Z twórczością Katarzyny Puzyńskiej miałam już styczność czytając ,,Zabójczy pocisk’’. Nie mam niestety pozytywnych wspomnień związanych z tą pozycją, więc umówmy się, że to od pierwszej części cyklu Lipowo - ,,Motylek’’ zaczęła się moja przygoda z pisarką. Muszę przyznać, że dawno nie czytałam tak spokojnego kryminału. Broń Boże nie jest to zarzut. Ja się po prostu przy okazji tej książki niebywale rozluźniłam. Jak dotąd żaden kryminał tak na mnie nie działał. Ciężko mi na ten moment określić z czego to wynika. Coś więcej będę mogła powiedzieć, jak sięgnę po kolejne części z cyklu. Czas teraz przejść do opinii na temat książki.

Akcja książki ma miejsce w jednej z mazurskiej wsi o nazwie Lipowo. Dochodzi w niej do morderstwa siostry zakonnej. Początkowo lokalnym policjantom wydaje się, że została ona potrącona przez samochód. W wyniku prowadzonego śledztwa wychodzi na jaw, że ktoś zabił zakonnicę, a wypadek upozorował. Śledztwo prowadzi lokalna policja na czele z komisarzem Danielem Podgórskim. Po kilku dniach ginie kolejna kobieta. Ofiary na pierwszy rzut oka nic nie łączy. Komu zależało na śmierci tych kobiet? Czy mamy do czynienia z seryjnym mordercą? Z pomocą przychodzi komisarz Klementyna Klopp. Czy uda się odnaleźć zabójcę, zanim dojdzie do kolejnej tragedii?

Plusy:
- okładka w połączeniu z tytułem spowodowała, że nie wiedziałam do końca czego się spodziewać. Plamy krwi jednoznacznie wskazują na morderstwo, ale tytuł? Motyl kojarzył mi się z delikatnością, wolnością. Jednak kiedy poszukałam głębiej, dowiedziałam się, że owady te żyją bardzo krótko. Dodając dwa do dwóch można się domyślić, że te dwie rzeczy , o których mówiłam na początku dużo ze sobą łączy;

- ogólny zarys historii i jej przebieg. Przyznam się, że sięgam raczej po mocniejsze, bardziej trzymające w napięciu kryminały, którym dalej niż bliżej do obyczajówki. Jednak nie mam większych zastrzeżeń do tego, co przeczytałam. Ten spokój jaki ja odnalazłam w tej książce, pozwolił mi na to, że miałam czas na analizę poszczególnych wątków,

- dla mnie zawsze ważne jest to, bym nie odnalazła sprawcy. Do samego końca nie widziałam kto zabił. Nawet przez moment nie przyszło mi do głowy, że akurat ta osoba może popełnić zbrodnię. Zdecydowanie to pozytywnie wpłynęło na odbiór książki.

Minusy:
- miałam problem z ilością bohaterów, jakie pojawiały się w książce. Trudno było mi zapamiętać ich imiona, powiązania. Gdyby nie robione notatki, już w połowie mogłabym się pogubić,
Polecam tę książkę osobom, które na co dzień sięgając po mocniejszy repertuar z gatunku kryminałów. Być może na pierwszy rzut oka ilość stron, znamiona obyczajówki, mogą zbić z tropu fanów gatunku. Myślę jednak, że docenicie pióro tej autorki i się nie zawiedziecie.

Z twórczością Katarzyny Puzyńskiej miałam już styczność czytając ,,Zabójczy pocisk’’. Nie mam niestety pozytywnych wspomnień związanych z tą pozycją, więc umówmy się, że to od pierwszej części cyklu Lipowo - ,,Motylek’’ zaczęła się moja przygoda z pisarką. Muszę przyznać, że dawno nie czytałam tak spokojnego kryminału. Broń Boże nie jest to zarzut. Ja się po prostu przy...