Akcja książki Dariusza Pawłowskiego „Arcanus Arctica” rozgrywa się na Arktyce w 1981 roku. Grupa naukowców wyrusza w mroźne rejony, aby przeprowadzić badania. Mężczyźni starają się, aby mimo rozstania z rodziną i pozostawienia codziennych spraw, ich życie na stacji badawczej wyglądało normalnie. Grają w karty, pin-ponga, jedzą wspólne posiłki. Okazuje się, że jednego z członków ekipy współtowarzysze nie widzieli już od dłuższego czasu. Rozpoczynają się poszukiwania. Mężczyzna zostaje odnaleziony martwy. To, co pierwotnie wyglądało na nieszczęśliwy wypadek, okazuje się morderstwem. Kapitan wyprawy Henryk Arctowski staje przed trudnym zadaniem wykrycia mordercy wśród swojej załogi. Powstaje jednak dodatkowy problem. Ekipa straciła łączność z Polską, a od sąsiedniej, norweskiej stacji badawczej, naukowcy dowiadują się, że w kraju wybuchł stan wojenny. Do bohaterów docierają tylko nikłe, niejasne informacje. Nikt nie wie czym tak naprawdę jest ten stan wojenny i co to oznacza dla pozostałych na terenie ojczyzny ich rodzin.

Henryk Arctowski to geolog, który współorganizował wyprawę na Antarktydę na początku XX wieku. Tak samo nazywa się główny bohater książki Arcanus Arctica Dariusza Pawłowskiego. Postać ta jednak jest fikcyjna, autor jedynie zapożyczył sobie nazwisko badacza, jednocześnie oddając mu tym samym swojego rodzaju hołd.

Akcja jest ciekawa i wciąga już od prologu, gdzie autor przedstawił scenę morderstwa jednego z członków ekipy. Książkę czyta się bardzo szybko. Są w niej jednaj elementy, które mi osobiście przeszkadzały w odbiorze, były to między innymi. zbyt plastyczne i „frywolne” opisy przyrody w momentach grozy. Na przykład mężczyzna mierzy do grupy ludzi z karabinu, grożąc, że ich zabije, po czym pojawia się opis niczym z bajki dla dzieci: „Przez duże szyby wesoło wpadały do środka żółte promienie słońca, ciekawie badając twarze każdego z nich, jakby były zdumione widokiem, na który tu trafiły. Na zewnątrz wolno prószył śnieg, od czasu do czasu tylko jego płatki, niespokojne przez łagodnie wiejący dziś wiatr, gubiły swój kierunek i przyłączając się do zabawy, uczepiały się jego skrzydeł. Zapominając o całej swojej powadze i dostojności, harcowały razem z nim. Zapowiadał się piękny dzień”*. Przez takie zastosowanie opisów czytelnik może czuć się zdezorientowany w sytuacji. Ponadto uważam, że niektóre fragmenty, dotyczące działań podejmowanych w Polsce w stanie wojennym, były zbędne. Trafniejszym zabiegiem byłoby rozbudowanie akcji rozgrywającej się na Arktyce.

Podoba mi się, że autor nie skupiał się na szczegółowym opisywaniu wszystkich uczestników, tylko poprzestał na dwóch bohaterach – dowódcy Arctowskim i doktorze Garlickim. Dzięki czemu czytelnik mógł wczuć się w emocje i rozterki głównych, kluczowych postaci, niejako poznać ich psychikę oraz sposób rozumowania w poszukiwaniu mordercy. Zaletą jest również, że do końca ciężko domyślić się kto na początku zabił. Arcanus Arctica to pełna akcji powieść sensacyjna osadzona w lodowo-śniegowej scenerii Arktyki. Polecam jako lekką lekturę każdemu fanowi mocnych wrażeń.

*Arcanus Arctica, Dariusz Pawłowski, Novae Res – Wydawnictwo Innowacyjne, wyd. I, 2014 r., s. 234.

Akcja książki Dariusza Pawłowskiego „Arcanus Arctica” rozgrywa się na Arktyce w 1981 roku. Grupa naukowców wyrusza w mroźne rejony, aby przeprowadzić badania. Mężczyźni starają się, aby mimo rozstania z rodziną i pozostawienia codziennych spraw, ich życie na stacji badawczej wyglądało normalnie. Grają w karty, pin-ponga, jedzą wspólne posiłki. Okazuje się, że jednego z...