Królewski spisek

Cotton Malone znów w akcji. Książkę czyta się przyjemnie, szybko. Różne zwroty akcji powodują ze jest się ciekawym co nastąpi za chwile. Plus oczywiście rozwiązanie królewskiej zagadki.
Jedna z lepszych części o przygodach emerytowanego agenta. Czasami zbyt dużo powrotów do przeszłości odrywa od akcji książki. Również opis tuneli i wyjść trochę chaotyczny ale książka warta przeczytania dla wielbicieli zagadek z przeszłości

Cotton Malone znów w akcji. Książkę czyta się przyjemnie, szybko. Różne zwroty akcji powodują ze jest się ciekawym co nastąpi za chwile. Plus oczywiście rozwiązanie królewskiej zagadki.
Jedna z lepszych części o przygodach emerytowanego agenta. Czasami zbyt dużo powrotów do przeszłości odrywa od akcji książki. Również opis tuneli i wyjść trochę chaotyczny ale książka warta...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo fajna lektura.
Tym razem pan Berry oszczędził nam nadmiaru niespodziewanych zwrotów akcji, od których aż można stracić orientację kto z kim gra w jednej drużynie. Bardzo to doceniam, bo pisarz jest specjalistą w takich twistach, a ja jakoś niekoniecznie przepadam za ich dużą kumulacją w jednej książce. W „Królewskim spisku” fabuła jest zwarta i dość logiczna, a motywy poszczególnych stron zaangażowanych w sprawę wydają się w miarę sensowne (no, a przynajmniej nie sprawiają wrażenia zupełnych fantasmagorii). W tej części przygód Cottona Malone na prowadzenie niejako wysuwa się wątek osobisty naszego bohatera i wątpliwości związane z tym, jak ułożą się jego stosunki z synem, który przeżywa kryzys zaufania do własnych rodziców. Wprawdzie dzięki pokazaniu kłopotów rodzinnych byłego agenta uzyskuje on wreszcie ludzką twarz i przestaje być istnym herosem bez wad i słabości, ale z drugiej strony, przez ten zabieg sama zagadka historyczna schodzi na dalszy plan… Na szczęście akcja nie zwalnia tempa ani na chwilę i od początku do końca gwarantuje dobrą rozrywkę. Dodatkowa gwiazdka za umiejscowienie akcji we wspaniałych i wartych odwiedzenia zabytkach takich jak Tower of London, czy Hampton Court.

Bardzo fajna lektura.
Tym razem pan Berry oszczędził nam nadmiaru niespodziewanych zwrotów akcji, od których aż można stracić orientację kto z kim gra w jednej drużynie. Bardzo to doceniam, bo pisarz jest specjalistą w takich twistach, a ja jakoś niekoniecznie przepadam za ich dużą kumulacją w jednej książce. W „Królewskim spisku” fabuła jest zwarta i dość logiczna, a...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejna dawką historii okraszone sensacją i wartką akcją. Nierozerwalnie cenie książki Steva za przybliżenie historii oraz "oprowadzanie" po świecie. Tym razem Londyn i tajemnice rodu Tudorów.

Kolejna dawką historii okraszone sensacją i wartką akcją. Nierozerwalnie cenie książki Steva za przybliżenie historii oraz "oprowadzanie" po świecie. Tym razem Londyn i tajemnice rodu Tudorów.

Pokaż mimo to

W sumie to klasyczny Steve Berry, ale jak dla mnie tym razem autor naprawdę przesadził budując intrygę na tym że wywiady będą walczyły o to aby zachować tajemnicę dynastyczną Tudorów - serio? Już byli piraci i ledwie dałem radę, teraz naprawdę trudno się czytało bez poczucia że to temat naprawdę mocno naciągany i chyba jednak na siłę.

W sumie to klasyczny Steve Berry, ale jak dla mnie tym razem autor naprawdę przesadził budując intrygę na tym że wywiady będą walczyły o to aby zachować tajemnicę dynastyczną Tudorów - serio? Już byli piraci i ledwie dałem radę, teraz naprawdę trudno się czytało bez poczucia że to temat naprawdę mocno naciągany i chyba jednak na siłę.

