Totalnie mnie zatkało podczas lektury tej książki.

Totalnie mnie zatkało podczas lektury tej książki.

Nie wszystko mi się podoba w tej książce jeśli chodzi o treść, ale dzieci ją uwielbiają i szalona grafika wynagradza inne braki. w sumie na plus, ale dla rodziców i dziadków o mocnych nerwach (nasza babcia nie dała rady:) i dzieci obytych z nie-disneyowską grafiką

Nie wszystko mi się podoba w tej książce jeśli chodzi o treść, ale dzieci ją uwielbiają i szalona grafika wynagradza inne braki. w sumie na plus, ale dla rodziców i dziadków o mocnych nerwach (nasza babcia nie dała rady:) i dzieci obytych z nie-disneyowską grafiką

Zerkam na półkę, ale okładka książki napawa mnie niepokojem. Może to nie jest dobre rozwiązanie? Może właśnie po przeczytaniu tej książki dzieci będą nawiedzać częstsze koszmary? W końcu jednak zabieram "koszmarki" ze sobą. A co! Do odważnych świat należy!

"Strachy na lachy" to seria, która przedstawia najczęstsze koszmary senne naszych dzieci. Zresztą nie tylko senne... Dzieci mają niesamowicie rozwiniętą wyobraźnię i nieraz trudno im odróżnić fikcję od rzeczywistości. Seria, którą niedawno miałam szansę poznać, pomaga uporać się z lękiem, przed wampirami, pająkami, smokami, duchami itp.
Sięgając po książki, nie byłam pewna, czy zamiast oswoić dzieci z kreaturami, nie wzbudzę w nich jeszcze większego strachu. Zwłaszcza, że wcześniej Rafał nie wiedział kim jest wampir, czy czarownica . Na całe szczęście, moje wątpliwości szybko zostały rozwiane.
Książki z serii "Strachy na lachy" doskonale parodiują przerażające stwory. Wstęp zawsze nieco trzyma w napięciu - pokazując, że lęk przed daną rzeczą jest słuszny. Lecz już po chwili mamy rozwiązanie danego problemu - w końcu tytuł do czegoś zobowiązuje. Jak pokonać czarownicę? A no oczywiście rozpędzając się i odlatując na odkurzaczu. Jak pokonać ducha? Ochlapując go wodą, ale uważajcie - nie wydmuchujcie w ducha nos. W końcu to nie ładnie pomylić go z chusteczką do nosa. A wiecie jak pokonać wilka? Najlepiej krzyknijcie: Dupa! Wilk będzie tak przerażony naszym słownictwem, że czmychnie w siną dal.
Dzieci zanosiły się śmiechem zapoznając się z kolejnymi radami. Mało tego - jakiś czas lektura stała się częstą opowiastką na dobranoc. Nocnych koszmarów w tym czasie nie odnotowałam. Chociaż... Raz Oli przyśniły się węże, które pełzały po podłodze i usiłowały ją ukąsić. Po niespokojnej nocy dopytywała, czy w koszmarkowej serii ukazało się może coś na temat tych paskudztw. Tak więc czekamy na kolejne wydanie, tym razem z cyklu: Jak pokonać węże.

Zerkam na półkę, ale okładka książki napawa mnie niepokojem. Może to nie jest dobre rozwiązanie? Może właśnie po przeczytaniu tej książki dzieci będą nawiedzać częstsze koszmary? W końcu jednak zabieram "koszmarki" ze sobą. A co! Do odważnych świat należy!

"Strachy na lachy" to seria, która przedstawia najczęstsze koszmary senne naszych dzieci. Zresztą nie tylko...

