Mała książeczka dla nastolatków, starszej młodzieży. Część 4.

Bajka o Kopciuszku w czasach rzeczywistych ciąg dalszy.
Perypetie sercowe z przytupem ciąg dalszy. Skoro Mia ma już chłopaka to się cieszy, ale stoi przed dylematem czy ją kocha na pewno, a może tylko traktuje po kumpelsku. Przeżywa wewnętrzne rozterki.


Z każdym tomem książka staje się coraz gorsza.
Książka niskich lotów, kiczowata , płytka. Dla młodzieży mało ambitnej nadaje się.
Musiałam przetrawić, gdyż dzieciaki dorastają i lada moment mogą zacząć to czytać.

Mała książeczka dla nastolatków, starszej młodzieży. Część 4.

Bajka o Kopciuszku w czasach rzeczywistych ciąg dalszy.
Perypetie sercowe z przytupem ciąg dalszy. Skoro Mia ma już chłopaka to się cieszy, ale stoi przed dylematem czy ją kocha na pewno, a może tylko traktuje po kumpelsku. Przeżywa wewnętrzne rozterki.


Z każdym tomem książka staje się coraz gorsza.
Książka...

Moim zdaniem najlepsza do tej pory część, nawet Lilly tak nie irytuje ;) Ogólnie widać, że główna bohaterka się rozwija oraz dojrzewa do funkcji reprezentacyjnej księstwa Genowii. Szybko pochłonęłam tą część.

Moim zdaniem najlepsza do tej pory część, nawet Lilly tak nie irytuje ;) Ogólnie widać, że główna bohaterka się rozwija oraz dojrzewa do funkcji reprezentacyjnej księstwa Genowii. Szybko pochłonęłam tą część.

Ten tom serii "Pamiętnik księżniczki" może świetnie nauczyć nastolatki jak radzić sobie z kompleksami.

Ten tom serii "Pamiętnik księżniczki" może świetnie nauczyć nastolatki jak radzić sobie z kompleksami.

Na ten moment najsłabsza ze wszystkich części. Mia była tu wyjątkowo irytująca.

Na ten moment najsłabsza ze wszystkich części. Mia była tu wyjątkowo irytująca.

W tej części Mia musi zmierzyć się z tymczasowym rozstaniem ze swoim nowym, ukochanym chłopakiem. A dzieje się tak przez konieczność spełniania swoich królewskich obowiązków w towarzystwie szalonej babci i wycofanego ojca, z którymi wyjechała do Genowii. Bohaterka cierpi katusze, wydaje się że głównymi emocjami, które jej towarzyszą podczas wyjazdu są nieustanny gniew pojawiający się na zmianę z frustracją. Została rzucona na głęboką wodę, w dodatku w bardzo specyficznym wieku i momencie jej życia, a mam wrażenie że wsparcie, które teoretycznie otrzymuje od otoczenia jest albo za małe albo kompletnie nieadekwatne. Tak naprawdę jedyną postacią, która daje jej jakąś ostoję przez swój spokój i “normalność” jest Michael, czyli wyżej wspomniany chłopak. Okrutny los jednak postanowił ich póki co rozdzielić, nad czym Mia histerycznie wręcz ubolewa.

Książkę czyta się szybko, ale jak dla mnie z mniejszą przyjemnością niż poprzednie. Zapewne wynika to z mojego wieku, ale z bohaterką nie jestem w stanie się utożsamiać. Co nie byłoby wcale takie złe bo to nie jest warunek konieczny do pozytywnego odbioru książki, jednak problemem jest to, w książce zaczynają pojawiać się te same tematy w kółko, co przestaje być interesujące czy zabawne. Podchodzę więc do tej serii z mniejszym nieco entuzjazmem, liczę jednak że wraz z biegiem czasu i nabierania przez Mię doświadczenia trochę zmieni się jednak tematyka i problemy, z którymi będzie się ona mierzyć. Może też zacznie pisać o swoich emocjach w mniej dziecinny sposób? Pamiętnik pamiętnikiem, ale mam czasami wrażenie, że tak panicznie pisane wywody przystoją bardziej jedenastolatce. Z drugiej strony, księżniczka przechodzi przez naprawdę wiele zmian życiowych naraz więc może zbyt surowo ją oceniam. Niemniej jednak książka jest przyjemna w odbiorze, ciepła i miła, a sama Mia to naprawdę pozytywna i posiadająca dobre serce oraz zamiary osóbka. Biorę się za kolejną część, a serię ponownie polecam młodym czytelnikom bo być może fantastycznie się w niej odnajdą.

