Czy zdarzyło się Wam przekreślić książkę zanim się do niej zabraliście? Tak w tym przypadku się zdarzyło. Przecież kolejna powieść o wampirach nie może być fajna, to zdecydowanie przesyt w ostatnich czasach, ale jednak było inaczej, wystarczyło przeczytać parę pierwszych stron. Spodziewałam się nudnej powieści dla nastolatek, a okazała się lekką i przyjemną lekturą nawet dla trochę starszych czytelników.

Autorka już od samego początku zaczyna dokładnie wprowadzać nas w świat głównych bohaterek - prosto, ale zarazem skrupulatnie opisując ich życie i zwyczaje. Richelle Mead dosyć szybko wprowadza nas do stworzonego przez siebie świata wyjaśniając trochę dziwną terminologię, której używa. Przed przeczytaniem tej książki nawet nie podejrzewałam co może oznaczać słowo dampir czy moroj, ale teraz nie jest to dla mnie żadną tajemnicą.

Oczywiście w Akademii wampirów nie mogło zabraknąć wątków miłosnych. Tym razem są to nawet dwa wspaniałe, rodzące się na naszych oczach uczucia. Nie brakowało przy tym scen zazdrości czy nieracjonalnych w związku z tym zachowań, które z przyjemnością czytelnik może poznać. Autorka pokazała, że miłość nie zawsze jest taka prosta i piękna jak się wydaje. Pomimo tego, że bohaterowie bardzo się kochali nie mogli ze sobą być z powodu funkcji jakie pełnili w szkole.

Akcja tej powieści jest szybka i pełna wielu nowych wątków. Pisarka nie pozwala czytelnikowi nawet na chwilę popaść w znudzenie i dba o to aby napięcie wywołane zaskakującymi zwrotami w fabule towarzyszyło nam do samego końca. Książkę czyta się bardzo szybko i miło między innymi dzięki jej lekkiemu i przyjemnemu językowi, którym posługiwała się autorka. Rozdziały są dosyć krótkie co pozwala na przerwanie czytania w dowolnym momencie.

Bohaterowie tej książki są dosyć dobrze opisani i wykreowani. Szczególnie Dymitr zrobił na mnie pozytywne wrażenie i od pierwszych stron zaczęłam darzyć go sympatią. Zdarzenia, w których brał on udział wywoływały na mojej twarzy uśmiech i z niecierpliwością czekałam na kolejne sceny z nim w roli głównej. Christian też był w porządku, ale to właśnie Dymitr skradł moje serce. Nie mogę doczekać się kiedy będę mogła sięgnąć po drugą część Akademii wampirów i poznam dalsze losy głównych bohaterów.

Podsumowując - pierwszy tom tej serii okazał się świetną odskocznią od problemów i rzeczywistości , a także skutecznie umilił mi długie wieczory. Mam nadzieję, że wy również zakochacie się w twórczości Richelle Mead i zagłębicie się w świecie, który stworzyła.

Czy zdarzyło się Wam przekreślić książkę zanim się do niej zabraliście? Tak w tym przypadku się zdarzyło. Przecież kolejna powieść o wampirach nie może być fajna, to zdecydowanie przesyt w ostatnich czasach, ale jednak było inaczej, wystarczyło przeczytać parę pierwszych stron. Spodziewałam się nudnej powieści dla nastolatek, a okazała się lekką i przyjemną lekturą nawet...