Całkiem pozytywne zaskoczenie. Ciągnęło mnie do tej książki od dłuższego czasu i w końcu przełamałam moją niechęć do wampirów i przeczytałam i muszę przyznać, że bawiłam się całkiem dobrze.

W książce wszystko zostało wywrócone do góry nogami. To nie wampiry są gatunkiem na wymarciu, ale ludzie, zwani heperami. Świat należy natomiast do wampirów, w książce określanych jako ‘ludzie’, którzy żyją sobie normalnie jak gdyby nigdy nic, mają szkoły i wszelkie inne instytucje, cała egzystencja odbywa się oczywiście w nocy. Ludzi (heperów) nie zostało wielu, nieliczni ukrywają się w gnieździe szerszeni i jeśli jest się jednostką bardzo zdyscyplinowaną, która opanowała sztukę kamuflażu do perfekcji, można jako tako żyć pomiędzy wrogiem i nie zostać pożartym. Bo heper smakuje najlepiej z wszystkich rodzajów mięs, jest pożądany przez wszystkich, dlatego specjalna instytucja hoduje heperów, jest ich niewielu, ale kiedy osiągną odpowiedni wiek, możliwe są Wielkie Łowy, rozrywka dla mas, w której losowo wybrane wampiry mogą zapolować na ulubione pożywienie…

Odwrócenie ról to jedna z tych rzeczy, które najbardziej mi się podobały. Główny bohater jest heperem i ukrywa się pośród wampirów. Czuć jego osamotnienie, desperację w codziennej walce o przetrwanie, o to, aby nie zostać zdemaskowanym.

Akcja była wartka, język ciekawy i obrazowy, łatwo było wciągnąć się w wydarzenia. Momentami, w czasie przygotowań do Polowania, trochę zaczęło przynudzać, ale rozkręciło się szybciej niż myślałam i nie zwalniało do samego końca. Nie zirytował mnie też wątek romantyczny, a to duży plus i na szczęście rozwinął się w dobrym kierunku.

Podobało mi się również, że główny bohater rozdawał charakterystyczne ksywki innym bohaterom (Ponurak, Czerwonousta, Kwiecista Sukienka itd.), przez co ich wizualizacja w moich oczach była bardziej żywa i łatwo było ich zapamiętać, bo szczerze mówiąc z natłokiem imion i nazwisk mam zwykle problem.

Największy plus ze wszystkich – wampirza maniera drapania się w nadgarstki oraz ich ślinienie się na samą myśl o mięsie i krwi hepera doprowadzało mnie po prostu do gęsiej skórki i aż sama miałam chęć się podrapać ;) (poślinić niekoniecznie).

Przeszkadzała mi natomiast dość duża przewidywalność, łatwo było odgadnąć niektóre wydarzenia i zachowania bohaterów, niewiele mnie zaskoczyło. Jakieś tam niejasności co do świata przedstawionego, jakbym mogła zadać autorowi jakieś pytania, to pewnie byłoby ich wiele. Trochę mam też wątpliwości co do możliwości aż takiej aklimatyzacji hepera w świecie wampirów. No i co najgorsze, odgadłam zakończenie, za to duży minus. Literatura niespecjalnie wymagająca, ale z całą pewnością wciągająca.

Całkiem pozytywne zaskoczenie. Ciągnęło mnie do tej książki od dłuższego czasu i w końcu przełamałam moją niechęć do wampirów i przeczytałam i muszę przyznać, że bawiłam się całkiem dobrze.

W książce wszystko zostało wywrócone do góry nogami. To nie wampiry są gatunkiem na wymarciu, ale ludzie, zwani heperami. Świat należy natomiast do wampirów, w książce określanych jako...