Dziedzictwo Ognia” okazało się dla mnie gorsze niż poprzednie dwie części. Mimo to, autorka zdecydowanie trzyma wysoki poziom, co przy trzeciej z rzędu książce z serii jest imponujące.

Podobnie jak w pierwszej części, akcja nie toczy się w szybkim tempie. Ponownie możemy lepiej przyjrzeć się bohaterom. Z nowymi dopiero się zapoznajemy, a u starych możemy odkryć ich kolejne cechy, czy historie z przeszłości, o których nie wiedzieliśmy w poprzednich częściach. Od początku irytował mnie Rowan, który szkolił Celaenę, jednak muszę przyznać, że kiedy opowiedział dziewczynie swoją historię, nawet go polubiłam. Zrozumiałam, że sam wycierpiał dużo, podobnie jak Królewska Obrończyni stracił kogoś bliskiego.

W książce pojawiły się też rozdziały z Manon, czyli postacią, którą dopiero w tej części poznaliśmy. Jeśli mam być szczera, to niewiele z nich wyniosłam. Kiedy tylko zobaczyłam, że to o niej będę czytać, automatycznie się wyłączałam i bardzo mało zapamiętywałam z tego, co chwilę wcześniej przeczytałam, a kiedy już był rozdział o np. Celaenie, od razu się ożywiałam i chętnie poznawałam jej dalsze losy. Z jednej strony mam nadzieję, że wątek Manon pojawi się w następnych częściach, ale z drugiej strony obawiam się, że wtedy również nie będę mogła się skupić na rozdziałach o niej.

W „Szklanym tronie” i „Koronie w mroku” moim ulubionym bohaterem był Chaol. Niestety tym razem byłam zawiedziona jego postacią. Wydawał się taki niezdecydowany, zagubiony. Mam nadzieję, że to się jednak zmieni. Jednak najgorsza była dla mnie zmiana, która zaszła w relacji Kapitana i Doriana. Jeśli też chodzi o księcia, to w jego życiu wydarzy się coś, co naprawdę może zaskoczyć, niekoniecznie pozytywnie.

Nawet po trzeciej części jestem zakochana w tej serii i z ogromną przyjemnością przeczytam kolejne części. Zastanawiam się przede wszystkim, czy ktoś jeszcze zginie i jeśli tak to kto. I jak potoczą się losy Celaeny, Chaola i Doriana? Przestaję się już obawiać o poziom następnych części, bo wierzę, że będą równie dobre, jak te poprzednie.

Dziedzictwo Ognia” okazało się dla mnie gorsze niż poprzednie dwie części. Mimo to, autorka zdecydowanie trzyma wysoki poziom, co przy trzeciej z rzędu książce z serii jest imponujące.

Podobnie jak w pierwszej części, akcja nie toczy się w szybkim tempie. Ponownie możemy lepiej przyjrzeć się bohaterom. Z nowymi dopiero się zapoznajemy, a u starych możemy odkryć ich kolejne...