Trudny temat pokazany w przystępny sposób, niemniej bez fajerwerków w kwestii stylu. Myślę, że warto przeczytać, bo książka sporo uświadamia, w szczególności to, że życie jest kruche i należy się cieszyć każdym dniem, jeśli to tylko możliwe.

Trudny temat pokazany w przystępny sposób, niemniej bez fajerwerków w kwestii stylu. Myślę, że warto przeczytać, bo książka sporo uświadamia, w szczególności to, że życie jest kruche i należy się cieszyć każdym dniem, jeśli to tylko możliwe.

Fajna, ale po opisie myślałam, że to będzie coś lepszego

Fajna, ale po opisie myślałam, że to będzie coś lepszego

Powstrzymuję się od oceny ponieważ kilka lat temu obejrzałam na podstawie tej książki film i czytając ją cały czas porównywałam ją do filmu.
Historia mnie nie porwała, wydaje mi się że powinna. W książce jest więcej relacji damsko-męskich i imprez niż samej choroby. Nie wiem czy ją komukolwiek polecę. Na pewno dowiedziałam się z niej jak wygląda leczenie raka (chorych osób nie wypada pytać). Dużym plusem jest koniec, podsumowanie autorki po kilku latach, tego co się wtedy działo i jak ona na to teraz patrzy.

Powstrzymuję się od oceny ponieważ kilka lat temu obejrzałam na podstawie tej książki film i czytając ją cały czas porównywałam ją do filmu.
Historia mnie nie porwała, wydaje mi się że powinna. W książce jest więcej relacji damsko-męskich i imprez niż samej choroby. Nie wiem czy ją komukolwiek polecę. Na pewno dowiedziałam się z niej jak wygląda leczenie raka (chorych osób...

Czytanie przerwane w połowie książki na długie miesiące. Tak wiele emocji i bólu we mnie wywoływała ta opowieść.
Jednak historia o dziewczynie w dziewięciu perukach to też radość, zabawa, miłość, strata... Po prostu życie. Tylko z trochę większym problemem, niż większość ludzi ma na co dzień...

Czytanie przerwane w połowie książki na długie miesiące. Tak wiele emocji i bólu we mnie wywoływała ta opowieść.
Jednak historia o dziewczynie w dziewięciu perukach to też radość, zabawa, miłość, strata... Po prostu życie. Tylko z trochę większym problemem, niż większość ludzi ma na co dzień...

W serwisie lubimyczytac.pl - przeczytałam recenzję jednej z czytelniczek dotyczącą tej książki - zatytułowaną "Rak w lukrze". Dokładnie tak ja, odbieram tą historię, ale być może nie jestem odpowiednim odbiorcą.

Ogólnie koncepcja książki jest ciekawa i gdyby było tam więcej talentu pisarskiego - byłaby naprawdę dobra. Zważywszy jednak na to, że są to autentyczne przeżycia autorki i forma jej pamiętnika - nie można się czepiać. W końcu, każdy jest inny i inaczej wyraża to co czuje.

Dla mnie - słabo wykorzystany potencjał tematu.

W serwisie lubimyczytac.pl - przeczytałam recenzję jednej z czytelniczek dotyczącą tej książki - zatytułowaną "Rak w lukrze". Dokładnie tak ja, odbieram tą historię, ale być może nie jestem odpowiednim odbiorcą.

Ogólnie koncepcja książki jest ciekawa i gdyby było tam więcej talentu pisarskiego - byłaby naprawdę dobra. Zważywszy jednak na to, że są to autentyczne przeżycia...

Niestety w tym przypadku ekranizacja wygrywa

Niestety w tym przypadku ekranizacja wygrywa

Sophie to młoda studentka, która niespodziewanie dowiaduje się o nowotworze. Musi natychmiast odbyć chemioterapię. Wstrząśnięta dziewczyna boi się śmierci. Zażywanie chemii wiąże się z wypadaniem włosów. Dziewczyna stara się rozwiązać dokuczliwy problem kupując perukę. Początkowo jest to jedna peruka, ale wkrótce Sophie posiada ich dziewięć. Każda z nich posiada inną osobowość; Platina jest spokojna, Oema wybuchowa... To właśnie dzięki nim Sophie prowadzi życie jak 9 różnych osób.

Moja opinia:
Książka jest wciągająca. Autorka napisała biografię łatwym i przystępnym językiem dla nastolatek. ,,Dziś jestem blondynką" to prawdziwa historia osoby zmagającej się z ciężką chorobą. Podczas czytania zauważyłam dużą przemianę Sophie. Książkę oceniłam 8/10 ponieważ jest świetnym i szczerym pamiętnikiem autorki. Momentami jednak Sophie sprawiała wrażenie bycia księżniczką. Pomimo tego byłam pod wrażeniem tego jak młoda dziewczyna przeżywała chorobę.