„Kto przebywa z wilkami, nauczy się wyć.”
(przysłowie angielskie)

Wilk – cieszący się niezbyt pochlebną rolą bohater Czerwonego Kapturka i głupkowaty rywal Trzech małych świnek czy Siedmiu Koźlątek. Zawsze podstępny, egoistyczny, próbujący namieszać w życiu uczciwych postaci po to, by osiągnąć własną korzyść. Wilk, majestatyczny drapieżnik zaliczany do rodziny psowatych, od zawsze przyjmował w bajkach te negatywne, niewzbudzające sympatii cechy. Nic więc dziwnego, że jego grono fanów jest raczej wąskie i o wiele mniejsze niż to, w którym znajdują się drżący przed nim wrogowie – dzieci. Kiedy nadchodzi noc, a wokół słychać dziwne trzaski czy widać poruszające się w oddali cienie, wyobraźnia tych najmłodszych zostaje podkręcona do tego stopnia, że zaczyna malować własne, niekoniecznie dobre pejzaże. Pośród nich, wyciągnięty z głębokich, bajkowych szuflad pamięci, wyłania się on – wilk – zmora dziecięcego snu i prowodyr niepokojącego strachu. Zatem „Jak pokonać wilki?”, te złe, nękające i pojawiające się właśnie w nocy? Ano zapoznajcie się z całkiem ciekawą pozycją, w której te drapieżne ssaki na pewno nie odgrywają żadnej ze swoich zatrważających ról.

Czy można przegonić wilka muzyką ludową? Czy zatem da się go skutecznie odstraszyć rzucając w niego cukierkami? Jak działa na niego krzyk? I czego tak naprawdę boi się sam wilk? Jak się okazuje, istnieją sposoby na to, by ów straszący dzieci bohater brał nogi za pas i uciekał tam, gdzie pieprz rośnie. Trzeba tylko wypowiedzieć odpowiednie słowa czy zastosować się do któreś z metod opracowanych w specjalnym i oryginalnym „poradniku”. Od teraz ani jego przebiegły wzrok, włochate futro, ani też jego wycie nie będzie stanowiło żądnego powodu do strachu. Bo jak się okazuje, na wszystko jest jakiś skuteczny sposób.

Dziecko zasypiające w swoim własnym pokoju nieraz okazuje się dla rodziców testem na ich wytrzymałość. Spoglądające zza okna wampiry, siedzące w szafie potwory czy też czyhające pod łóżkiem wilki. Wyobraźnia malucha nieraz spędza mu sen z powiek, niepokojąc przy tym stających na głowie rodziców, którzy próbują wytłumaczyć mu różnicę pomiędzy fikcją, a rzeczywistością. Czasami niestety mało nieskutecznie. Jak zatem działać? Jaki obrać kierunek walki z negatywnymi bohaterami? Kiedy sami z czymś sobie nie radzimy, szukamy porad i tym razem może właśnie to okaże się strzałem w dziesiątkę – poradnik dla dziecka, który wskaże mu sposób „Jak pokonać wilki?”.

Książeczka jest niedługą, barwną publikacją zawierającą niewielką ilość tekstu podsuwającego różnorakie pomysły. Całość została jednak wzbogacona wieloma ilustracjami przedstawiającymi zabawne sytuacje, w których to właśnie wilk stoi na przegranej pozycji – przestraszony, zezłoszczony, ale przede wszystkim – pokonany. Bo używając własnej wyobraźni, woli zwycięstwa oraz przyjaciół, można przegonić nawet największe zło i to właśnie próbuje ukazać owo sympatyczne wydanie.

Catherine Leblanc oraz Ronald Garrigue próbują udowodnić to, że nie ma takich rzeczy, z którymi człowiek nie mógłby sobie poradzić. Wydawnictwo Wiga oferuje więc całą serię, pośród której możecie znaleźć także takie tytuły jak: „Jak pokonać pająki?”, „Jak pokonać duchy?” czy „Jak pokonać dinozaury?”, a każdy może wybrać dla swojego dziecka to, co w danym momencie będzie akurat przydatne.

„Jak pokonać wilki?” jest więc propozycją dla tych rodziców, których dzieci zbyt mocno wzięły sobie do serca złowrogie oblicze tegoż drapieżcy. To kreatywny sposób na pozbycie się strachu, dzięki któremu wizerunek groźnego ssaka z pewnością zostanie przełamany. To jednak także dobra zabawa dla młodego czytelnika, która uczy tego, że książki to nie tylko nauka i długie, nudnawe opowieści, ale także często rozrywka, pośród liter której można odnaleźć cenne i przydatne wskazówki.

