Lubię książki Steve’a Berry’ego z cyklu ‘Cotton Malone’, ponieważ w nich zawsze coś się dzieje. Autor praktycznie nie pozwala nam, czytelnikom, na chwilę wytchnienia. Akcja goni akcję.
Tylko jak dla mnie jest jeden minusik, i użyje tu takiej piłkarskiej terminologii. Proszę sobie wyobrazić mecz piłki nożnej, mecz pomiędzy słynnymi drużynami X kontra Y. Mamy w tym meczu fantastyczną dramaturgię, mnóstwo pięknych akcji, mnóstwo parad bramkarzy, żółte i czerwone kartki; ale ten mecz kończy się wynikiem 0:0! Nie ma bramek, a te – jak wiadomo – są solą futbolu. I taki też mam problem z książkami o Cottonie Malone (poza pierwszą z cyklu; genialną!) – świetnie się je czyta, ale gdzieś tam zawsze brakuje mi jakiegoś zaskakującego elementu. Czarne jest czarne, białe jest białe, dobro wygrywa, zło przegrywa, koniec, kropka.
Nie zmienia to jednak faktu, że Berry jest pisarzem świetnym, i jak tylko będą ukazywać się kolejne jego powieści – czy te o agencie Malone, czy też te poza cyklem – na pewno będę po nie sięgał.

Lubię książki Steve’a Berry’ego z cyklu ‘Cotton Malone’, ponieważ w nich zawsze coś się dzieje. Autor praktycznie nie pozwala nam, czytelnikom, na chwilę wytchnienia. Akcja goni akcję.
Tylko jak dla mnie jest jeden minusik, i użyje tu takiej piłkarskiej terminologii. Proszę sobie wyobrazić mecz piłki nożnej, mecz pomiędzy słynnymi drużynami X kontra Y. Mamy w tym meczu...