Polecam wszystkim, których zaciekawiła moja recenzja!

Recenzja pochodzi z mojego bloga: blogksiazkoholiczki.blogspot.com

Sophie to młoda studentka, która niespodziewanie dowiaduje się o nowotworze. Musi natychmiast odbyć chemioterapię. Wstrząśnięta dziewczyna boi się śmierci. Zażywanie chemii wiąże się z wypadaniem włosów. Dziewczyna stara się rozwiązać dokuczliwy problem kupując perukę. Początkowo jest to jedna peruka, ale wkrótce Sophie posiada ich dziewięć. Każda z nich posiada inną...

Sophie interesująco przedstawiła swoją historię. Zdiagnozowanie u niej raka było ciosem, tym większym, że niedawno najbliższa jej osoba stoczyła własną bitwę. Jednak Sophie nie poddała się. Mimo wyniszczającego leczenia potrafiła zawalczyć o siebie. Nie poddała się. Bardzo przypadł mi do gustu jej lekko ironiczny, uszczypliwy ton. W środku relacji ustąpił on nieznacznie miejsca pesymizmowi - jednak nie na długo. Na sam koniec wyraźnie widać, że chociaż los zafundował bohaterce niezłą przeprawę, całe to przykre doświadczenie pomogło jej osiągnąć wewnętrzną równowagę i spokój. Jeżeli o mnie chodzi - warto przeczytać.

Sophie interesująco przedstawiła swoją historię. Zdiagnozowanie u niej raka było ciosem, tym większym, że niedawno najbliższa jej osoba stoczyła własną bitwę. Jednak Sophie nie poddała się. Mimo wyniszczającego leczenia potrafiła zawalczyć o siebie. Nie poddała się. Bardzo przypadł mi do gustu jej lekko ironiczny, uszczypliwy ton. W środku relacji ustąpił on nieznacznie...

Co mówi nam Sophie – że rak jest lekcją życia, nie śmierci, uczy nas wdzięczności za życie, za każdy kolejny dzień. W ustach umierającej młodej dziewczyny brzmi to bardzo mocno.

Co mówi nam Sophie – że rak jest lekcją życia, nie śmierci, uczy nas wdzięczności za życie, za każdy kolejny dzień. W ustach umierającej młodej dziewczyny brzmi to bardzo mocno.

"Rak w lukrze"
Sophie miała pecha, nowotwór w wieku 21 lat.
Sophie miała szczęście, urodziła się w kochającej, wielopokoleniowej rodzinie (choć o ojcu nie dowiadujemy się niczego) a w dodatku w kraju o pięknej nazwie Holandia.
Sophie miała wielkie szczęście, pokonała chorobę a (prawie) wszystkie życiowe problemy zakończyły się najlepiej jak tylko mogły.
I to już cała książka.

Takie sobie czytadełko-pamiętniczek w którym więcej imprezowania niż walki z chorobą, a wycieczek po Europie tyle samo co wizyt w lekarskich gabinetach. Śmieszą miłosne rozterki Sophie i bulwersuje łatwość z jaką oddaje swe ciało (no ale co ja tam wiem, nie jestem przecież 22 letnią Holenderką). Każdy problem bohaterki rozwiązuje się tak jakby gdzieś za rogiem stała niewidoczna wróżka i machała nieustannie swoją różdżką. Lukier, lukier, lukier.

Nie polecam "Dziś jestem blondynką" tym którzy właśnie zderzyli się z tą ciężką chorobą w polskich realiach. Łatwość z jaką Sophie przechodzi z gabinetu jednego lekarza do drugiego, szpitalna opieka nad chorym, ceny zastrzyków, pigułek i specyfików , a nawet peruk na które ją stać wzbudzają po prostu frustrację.
Polecam za to ludziom z Ministerstwa Zdrowia, może się czegoś nauczą.

"Rak w lukrze"
Sophie miała pecha, nowotwór w wieku 21 lat.
Sophie miała szczęście, urodziła się w kochającej, wielopokoleniowej rodzinie (choć o ojcu nie dowiadujemy się niczego) a w dodatku w kraju o pięknej nazwie Holandia.
Sophie miała wielkie szczęście, pokonała chorobę a (prawie) wszystkie życiowe problemy zakończyły się najlepiej jak tylko mogły.
I to już cała...