„Kto przebywa z wilkami, nauczy się wyć.”
(przysłowie angielskie)

Wilk – cieszący się niezbyt pochlebną rolą bohater Czerwonego Kapturka i głupkowaty rywal Trzech małych świnek czy Siedmiu Koźlątek. Zawsze podstępny, egoistyczny, próbujący namieszać w życiu uczciwych postaci po to, by osiągnąć własną korzyść. Wilk, majestatyczny drapieżnik zaliczany do rodziny psowatych,...

Pozostając w tematyce pokonywania dziecięcych potworów, postanowiłam zapoznać się z książką wydaną przez Wilgę. W serii Strachy na lachy pojawiły się ciekawe książki: Jak pokonać dinozaury?, Jak pokonać pająki?, Jak pokonać wilki? Jak pokonać duchy?, Jak pokonać wampiry?, Jak pokonać nocne stwory?, Jak pokonać czarownice? i Jak pokonać smoki?. W ręce trafiła mi część poświęcona wilkom, które to zyskały złą opinię po incydencie ze świnkami i pewną babcią. Myślałam, że będzie to lektura podobna do świetnej książki Amandy Noll Potrzebuję mojego potwora. I w pewnym sensie owszem, podobieństwa są oczywiste. Celem obu lektur jest pomaganie w pokonaniu dzieciom ich lęków. W serii Wilgi, dzieci dostają precyzyjne instrukcje, co mają zrobić by przegonić i przestraszyć wilki. Biedne zmykają w popłochu, gdy np. woła się mamę, grozi się im, że się je zje, albo opowiada się im historię Czerwonego Kapturka. I te rady są w porządku. Gorzej, gdy dochodzimy do stron z takimi propozycjami: powiedz wilkowi coś brzydkiego lub wyślij go do rodzeństwa, bo jest smaczniejsze. Trudno oczekiwać, że takie rady będą zachwycały.

Całość recenzji na: http://potworkiczytaja.blogspot.com/2015/05/strach-ma-wielkie-oczy-jak-pokonac.html

Pozostając w tematyce pokonywania dziecięcych potworów, postanowiłam zapoznać się z książką wydaną przez Wilgę. W serii Strachy na lachy pojawiły się ciekawe książki: Jak pokonać dinozaury?, Jak pokonać pająki?, Jak pokonać wilki? Jak pokonać duchy?, Jak pokonać wampiry?, Jak pokonać nocne stwory?, Jak pokonać czarownice? i Jak pokonać smoki?. W ręce trafiła mi część...

Śmiesznie "sposoby" na wilki, niektórym dorosłym mogą się wydawać infantylne. To jest jednak książka dla dzieci, nie dla nich, więc prostota jest jak najbardziej wskazana. Każdy sposób jest dobry, jeśli ma pomóc dziecku pokonać jego lęki. Rodzic nie powinien w te kwestie ingerować. Z drugiej strony, nie powinien także zostawiać malucha samego z lekturą – przynajmniej na początku, przy pierwszym czytaniu – trudno bowiem wymagać od dziecka, by myślało racjonalnie i po "dorosłemu" – może mu więc przyjść do głowy wprowadzanie opisanych metod w życie. A strzelanie z landrynek do wroga może przyprawić o ból głowy... Warto także tłumaczyć maluchowi, że wilki wcale nie są takie złe. Może sam zechce je oswoić, gdy już zrozumie, że wcale nie są groźne?

Całość recenzji na: http://alicya.pl/jak-pokonac-wilki/

Śmiesznie "sposoby" na wilki, niektórym dorosłym mogą się wydawać infantylne. To jest jednak książka dla dzieci, nie dla nich, więc prostota jest jak najbardziej wskazana. Każdy sposób jest dobry, jeśli ma pomóc dziecku pokonać jego lęki. Rodzic nie powinien w te kwestie ingerować. Z drugiej strony, nie powinien także zostawiać malucha samego z lekturą – przynajmniej na...