Powoli zaczynamy z córką wchodzić w świat ksiażek, w których rodzice i dzieci są głównymi bohaterami, a punktem centralnym jest relacja ich łącząca. Na niektóre z tych pozycji Zosia jest jeszcze zdecydowanie za mała, niemniej postawiłam sobie za punkt honoru skompletowanie biblioteczki o takiej tematyce, więc wyszukuję różne perełki i już teraz je dla córki odkładam. Jedną z takich pozycji must have, trochę jeszcze na wyrost, jest właśnie „Jak tata pokazał mi wszechświat”.

Książka Ulfa Starka została wyróżniona przez Komitet Ochrony Praw Dziecka, jak można przeczytać na okładce, więc byłam jej ciekawa podwójnie. I trzeba przyznać, że wyróżnienie to zdobyła nie bez powodu, bo historia opowiedziana przez autora skrada serca i małych, i dużych czytelników. Głównych bohaterów jest dwóch – tata i syn, który chce, aby pokazać mu wszechświat. Tata ochoczo podejmuje to pozornie skomplikowane wyzwanie i zabiera malca w podróż po okolicy. Na swojej drodze spotykają zjawiska piękne i zwyczajne zarazem, chociaż nie barkuje także elementu humorystycznego w postaci… wdepnięcia w psią kupę! Dzięki takiemu skonstruowaniu akcji nie jest zbyt patetycznie, co mogłoby dziecię znudzić, proporcje między tym, co piękne, a tym, co śmieszne, są dobrze wyważone, więc istnieją spore szanse na to, że lektura zaciekawi.

Bardzo dużą zaletą książki są ilustracje – duże, kolorowe, jakby rysowane kredką. Całość sprawia bardzo miłe dla oka wrażenie, ale dla mnie nawet to schodzi na drugi plan. Te obrazy doskonale odzwierciedlają ciepłą i pełną bliskości relację taty i syna. Na jednej trzymają się za ręce, na innej tata bierze synka na ręce, by przeskoczyć rów z wodą, później trzyma go na rękach, by był bliżej gwiazd, o których rozmawiają – ta bliskość jest wręcz namacalna i aż czuje się takie przyjemne ukłucie w sercu, patrząc na te ilustracje i czytając tekst.

Książka zdecydownie warta polecenia. Upewniła mnie w tym, że mój zamiar stworzenia dla córy kolekcji książek o mamach i tatach to pomysł co najmniej bardzo dobry. Ta pozycja zajmie w naszej biblioteczce miejsce szczególne i już nie mogę doczekać się czasu, gdy mąż będzie ją czytał Zosi.
zaczytana.com.pl

Powoli zaczynamy z córką wchodzić w świat ksiażek, w których rodzice i dzieci są głównymi bohaterami, a punktem centralnym jest relacja ich łącząca. Na niektóre z tych pozycji Zosia jest jeszcze zdecydowanie za mała, niemniej postawiłam sobie za punkt honoru skompletowanie biblioteczki o takiej tematyce, więc wyszukuję różne perełki i już teraz je dla córki odkładam. Jedną...