Pokaż mimo to

Cotton Malone miał tylko przypilnować żeby Ian Dunne trafi bezpiecznie do Wielkiej Brytanii, żeby oddać Go policji Malone zostaje wplątany niebezpieczną grę służb wywiadowczych, gra toczy się o życie. Co zawiera tajemnicy pandrive, który posiadanie wszedł chłopak. Dynastia Tudorów, kryje tajemnice, które nie mają prawa ujrzeć światła dziennego. Skarb, który został ukryty, a chrapkę wiele osób . W książce występuje konflikt interesów, służby Brytyjskie zrobią wszystko żeby prawda nie wyszła na jak. Konflikt Wielkiej Brytanii i Irlandii o utracone ziemie czyli o Irlandię Północną, że została bezprawnie zajęta. Wszystkie wątki prowadzą do Dziennika Roberta Cecila, który uknuł spisek, który może obnażyć królową Elżbietę I Tudor i skompromitować Wielką Brytanie. Steve Barry postarał się, zadziwił mnie kreatywnością. Połączenie historii dynastii Tudorów z konfliktem o Irlandię Północną mieszanka wybuchowa. Książka do końca trzyma napięcie akcji.

Cotton Malone miał tylko przypilnować żeby Ian Dunne trafi bezpiecznie do Wielkiej Brytanii, żeby oddać Go policji Malone zostaje wplątany niebezpieczną grę służb wywiadowczych, gra toczy się o życie. Co zawiera tajemnicy pandrive, który posiadanie wszedł chłopak. Dynastia Tudorów, kryje tajemnice, które nie mają prawa ujrzeć światła dziennego. Skarb, który został ukryty,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Za bardzo pisarz chciał zaskakiwać, zmienia koncepcje i sojusze, zły jest dobrym i na odwrót. Niestety naciągane troche. Koniec cóż... bardzo klasyczny i bardzo szlag człowieka trafia że znów tak samo się kończy... Warto jednak przeczytać te powieść choćby dla tła historycznego. Intryga dotyczy czasów Tudorów a w szczególności Elżbieta I-wszego ;)

Za bardzo pisarz chciał zaskakiwać, zmienia koncepcje i sojusze, zły jest dobrym i na odwrót. Niestety naciągane troche. Koniec cóż... bardzo klasyczny i bardzo szlag człowieka trafia że znów tak samo się kończy... Warto jednak przeczytać te powieść choćby dla tła historycznego. Intryga dotyczy czasów Tudorów a w szczególności Elżbieta I-wszego ;)

Pokaż mimo to

Po książkach Steve’a Berry’ego z grubsza wiadomo czego można się spodziewać. Autor ten pisze thrillery dotyczące dziwnych tajemnic z przeszłości zahaczające o teorie spiskowe, które mają w tych książkach przełożenie na współczesność. Autor zastanawia się i chce czytelnikom dać do myślenia co by było gdyby okazały się faktami i jak to zmieniłoby świat. I tak jest też w książce zatytułowanej „Królewski spisek”, która dotyczy tajemnic królewskiego rodu Tudorów, która rządziła Wielką Brytania w latach 1485- 1603, a w szczególności Elżbiety I, o której mówi się, że była mężczyzną. Podobno wedle tej hipotezy została podmieniona, ponieważ księżniczka zmarła, w wieku dziecięcym, żeby nie narazić się na gniew króla Henryka VIII, i tak już zostało. Amerykanie zdobyli niezbite dowody na to, że tak właśnie było i próbowali szantażować rząd Wielkiej Brytanii, żeby nie wypuszczał z więzienia libijskiego terrorysty Al. Magrebiego.

Głównym bohaterem jest Cotton Mallone, były agent wywiadu amerykańskiego, teraz na emeryturze prowadzi księgarnie w Kopenhadze, ale, że co i rusz mu żyć nie dają. Mallone jest bohaterem kilku książek, i wplątują Mallone’a w tego typu afery. Mamy tu rywalizację Antrima, agenta CIA z Malonem, oprócz rywalizacji o zdobycie tajemniczego pendriva z tekstami wyjaśniającymi tajemnice, dochodzi kontekst prywatny, żona Mallona miała z Antrimem romans, ten uważa, że Gary jest jego synem, a nie Mallone’a, a to niewątpliwie pod kątem typowo psychologicznym podnosi temperaturę tej rywalizacji. Swoje trzy grosze wmieszała się tajna organizacja Bractwo Dedala. No i akcja się rozpędza. Jedni wyjaśniają tajemnice, drudzy chcą temu zapobiec. W tym czasie trwają dyplomatyczne przepychanki między rządami USA i Wielkiej Brytanii. Jak to wszystko się zakończy?

