Długo się zabierałam za rozpoczęcie cyklu Diuny. Idąc za radą niektórych osób z LC, Diuna to jeden z niewielu przypadków, gdzie warto najpierw obejrzeć film zanim sięgnie się po książkę. Teraz po przeczytaniu pierwszego tomu, zgadzam się z tą opinią. Przede wszystkim dlatego, że to uniwersum jest tak rozbudowane i tak złożone, że film na pewno ułatwia poniekąd odnalezienie się w tym świecie. I od razu może odniosę się do filmu, bo to faktycznie jedna z lepszych adaptacji książkowych, jakie ostatnio oglądałam. Natomiast...no właśnie...przeczytanie książki przenosi nas jeszcze głębiej w świat Diuny, w świat rodów, władców, zależności politycznych, ekologii a przede wszystkim otula nas niesamowitym mistycyzmem i magią. I właśnie ten mistycyzm w połączeniu z genialnie wykreowanym światem dalekiej przyszłości spowodował u mnie poczucie, że pierwsza część cyklu Diuny to książka, na którą czekałam całe czytelnicze życie. To książka, która zawładnęła mną tak, jak jeszcze żadna wcześniej, która powodowała u mnie drżenie rąk i niemal ekstazę czytelniczą. Trochę boję się, że Diuna postawiła poprzeczkę tak wysoko, że ciężko mi będzie trafić na coś równie genialnego.
Jestem pod ogromnym wrażeniem świata, który został wymyślony przez Herberta prawie 60 lat temu. Wykreowanie rodu Atrydów, postaci Paula Atrydy, który okazuje się być, dzięki swojemu pochodzeniu człowiekiem, który łączy czas i przestrzeń, który walczy o dobro i dzięki wyszkoleniu zarówno mięśni ciała jak i myśli zdobywa coś, czego nikomu w historii jeszcze się nie udało. Walczy ze znienawidzonym rodem Harkonnenów i samym Imperatorem wszechświata a przy tym staje się Fremenem, za którym idą miliony rdzennych mieszkańców Arrakis, tytułowej Diuny. A na to wszystko mamy nałożone wątki ekologii, procesów, które zachodzą na Arrakis, gdzie wzajemne zależności między brakiem wody, gigantycznymi stworami zwanymi czerwiami i narkotyczną przyprawą budują mistycyzm podszyty biologią, chemią i genetyką. Ten świat jest tak wciągający, tak bardzo uzależniający a jednocześnie tak bardzo skomplikowany, że niejednokrotnie wracałam do słowniczka terminologii imperium - polecam zaznajomić się z nim, przynajmniej pobieżnie jeszcze przed rozpoczęciem czytania, bo pozwoli to jeszcze bardziej usystematyzować wiedzę i w trakcie czytania delektować się fabułą.
Będę każdemu polecać przeczytanie tej książki, nawet tym, którzy nie czytają science-fiction. Jeśli mielibyście przeczytać w życiu tylko jedną książkę z gatunku fantastyki, to przeczytajcie Diunę. Nie będziecie zawiedzeni. Ja jestem zachwycona, zakochana w tym świecie i niewiarygodnie oszołomiona. Chyba nawet nie jestem w stanie oddać słowami, wszystkiego tego, co czuję, po przeczytaniu tej książki. Myślę, że jeszcze długo będzie ze mną rezonować i układać się w głowie.

Długo się zabierałam za rozpoczęcie cyklu Diuny. Idąc za radą niektórych osób z LC, Diuna to jeden z niewielu przypadków, gdzie warto najpierw obejrzeć film zanim sięgnie się po książkę. Teraz po przeczytaniu pierwszego tomu, zgadzam się z tą opinią. Przede wszystkim dlatego, że to uniwersum jest tak rozbudowane i tak złożone, że film na pewno ułatwia poniekąd odnalezienie...

Jestem oczarowana „Diuną” Franka Herberta. Dodatkowe wrażenie robi na mnie fakt, że książka powstała w 1964r. Cieszę się, że nie widziałam jeszcze ekranizacji- zarówno tej z 1984 jak i 2021/2024. Świat wykreowany przez Autora jest wyjątkowy, złożony, surowy. Ludzie rzuceni na planetę Diuna/Arrakis muszą radzić sobie na niej bez wody. Sposób jej pozyskiwania przez tubylczych Fremenów jest unikalny. Ci bogatsi - ich przeciwnicy, po prostu ją sprowadzają z innych planet. Podstawą rozliczeń jest uzależniająca przyprawa, zmieniająca kolor oczu na intensywnie niebieski. W tym świecie ważna jest też religia, wierzenia, wizje, niemal magiczna siła związana z podróżami świadomości w czasie i przestrzeni.
Teraz jestem gotowa i na kolejne części tej sagi i na wyroby srebrnego ekranu.

