Siła wyższa wcale nie musiała długo działać, abym w te pędy z entuzjazmem zakupił drugą część „Dożywocia” Pani Marty Kisiel, czyli „Siłę niższą”. Otrzymujemy w niej kontynuację historii Konrada Romańczuka, który wraz z dożywotnikami zamieszkał w nowym domu po nieszczęśliwym pożarze Lichotki. Czy czeka nas w takim razie powtórka z rozrywki?

Można powiedzieć, że i tak, i nie. Tak, gdyż „Siła niższa” to obyczajówka w fantastycznym stylu, pozbawiona większych fajerwerków. Ale w tej książce kryje się także niesamowita... siła, która bez wstępów ani grama wyjaśnień wtłacza nas w środek wątku, każe słuchać i jeszcze sprawia, że nam się to podoba!

Autorka używa wysublimowanego, niewulgarnego języka, niosącego wiele radości – stężenie słów na jednej kartce papieru przekracza na pewno wszelkie normy europejskie i zawstydza największych grafomanów! W dużej mierze to dzięki niemu książka potrafi rozbawić do łez, wzburzyć, a czasami nawet wzruszyć i skłonić do empatycznego myślenia.

Szczerze polecam „Siłę niższą” każdemu, kto jest w stanie przełknąć fantastyczną stronę książki i cieszyć się perypetiami małego aniołka. Dla reszty kochającej fantasy - pozycja wprost obowiązkowa, bo pozwalająca odsapnąć między opasłymi tomiszczami wielkich pisarzy. Mam nadzieję, że Pani Kisiel wbrew ostatnim słowom pokusi się jeszcze o przynajmniej jedną wizytę w zwariowanym świecie Konrada i spółki.

Siła wyższa wcale nie musiała długo działać, abym w te pędy z entuzjazmem zakupił drugą część „Dożywocia” Pani Marty Kisiel, czyli „Siłę niższą”. Otrzymujemy w niej kontynuację historii Konrada Romańczuka, który wraz z dożywotnikami zamieszkał w nowym domu po nieszczęśliwym pożarze Lichotki. Czy czeka nas w takim razie powtórka z rozrywki?

Można powiedzieć, że i tak, i...