W tej części Mia musi zmierzyć się z tymczasowym rozstaniem ze swoim nowym, ukochanym chłopakiem. A dzieje się tak przez konieczność spełniania swoich królewskich obowiązków w towarzystwie szalonej babci i wycofanego ojca, z którymi wyjechała do Genowii. Bohaterka cierpi katusze, wydaje się że głównymi emocjami, które jej towarzyszą podczas wyjazdu są nieustanny gniew...

Trzyma poziom poprzedniczek. Czyta się szybko i przyjemnie. Nie potrzeba tu więcej mówić, polecam :)

Trzyma poziom poprzedniczek. Czyta się szybko i przyjemnie. Nie potrzeba tu więcej mówić, polecam :)

"Ja sama zawsze napełniam miseczkę Grubego Louie po wrąbek, bo nigdy nie wiadomo, kiedy na Manhattanie zapanuje nagła zaraza i zabije wszystkich poza kotami. Gruby Louie nie może sam sobie nasypać jedzenia, jako że kocie łapki są pozbawione kciuków, więc trzeba mu wsypywać trochę jedzenia na zapas, na wypadek gdybyśmy wszyscy umarli i w pobliżu nie byłoby nikogo, kto by mógł otworzyć mu torbę z kocimi chrupkami".

Koty może i są pozbawione kciuków, ale za to mają ostre ząbki i pazury, możecie mi wierzyć - otworzenie torby z kocimi chrupkami to dla nich żaden problem.

Perypetii uczuciowych księżniczki ciąg dalszy. Chłopak jest, ale czy kocha? Może tylko lubi jak przyjaciółkę? A tak w ogóle to jak można kochać kogoś tak beznadziejnego jak ja?! Księżniczka czy nie, Mia koniecznie powinna popracować nad pewnością siebie.

"Ja sama zawsze napełniam miseczkę Grubego Louie po wrąbek, bo nigdy nie wiadomo, kiedy na Manhattanie zapanuje nagła zaraza i zabije wszystkich poza kotami. Gruby Louie nie może sam sobie nasypać jedzenia, jako że kocie łapki są pozbawione kciuków, więc trzeba mu wsypywać trochę jedzenia na zapas, na wypadek gdybyśmy wszyscy umarli i w pobliżu nie byłoby nikogo, kto by...

Świetna książka! Polecam!

Świetna książka! Polecam!

Fenomen tej serii polega na tym, że bardzo zwyczajna nastolatka zostaje postawiona w bardzo niezwyczajnej sytuacji - i radzi z tym sobie jak może. Przezabawna, ciepła książka. Zaczytywałam się w tym jako młoda dziewczyna, ale i teraz czasem lubię ściągnąć "Pamiętnik Księżniczki" z półki i wprawić się w dobry nastrój.

Fenomen tej serii polega na tym, że bardzo zwyczajna nastolatka zostaje postawiona w bardzo niezwyczajnej sytuacji - i radzi z tym sobie jak może. Przezabawna, ciepła książka. Zaczytywałam się w tym jako młoda dziewczyna, ale i teraz czasem lubię ściągnąć "Pamiętnik Księżniczki" z półki i wprawić się w dobry nastrój.

Opinia dotyczy całej serii "Pamiętnika księżniczki".


Typowa młodzieżówka. Ale baaardzo przyjemnie się ją czyta.

Księżniczka Mia musi odnaleźć się w nowej roli i sprostać wielu wyzwaniom w każdej dziedzinie nastoletniego życia. Obserwujemy jej poczynania, śledząc jej pamiętnik.

Niektóre wątki są poważne, pozostałe zabawne, inne typowe, a kolejne lekko irytujące - ale takie jest właśnie życie nastolatki! Barwne, pełne tych dobrych, radosnych, ale i złych chwil.

Każdą część "pochłaniałam" w kilka godzin i była to dla mnie, nastolatki, świetna rozrywka. I chętnie wracam do niej, gdy chcę sobie poprawić humor - a zwłaszcza do moich ulubionych tomów, czyli części 1, 3, i 10.

Na rozluźnienie dla młodych dziewczyn - polecam!

Opinia dotyczy całej serii "Pamiętnika księżniczki".


Typowa młodzieżówka. Ale baaardzo przyjemnie się ją czyta.

Księżniczka Mia musi odnaleźć się w nowej roli i sprostać wielu wyzwaniom w każdej dziedzinie nastoletniego życia. Obserwujemy jej poczynania, śledząc jej pamiętnik.

Niektóre wątki są poważne, pozostałe zabawne, inne typowe, a kolejne lekko irytujące - ale...