Tytułowej Złodziejce Książek, czyli Liesel Meminger przyszło żyć w ciężkich czasach II Wojny Światowej. Matka oddała ją na wychowanie do państwa Hubermannów, którzy zgodzili się ją adoptować, a zanim do tego doszło, młodszy brat umarł na oczach dziewczynki. W tych okolicznościach Liesel ukradła pierwszą książkę, a w późniejszym czasie to właśnie słowo pisane pomogło jej poradzić sobie z trudną sytuacją i stało się czymś ogromnie ważnym w jej życiu.
Ale "Złodziejka Książek" tylko z pozoru skupia się na Liesel. To opowieść będąca obrazem życia mieszkańców hitlerowskich Niemiec. Ukazuje zarówno zagorzałych zwolenników Fuhrera, jak i pozostałe dziesięć procent, czyli tych, którzy nie deklarują poparcia dla nazistów. Zestawia ze sobą bogactwo członków partii z biedą mieszkańców Himmelstrasse oraz nieludzkimi warunkami, w jakich muszą żyć Żydzi - o ile w ogóle zdołają przeżyć. Właśnie dlatego, że jest to historia życia codziennego, pojawia się w niej pewna rutyna, która bywa nużąca, chociaż Markus Zusak zadbał o wtrącenia narratora i szczyptę humoru.
Autor świetnie zarysował charaktery postaci, szczególnie Hansa i Rosy Hubermannów. Ta dwójka skrajnie się od siebie różni, ale oboje są wyraziści i prawdziwie "żywi".
Oczywiście, mówiąc o tej powieści, nie można nie wspomnieć o narratorze. Jest nim Śmierć, czyli dość zabawny osobnik, który gra z czytelnikiem w swego rodzaju grę: zaburza chronologię wydarzeń, wciąż wtrąca swoje trzy grosze, a nawet potrafi zaspoilerować... Nietypowy narrator przywiązuje dużą wagę do kolorów i dźwięków, co zdecydowanie dało się odczuć, czytając "Złodziejkę Książek". Powieść napisano ładnym językiem, ale niecodziennym, bo rzadko spotykam się w książkach z takim nagromadzeniem personifikacji i animizacji. Często zdarzają się sformułowania typu "słowa przycupnęły na ramieniu" lub "opadły ciężko na podłogę". Muszę jednak przyznać, że ten styl przemówił do mojej wyobraźni.
Spodobały mi się również opowieści-metafory, które przewijają się przez historię. Mam na myśli między innymi "Strząsaczkę słów" oraz pewien sen o ringu bokserskim, który wywarł na mnie duże wrażenie.
"Złodziejka Książek" nie jest lekką powieścią. Ukazano w niej dramat wojny oraz przedstawiono przekrój całego ówczesnego społeczeństwa niemieckiego. W historii nie zabrakło humoru, który jednak nie jest w stanie przyćmić grozy sytuacji. Bo właśnie grozę - mimo wszelkich przebłysków radości i promyków nadziei przebijających przez kartki - czytelnik powinien jednak odczuwać.

Tytułowej Złodziejce Książek, czyli Liesel Meminger przyszło żyć w ciężkich czasach II Wojny Światowej. Matka oddała ją na wychowanie do państwa Hubermannów, którzy zgodzili się ją adoptować, a zanim do tego doszło, młodszy brat umarł na oczach dziewczynki. W tych okolicznościach Liesel ukradła pierwszą książkę, a w późniejszym czasie to właśnie słowo pisane pomogło jej...