Z pewnością nie jest to książka, która po przeczytaniu osunie się w głęboką otchłań zapomnienia.

Pierwsze pytania, które pojawiły się w mojej głowie w trakcie lektury brzmiały: Czy to wszystko może dziać się naprawdę? Czy sport i sportowcy, nie czarujmy się herosi świata medialnego, osoby znane i poniekąd szanowane, są zdolne do występków ukazanych w lekturze? Długo się nie zastanawiałem. Odpowiedź brzmiała: TAK!

Choć nie można wszystkich szufladkować. Odnosząc się do książki i poniekąd trochę do życia: patrząc na nasze, swojskie podwórko, które w przeważającej części ukazuje autor, realia zatrważające: układ goni układ, świat sportu, polityki, dziennikarstwa czy pseudo sprawiedliwości często się przeplata, niekoniecznie pozytywnie. Życie czy literacka fikcja?

Dla mnie nie była to literatura wysokich lotów. Momentami mnóstwo chaosu; Wolski często niewiarygodny. Ogólnie postać niejednoznaczna: dobry czy zły glina? Przeczytajcie, sami ocenicie. Może autor celowo pozostawił to do rozstrzygnięcia czytelnikowi? Ja nie dałem się na to złapać. Dla mnie gość jest niewiarygodny i tyle. Aga postać sztuczna, przerysowana, groteskowa. Szczerze, nic wartościowego do tej książki nie wniosła. Czytanie większości jej wypowiedzi było męką. Do reszty postaci się nie przyczepię, choć mógłbym, ale nie lubię się rozpisywać.

Tak samo rozwiązanie zagadki przez inspektora: ujęte najkrócej jak tylko się dało. Skoro to było dla niego takie proste, po co 400 stron niekiedy bezproduktywnej gmatwaniny?

Jednak polecę. Pan Pałasz z czasem może stać się bardzo dobrym autorem kryminałów. Może nawet autorem wybitnym. Kiedyś. Debiut niezły, choć liczyłem na więcej.

Z pewnością nie jest to książka, która po przeczytaniu osunie się w głęboką otchłań zapomnienia.

Pierwsze pytania, które pojawiły się w mojej głowie w trakcie lektury brzmiały: Czy to wszystko może dziać się naprawdę? Czy sport i sportowcy, nie czarujmy się herosi świata medialnego, osoby znane i poniekąd szanowane, są zdolne do występków ukazanych w lekturze? Długo się...