Jestem oczarowana „Diuną” Franka Herberta. Dodatkowe wrażenie robi na mnie fakt, że książka powstała w 1964r. Cieszę się, że nie widziałam jeszcze ekranizacji- zarówno tej z 1984 jak i 2021/2024. Świat wykreowany przez Autora jest wyjątkowy, złożony, surowy. Ludzie rzuceni na planetę Diuna/Arrakis muszą radzić sobie na niej bez wody. Sposób jej pozyskiwania przez tubylczych...

Swietna książka

Swietna książka

Zachwycił mnie najnowszy film, wzięłam się ochoczo za książkę i… ogromnie się rozczarowałam. Chaotyczna, mdłe postacie, zero napięcia i przecieka niechęć Herberta do gejów.

Zachwycił mnie najnowszy film, wzięłam się ochoczo za książkę i… ogromnie się rozczarowałam. Chaotyczna, mdłe postacie, zero napięcia i przecieka niechęć Herberta do gejów.

po przeczytaniu mogę się już kłócić - film lepszy od książki

po przeczytaniu mogę się już kłócić - film lepszy od książki

Wracam co kilka lat i z niesłabnącym zainteresowaniem odkrywam wspaniały w swojej złożoności świat. Jest to jedna z tych opowieści, która nie traci po ponownej lekturze.

Wracam co kilka lat i z niesłabnącym zainteresowaniem odkrywam wspaniały w swojej złożoności świat. Jest to jedna z tych opowieści, która nie traci po ponownej lekturze.

Dawno nie czytałem niczego z takim mozołem jak Diunę. Książka jest fantastyczna, ale fakt, napisana nielekko. Najpierw nie mogłem się doczekać aż skończę, teraz nie mogę się doczekać aż zacznę następną.

Dawno nie czytałem niczego z takim mozołem jak Diunę. Książka jest fantastyczna, ale fakt, napisana nielekko. Najpierw nie mogłem się doczekać aż skończę, teraz nie mogę się doczekać aż zacznę następną.

To książka, którą czytałam najdłużej w całym moim życiu - momentami brnęłam przez nią jak przez piaski pustyni. Przez 3/4 miałam poczucie, że coś w jej treści mi umyka i jestem niewystarczająco lotna, żeby to zrozumieć. Później obejrzałam pierwszą część filmu i się okazało że nic mi nie umyka i ogólnie fabuła nie jest tak skomplikowaną, jak próbowałam ją sobie wyobrazić.
Mialam też poczucie, że autor w stworzonym świecie czuł się na tyle dobrze, że nie miał potrzeby wytłumaczyć niuansów czytelnikowi, przez co odbiór jest nieco utrudniony.

To książka, którą czytałam najdłużej w całym moim życiu - momentami brnęłam przez nią jak przez piaski pustyni. Przez 3/4 miałam poczucie, że coś w jej treści mi umyka i jestem niewystarczająco lotna, żeby to zrozumieć. Później obejrzałam pierwszą część filmu i się okazało że nic mi nie umyka i ogólnie fabuła nie jest tak skomplikowaną, jak próbowałam ją sobie wyobrazić....

Książka miałaby maksymalną ocenę, gdyby nie końcówka. Końcówka napisana jest w taki sposób, że odnosi się wrażenie że pan Herbert już chciał skończyć. pierwsza część jest urzekająca, aż przychodzi czas picia świętej wody i wtedy Herbert jakby był już nimi wszystkimi znudzony. To wątek Paula i Chani postanowił streścić do wizji i od razu wziąć się z kopyta za bitwę której ma nie być no bo znów wizje. Cały podbój odbywa się między pierwszą a drugą książką, by powrócić do świata z już ugruntowanym podłożem politycznym. Bardzo wygodne i rozczarowujące. Co do ekologii, filozofii i teologii świata przedstawionego daje maksymalną ocenę. Motywacje i pobudki bohaterów też dobrze uzasadnione. Ogółem warto przeczytać.

Książka miałaby maksymalną ocenę, gdyby nie końcówka. Końcówka napisana jest w taki sposób, że odnosi się wrażenie że pan Herbert już chciał skończyć. pierwsza część jest urzekająca, aż przychodzi czas picia świętej wody i wtedy Herbert jakby był już nimi wszystkimi znudzony. To wątek Paula i Chani postanowił streścić do wizji i od razu wziąć się z kopyta za bitwę której ma...

Trochę dla mnie przereklamowana. Dużo przeskoków w czasie, mało opisów bitw czy innych ciekawych wątków przedstawionych przez autora. Autor do końca nie wiem na czym chciał się skupić. Świat który stworzył pisarz, motyw braku wody, sposobu jak sobie z nim radzić to najciekawsze co książka ma do zaoferowania.

Trochę dla mnie przereklamowana. Dużo przeskoków w czasie, mało opisów bitw czy innych ciekawych wątków przedstawionych przez autora. Autor do końca nie wiem na czym chciał się skupić. Świat który stworzył pisarz, motyw braku wody, sposobu jak sobie z nim radzić to najciekawsze co książka ma do zaoferowania.