Książkę jest interesująca warto przeczytać.

Po książkach Steve’a Berry’ego z grubsza wiadomo czego można się spodziewać. Autor ten pisze thrillery dotyczące dziwnych tajemnic z przeszłości zahaczające o teorie spiskowe, które mają w tych książkach przełożenie na współczesność. Autor zastanawia się i chce czytelnikom dać do myślenia co by było gdyby okazały się faktami i jak to zmieniłoby świat. I tak jest też w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

289/2016 (A)

289/2016 (A)

Pokaż mimo to

Walka wywiadu angielskiego i amerykańskiego.
A w samym środku, wbrew swojej woli Cotton Malone. Musi walczyć o życie swojego syna.
Przy tej książce nie można się nudzić, bo akcja wciąż pędzi do przodu, wciąż odkrywane są nowe fakty, nowe tropy.
Wątek sensacyjny jak zwykle u Barry`ego pełen pościgów, szpiegów, zabójców, zdrad i intryg.
Warto przeczytać ta powieść choćby dla tła historycznego. Intryga dotyczy czasów Tudorów a w szczególności Elżbiety I.
Czytając często zastanawiałam się , czy to tylko fikcja literacka...czy tak mogło być naprawdę. Autor bardzo sugestywnie przedstawia różne fakty i miesza w głowie czytelnika.
Świetny thriller który łączy historie z sensacją. Po prostu świetna lektura trzymająca w napięciu i zapewniająca mnóstwo emocji.

Walka wywiadu angielskiego i amerykańskiego.
A w samym środku, wbrew swojej woli Cotton Malone. Musi walczyć o życie swojego syna.
Przy tej książce nie można się nudzić, bo akcja wciąż pędzi do przodu, wciąż odkrywane są nowe fakty, nowe tropy.
Wątek sensacyjny jak zwykle u Barry`ego pełen pościgów, szpiegów, zabójców, zdrad i intryg.
Warto przeczytać ta powieść choćby dla...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lubię książki Steve’a Berry’ego z cyklu ‘Cotton Malone’, ponieważ w nich zawsze coś się dzieje. Autor praktycznie nie pozwala nam, czytelnikom, na chwilę wytchnienia. Akcja goni akcję.
Tylko jak dla mnie jest jeden minusik, i użyje tu takiej piłkarskiej terminologii. Proszę sobie wyobrazić mecz piłki nożnej, mecz pomiędzy słynnymi drużynami X kontra Y. Mamy w tym meczu fantastyczną dramaturgię, mnóstwo pięknych akcji, mnóstwo parad bramkarzy, żółte i czerwone kartki; ale ten mecz kończy się wynikiem 0:0! Nie ma bramek, a te – jak wiadomo – są solą futbolu. I taki też mam problem z książkami o Cottonie Malone (poza pierwszą z cyklu; genialną!) – świetnie się je czyta, ale gdzieś tam zawsze brakuje mi jakiegoś zaskakującego elementu. Czarne jest czarne, białe jest białe, dobro wygrywa, zło przegrywa, koniec, kropka.
Nie zmienia to jednak faktu, że Berry jest pisarzem świetnym, i jak tylko będą ukazywać się kolejne jego powieści – czy te o agencie Malone, czy też te poza cyklem – na pewno będę po nie sięgał.

Lubię książki Steve’a Berry’ego z cyklu ‘Cotton Malone’, ponieważ w nich zawsze coś się dzieje. Autor praktycznie nie pozwala nam, czytelnikom, na chwilę wytchnienia. Akcja goni akcję.
Tylko jak dla mnie jest jeden minusik, i użyje tu takiej piłkarskiej terminologii. Proszę sobie wyobrazić mecz piłki nożnej, mecz pomiędzy słynnymi drużynami X kontra Y. Mamy w tym meczu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to