W świecie literatury napisano już wiele książek o kobietach i dla kobiet. Książek romantycznych, badających psychikę kobiet i książek o kobietach i ich życiu. Znajdziemy wśród tych publikacji książki naukowe, historyczne, obyczajowe, romanse, nowelki i opowiadania. Każda z tych książek blaknie odrobinę w moich oczach po przeczytaniu "Sońki".

Sońkę, główną bohaterkę powieści Ignacego Karpowicza poznajemy w momencie spotkania z wziętym reżyserem teatralnym. Samochód mężczyzny odmawia posłuszeństwa, zasięgu sieci telefonii komórkowych brak, jedyną duszą spotkaną na tym zapomnianym przez Pana Boga odludziu jest kobieta popasająca krowę. Sonia zaprasza mężczyznę do swojej nędznej chatynki, częstuje świeżym mlekiem i czekoladkami, które trzymała na specjalną okazję. Opowiada mu o swoim życiu, które skończyło się jeszcze przed wojną. Reżyser słucha, pochłania placki, zostaje na całą noc a w głowie układa nowy scenariusz...

Przerwane milczenie

"Sońka" to powieść o latach milczenia. O latach wymazanych z pamięci, o latach, w których skończyło się życie głównej bohaterki. Przed wojną ktoś wyrwał ją z objęć letargu, z objęć szaleństwa. Zmusił, by czuła i kochała. Wojna zbierała srogie żniwo, ciała wrzucano do anonimowych grobów, jednak dla Sonii, wojna była wolnością. Wolnością, która pozwoliła zdjąć kajdany, rozsupłać pętlę zaciśniętą na gardle. Pomimo tego, że straciła wszystko, w pewnym sensie odzyskała siebie. Kobietę, którą była.

"(...) ten świat jest brudny, nawet po deszczu."
Powieść Karpowicza nastraja czytelnika melancholijnie, może nawet zasmuca. Jest pełna samotności i nienawiści. Jedno dla mnie stało się bardzo wyraźne podczas czytania: opowieści Sońki były poniekąd opowieściami mojej babci. Pamiętam te rzadkie chwile, kiedy babcia wspominała czasy wojny, doły, które kopali i strzały, które przeszywały lasy, kiedy uciekali. Potrafiłam godzinami siedzieć, będąc dzieckiem i słuchać. Tak właśnie czyta się tę książkę - jakby się słuchało historii, które realnie miały wpływ na naszych bliskich.

Podsumowanie

"Sońka" to przede wszystkim powieść o kobiecie, która potrafi przetrwać wszystko. Kobiecie, która nie pragnie sławy, sukcesu czy apartamentu w pięknej dzielnicy. Kobieta, którą Karpowicz opisuje miała wszystko, czego potrzebowała do szczęścia i za to musiała ponieść karę. Musiała zapłacić.

Jest to powieść pełna tragedii i życiowego smutku, nagromadzonych emocji, splątanych ciał i baśniowej poniekąd otoczki. To niezwykła, pulsująca życiem i emocjami historia. Wielowarstwowa. Piękna a jednocześnie przerażająca. Takie historie pisze życie i może właśnie dlatego wniknęła we mnie tak głęboko, poruszyła w mojej duszy tak wiele strun i zapadła w pamięć na bardzo długo.

Nie jest to powieść łatwa, bezpieczna, relaksująca - nie pozostawia na czytelniku suchej nitki. Zalewa nas poetyką akapitów i magicznym realizmem, którego nie sposób nie pokochać. Jednocześnie otula w dziwny i niezwykły sposób, by zaraz potem wyrwać nas i porzucić na skraju rozpaczy. Powieść monument, powieść majstersztyk.

Polecam z głębi swego wstrząśniętego serca.
[https://antymateriablog.wordpress.com/2016/02/09/kobieta-na-pierw…ignacy-karpowicz/]

W świecie literatury napisano już wiele książek o kobietach i dla kobiet. Książek romantycznych, badających psychikę kobiet i książek o kobietach i ich życiu. Znajdziemy wśród tych publikacji książki naukowe, historyczne, obyczajowe, romanse, nowelki i opowiadania. Każda z tych książek blaknie odrobinę w moich oczach po przeczytaniu "Sońki".

Sońkę, główną bohaterkę...