Bardzo trudno mi ocenić tę książkę. Z początku lektura była dla mnie na poły męczarnią, na poły wkurzająca. Pomysły z czapy (niczym u
Kafki),akcja nieco denerwująca, humor zupełnie słaby (słynny anioł śmierci z pralki, czy jedzenie proszku zamiast miętówek). Ponieważ założyłem sobie, że przeczytam wszystkie książki z serii "Labirynty", brnąłem dalej. W końcu zorientowałem się że książka jest wielowymiarową satyrą. Ale gdzie jest jej prawdziwe dno i w co tak naprawdę uderza - ciężko mi stwierdzić. Pozycja jak dla mnie zupełnie nie pasuje do całego cyklu "Labiryntów". Nie polecam

Bardzo trudno mi ocenić tę książkę. Z początku lektura była dla mnie na poły męczarnią, na poły wkurzająca. Pomysły z czapy (niczym u
Kafki),akcja nieco denerwująca, humor zupełnie słaby (słynny anioł śmierci z pralki, czy jedzenie proszku zamiast miętówek). Ponieważ założyłem sobie, że przeczytam wszystkie książki z serii "Labirynty", brnąłem dalej. W końcu zorientowałem...

Książka, którą trudno ocenić. Pod względem literackim czyta się niełatwo, chociaż wydaje się, że objętościowo (nieco ponad 200 stron) będzie to krótka lektura. 6* za pomysł. Stylistyka przypomina trochę "Alicję w krainie czarów" L. Carrolla i "Folwark zwierzęcy" G. Orwella. Jest dużo alegorii np. ocalenie Erasmus to nie tylko misja głównego bohatera. To również kontrola, którą sprawuje nad miastem "Wielka Siostra" - Pani Davenport. Podobnie pojawienie się Anioła Śmierci to często konsekwencja postawy lękowej lub rezygnacji pastora Andrew. Książka wyśmiewa też postawy fałszywego mistycyzmu (grupa mistyków z powieści zachowuje się jak dzieci-kwiaty) oraz postawę fałszywej wiary w kult relikwii. Tych alegorii, symboli i głębszych myśli jest na pewno jeszcze więcej. Czy spróbuję raz jeszcze przeczytać tę książkę, żeby je odnaleźć. Nie wiem...

Książka, którą trudno ocenić. Pod względem literackim czyta się niełatwo, chociaż wydaje się, że objętościowo (nieco ponad 200 stron) będzie to krótka lektura. 6* za pomysł. Stylistyka przypomina trochę "Alicję w krainie czarów" L. Carrolla i "Folwark zwierzęcy" G. Orwella. Jest dużo alegorii np. ocalenie Erasmus to nie tylko misja głównego bohatera. To również kontrola,...

Rozczarowałam się dość, tym bardziej, że zapowiadała się ciekawie. Momentami autora ponosiła wyobraźnia i książka stawała się pokroju science fiction, czego nie lubię.
Nie wciąga, bez szału.

Rozczarowałam się dość, tym bardziej, że zapowiadała się ciekawie. Momentami autora ponosiła wyobraźnia i książka stawała się pokroju science fiction, czego nie lubię.
Nie wciąga, bez szału.

nie skończyłam - przyznaję się - ale odłożyłam z myślą "albo wrócę do niej za tydzień lub dwa do trzech góra, a jak nie to już raczej nigdy do niej nie zajrzę (no chyba że ktoś mi powie że - np. zakończenie rewelacja lub coś podobnego) to wtedy tak. więc wystawiam jej ocenę za 3/4 książki - naciągana kicha. to moja ocena. nie męczcie się i nie wydawajcie kasy - szkoda. a myślałam że jak na początku śmierć wychodzi z pralki to dalej może być tylko lepiej, ale nie było - chyba że na końcu ale nie dotrwałam - jest tyle fajnych książek do przeczytania - ta miała pecha, brakło mi samozaparcia

nie skończyłam - przyznaję się - ale odłożyłam z myślą "albo wrócę do niej za tydzień lub dwa do trzech góra, a jak nie to już raczej nigdy do niej nie zajrzę (no chyba że ktoś mi powie że - np. zakończenie rewelacja lub coś podobnego) to wtedy tak. więc wystawiam jej ocenę za 3/4 książki - naciągana kicha. to moja ocena. nie męczcie się i nie wydawajcie kasy - szkoda. a...

Trochę niepoważna.

Trochę niepoważna.

Czytało się przyjemnie, fabuła książki dość ciekawa. Najbardziej jednak podobało mi się zakończenie i rozmowy z Aniołem Śmierci.

Czytało się przyjemnie, fabuła książki dość ciekawa. Najbardziej jednak podobało mi się zakończenie i rozmowy z Aniołem Śmierci.

!!!

!!!