Nienawidzę Cassandry Clare. Po prostu nienawidzę. Czemu ona musi tak dobrze pisać?! Dlaczego nie może być przeciętną pisarką, która nie trzyma czytelnika w niepewności do ostatniego tomu i tworzy proste relacje między bohaterami? DLACZEGO SIĘ PYTAM? A tak całkiem serio, to chyba właśnie za to wszyscy ją kochamy.

Jak to było w "Darach Anioła", w drugim tomie nic się nie wyjaśniło! Ani pochodzenie Tessy, ani jej uczucia (co czasem nie irytowało). Clare zlitowała się nade mną i zdradziła powody nieciekawego (chociaż mi się ono bardzo podobało) zachowania Willa. Przyznam szczerze, że czytałam jego historię z dzieciństwa dwa albo trzy razy (nie pamiętam już dokładnie), bo nie byłam pewna, czy dobrze zrozumiałam. Możecie wyobrazić sobie minę mojej mamy, kiedy zobaczyła mnie siedzącą na fotelu z szeroko otwartymi oczami i uśmiechem na ustach a'la "ktoś mnie tu chyba wkręca". Myślałam, że już nic mnie później nie zaskoczy, a jednak. Kiedy to całe zamieszanie się wyjaśniło... to dopiero była mina!

"Mechaniczny Książę" wprowadza Nas do trójkąta Will - Tessa - Jem, co nieszczególnie mi się spodobało, nie jestem wielką fanką takich sytuacji. Dla mnie wybór był prosty, dla Tessy niestety nie i męczyła się z nim przez cały czas. Rozterki typu "Którego z nich wybrać?", "Za którym bardziej tęsknię?" itp strasznie mnie irytują, a niestety pojawiają się dość często w powieści Clare. Raz obściskuje się z jednym, żeby za chwilę wpaść w ramiona drugiego. Jeśli jesteśmy już przy wątku miłosnym to przyznam, że w pewnym momencie książka po prostu wypadła mi z rąk ze zdziwienia. W życiu nie spodziewałabym się czegoś takiego! Zdążyłam tylko usłyszeć, jak moje serce skacze na główkę i roztrzaskuje się o skały.

Na szczęście akcja skupiała się głównie na poszukiwaniach Mortmaina, wypędzaniu szpiegów z instytutu i walce z automatami. Gdzieś w połowie książki przestałam zwracać uwagę na powtarzające się nazwiska i podobieństwa do bohaterów "Darów Anioła". W "Mechanicznym Księciu" znalazłam nawet kilka cytatów, które tak bardzo mi się spodobały, że musiałam je zapisać, czego nigdy wcześniej nie robiłam (to chyba świadczy o wielkości Cassandry Clare i jej władzy nade mną). Coraz to nowe zagadki i intrygi nie pozwalały mi się nudzić.


Czytając "Dary Anioła" oceniłam drugi tom nieco niżej niż pierwszy. Z "Diabelskimi Maszynami" jest na odwrót. "Mechaniczny Książę" podobał mi się bardziej niż "Mechaniczny Anioł" i, mimo zawiłej relacji Will - Tessa - Jem, postanowiłam ocenić tę książką wyżej niż poprzedniczkę.

zaczarowana-me.blogspot.com

Nienawidzę Cassandry Clare. Po prostu nienawidzę. Czemu ona musi tak dobrze pisać?! Dlaczego nie może być przeciętną pisarką, która nie trzyma czytelnika w niepewności do ostatniego tomu i tworzy proste relacje między bohaterami? DLACZEGO SIĘ PYTAM? A tak całkiem serio, to chyba właśnie za to wszyscy ją kochamy.

Jak to było w "Darach Anioła", w drugim tomie nic się nie...