziwa osoba, jest naprawdę interesująca. Doprawdy piękna, choć sama tak nie uważała, to ja tak uważam. W dodatku bardzo podoba mi się jej styl, jej ubiór, fryzury. Naprawdę podoba mi się właśnie ten rodzaj prezencji. Jeśli chodzi o charakter, to okazało się, że była normalnym człowiekiem. Choć może nie do końca, ponieważ była niezwykle cierpliwa, spokojna. Czy to faktycznie była maska, którą potrafiła ubierać dzięki doświadczeniu aktorskiemu? Nie wiem, ale Grace była niezwykle dobrym człowiekiem. Jest mi jej jednak żal, bo odczuwam, że była smutna... Że nie była nigdy tak naprawdę szczęśliwa. W porządku, może cieszyły ją dobre czyny, z pewnością cieszyły ją dzieci, ale czy była szczęśliwa jaka ona, szczęśliwa, bo jest właśnie sobą? Nie zauważyłam tego, ale to przecież tylko jedna książka. Myślę, że Grace zmarnowała swój talent i swoje życie, więc jest mi jej żal. Zrobiła wiele dobrego dla innych, ale nie dla siebie... Szkoda. Myślałam, że historia Marii Callas była bardzo przykra, ponieważ wycierpiała ona wiele, zwłaszcza ze strony miłości. Ale... przynajmniej coś przeżyła! Podczas gdy życie Grace wydało mi się trochę nijakie... A miłość? Nie ma. W książce co prawda jest napisane, że na początku między Grace a Rainierem było uczucie, ale trudno mi w to uwierzyć, bo nie widać tego ani przez jeden moment w tej książce.
Być może moje wrażenia są takie przez książkę, ponieważ sama książka nie jest zachwycająca. Początek jest bardzo ciekawy i szybko się czyta, ale później... Nudno. Suchy fakt za suchym faktem. Mnóstwo opisów dzieci Grace, a mało Grace. Nie jestem zbyt zadowolona ze sposobu w jaki napisano tę książkę. Nawiązując znów do Marii Callas, a właściwie do książki "Zbyt dumna, zbyt krucha" - tak powinna wyglądać biografia! Alfonso Signorini porwał nas w piękną podróż przez życie fenomenalnej kobiety. Cała książka napisana w taki sposób jakby to była powieść, a nie spisanie suchych faktów. A Joanna Spencer? No cóż, nie zrobiła tego tak czarująco, a szkoda. Może chodziło o to, by pokazać Grace jako zwykłego człowieka, a nie jako wybitną postać? Bo tak to odebrałam, a chciałam trochę inaczej...

Bardzo lubię czytać książki, które opowiadają o życiu prawdziwych osób. Sięgnęłam po ten tytuł właśnie z tego powodu, a poza tym chciałam poznać opisywaną postać, ponieważ wcześniej nie czytałam o niej ani nie oglądałam filmu (choć chciałam i nadal chcę)!
Grace, księżna Monako, jako osoba, kompletnie mnie zaskoczyła, ponieważ okazało się, że to Grace Kelly, o której...