Książka przeniosła mnie do średniowiecznych Chin i to jest największy atut „Człowieka, który czytał umarłych”. A to dzięki wspaniale oddanej rzeczywistości, dużej dawce kultury i obyczajów a także opisów codzienności chińskiej wsi i metropolii. Jeżeli zaś chodzi o meritum, czyli medycynę sądową to w tej materii lekko się zawiodłam. Pierwsze opisy oględzin zwłok robiły wrażenie, bo opisane były z brutalnymi i drastycznymi szczegółami. Potem już z lekka były nudne. Wątek kryminalny, nie powiem, był bardzo intrygujący z zaskakującym zakończeniem. Losy Ci oceniam jako trochę melodramatyczne i przewidywalne: historia rozpoczyna się w chwili, gdy Ci głoduje i pracuje ponad siły na błotnistym polu. Po niezmiernej fali klęsk i nieszczęść ląduje w pałacu cesarza.
Książkę czyta się świetnie. Daje odpoczynek i relaks pośród wschodnich zapachów olejków eterycznych przez które przenika...odór rozkładających się zwłok. Polecam książkę, jako dobrą rozrywkę.

Książka przeniosła mnie do średniowiecznych Chin i to jest największy atut „Człowieka, który czytał umarłych”. A to dzięki wspaniale oddanej rzeczywistości, dużej dawce kultury i obyczajów a także opisów codzienności chińskiej wsi i metropolii. Jeżeli zaś chodzi o meritum, czyli medycynę sądową to w tej materii lekko się zawiodłam. Pierwsze opisy oględzin zwłok robiły...