Na pozór książka opowiada o chłopcu, który opuszcza swoją planetę, pozostawiając ukochaną różę. Wyrusza w podróż. Po przybyciu na nieznaną planetę poznaje m.in. Pilota, Lisa, Króla i Pijaka. Każdy z nich przekazuje głównemu bohaterowi jakąś mądrość.
Można rzec opowieść z kilkoma lekcjami, okraszona paroma morałami plus kilkadziesiąt aforyzmów. Niby wielkie nic.

Jednak gdy zakwalifikujemy tę książkę do kategorii autobiografii czy wspomnień, okaże się, że Autor tak naprawdę opisał własne życie.

Tak jak Exupéry wyjechał z ojczyzny i udał się do francuskiej bazy lotniczej w Afryce, tak Mały Książę opuścił swoja planetę. Wyjazd Antoine'a oznaczał, że nigdy już nie zobaczy żony, podobnie jak Mały Książę swojej ukochanej Róży.
Kwiat ten był uosobieniem wszystkiego tego, za czym najbardziej tęsknił Autor- swoją Żoną. Obu w największym stopniu bolało to, że nie wiedzieli jak się o troszczyć o swoje jedyne skarby.
Gdy Mały Książę spotyka Pilota, Exupéry prowadzi tak naprawdę dialog sam ze sobą.

Dostajemy więc opowieść pisaną przez dorosłego mężczyznę, który próbuje znaleźć odpowiedzi na kluczowe zagadnienia w życiu człowieka. Posługuje się przy tym chłopcem, który dzięki temu poszukiwaniu poznaje czym jest miłość, przyjaźń i odpowiedzialność.

Na pozór książka opowiada o chłopcu, który opuszcza swoją planetę, pozostawiając ukochaną różę. Wyrusza w podróż. Po przybyciu na nieznaną planetę poznaje m.in. Pilota, Lisa, Króla i Pijaka. Każdy z nich przekazuje głównemu bohaterowi jakąś mądrość.
Można rzec opowieść z kilkoma lekcjami, okraszona paroma morałami plus kilkadziesiąt aforyzmów. Niby wielkie nic.

Jednak...