"Drugi tom trylogii....." - wydaje mi się, że to stwierdzenie wielu przypadkach definiuje styl danej książki niezależnie od cyklu. Wielu autorów pracując nad trylogią traktuje "ten drugi element układanki" po macoszemu - pierwszy tom musi być ciekawy aby zachęcić czytelników, a trzeci wieńczy dzieło, natomiast drugi.... cóż drugi jaki by nie był czytelnicy i tak przeczytają. Z rzadka zdarzają się cykle, w których drugi tom jest wyraźnie lepszy od pierwszego - najczęściej wtedy gdy pierwszy nie był zbyt dobry (niestety w takim przypadku niewielu czytelników ma okazję z drugim się zaznajomić :-). I po tym przydługim wstępie muszę stwierdzić że "Osierocone światy"..... nie są żadnym z tych przypadków. Stanowią pełnoprawny element trylogii, pełen zwrotów akcji, nowych pomysłów, ciekawych miejsc - oczywiście jest to z konieczności pomost między świetnym pierwszym tomem i - mam nadzieję - również świetnym trzecim. Ale nie jest o cienka kładka, po której autor gna do przodu nie rozglądając się na boki tylko raczej szeroka aleja pełna ciekawych zakamarków, do których warto zajrzeć. Więc zajrzyjcie - radzę Wam......

"Drugi tom trylogii....." - wydaje mi się, że to stwierdzenie wielu przypadkach definiuje styl danej książki niezależnie od cyklu. Wielu autorów pracując nad trylogią traktuje "ten drugi element układanki" po macoszemu - pierwszy tom musi być ciekawy aby zachęcić czytelników, a trzeci wieńczy dzieło, natomiast drugi.... cóż drugi jaki by nie był czytelnicy i tak...