Świetna książka. Przypominała mi inną udaną pozycję "Kochając Franka". Nie znam
dobrze twórczości Edgara Poe (choć zawsze fascynował mnie wiersz "Annabel Lee"), ta książka na pewno zachęciła mnie, aby zajrzeć do jego dzieł.
A co najważniejsze i co najbardziej lubię: dzięki tej książce papierowe postaci z przeszłości znowu zaczynają żyć. Jak łatwo wyobrazić sobie tych ludzi: pełnych miłości, zazdrości, nienawiści, dźwigających ciężar niezawinionych ran, pełnych namiętności i szczęścia.
Czasami strasznie jest czytać i wiedzieć, co będzie dalej. Na końcu powieści jest poruszający, optymistyczny wiersz Frances Osgood do swojej córeczki. Z noty autorki dowiadujemy się jednak, jaki smutny los spotkał tę rodzinę. Współczułam też Edgarowi Poe. W utworach poety jest smutek, który był częścią jego tragicznego przecież losu.
Poza tym ta książka do gotowy i świetny materiał na scenariusz.
Polecam każdemu tę pozycję.

Opisany czas: Nowy York, lata 1945-47

To była 3 i ostatnia książka przeczytana w ferie. To był bardzo udany czytelniczo czas:)

Świetna książka. Przypominała mi inną udaną pozycję "Kochając Franka". Nie znam
dobrze twórczości Edgara Poe (choć zawsze fascynował mnie wiersz "Annabel Lee"), ta książka na pewno zachęciła mnie, aby zajrzeć do jego dzieł.
A co najważniejsze i co najbardziej lubię: dzięki tej książce papierowe postaci z przeszłości znowu zaczynają żyć. Jak łatwo wyobrazić sobie tych...