Świetna kontynuacja. Trzyma poziom pierwszego tomu.

Świetna kontynuacja. Trzyma poziom pierwszego tomu.

Druga część serii o diabelsk8ch maszynach. Ciekawsza niż pierwsza część. Mniej mi się kojarzyło z serialem dlatego była ciekawsza. Dużo zwrotów akcji, pojawią się zmyrojkat miłosny i nie uchwytny czarny charakter. Kim jest Tessa ? Może dowiemy się w 3 tomie. Polecam dla tych co lubią czary, wampiry, czarownice i łowców potworów.

Druga część serii o diabelsk8ch maszynach. Ciekawsza niż pierwsza część. Mniej mi się kojarzyło z serialem dlatego była ciekawsza. Dużo zwrotów akcji, pojawią się zmyrojkat miłosny i nie uchwytny czarny charakter. Kim jest Tessa ? Może dowiemy się w 3 tomie. Polecam dla tych co lubią czary, wampiry, czarownice i łowców potworów.

Jem to serduszko

Jem to serduszko

Skończyłam i mi teraz smutno

Skończyłam i mi teraz smutno

Drugi tom serii za mną. Im dalej w las... tym większa ogarnia mnie irytacja.

Nie dość, że liczba idiotycznych zachowań bohaterów wzrosła (no bo przecież logiczne jest, że na akcję idzie się w ciasno zawiązanym gorsecie tylko po to, by obserwować jak inni walczą),to na domiar złego pojawił się trójkąt miłosny, który jakby spojrzeć do tomu 1 - nie ma racji bytu.

Jedynym plusem okazuje się postać Willa - chłopaku, ratuj tę serię!

Jak tak dalej pójdzie, to od przewracania oczami dostanę zeza.

Zamierzam skończyć tom 3.

Zbierajcie hajs na moją korektę wzroku.

Drugi tom serii za mną. Im dalej w las... tym większa ogarnia mnie irytacja.

Nie dość, że liczba idiotycznych zachowań bohaterów wzrosła (no bo przecież logiczne jest, że na akcję idzie się w ciasno zawiązanym gorsecie tylko po to, by obserwować jak inni walczą),to na domiar złego pojawił się trójkąt miłosny, który jakby spojrzeć do tomu 1 - nie ma racji bytu.

Jedynym...

Cassandra Clare słynie z takich cykli jak „Mroczne intrygi”, „Dary Anioła”, „Mroczne intrygi”, „Najstarsze klątwy”, „Diabelskie maszyny”, „Ostatnie godziny”, „Magisterium”. Ma na swoim koncie współtworzenie powieści graficznych oraz zbiorów opowiadań, a teraz na polskim rynku pojawił się „Strażnik Miecza” należący do cyklu „Sword Catcher”. Tworzone przez pisarkę historie są różnorodne. Łączy je jednak to, że zawsze w jakiś sposób pojawia się w nich magia, zjawiska, których nie da się wyjaśnić lub upatruje się działania sił nadprzyrodzonych. Wykreowane przez nią postacie zawsze są ciekawe i pozwalają na poruszenie ważnych aspektów życia społecznego. Do tego za każdym razem mamy wciągającą fabułę, pełną emocji przygodę, świetnie tkaną intrygę.

Cassandra Clare słynie z takich cykli jak „Mroczne intrygi”, „Dary Anioła”, „Mroczne intrygi”, „Najstarsze klątwy”, „Diabelskie maszyny”, „Ostatnie godziny”, „Magisterium”. Ma na swoim koncie współtworzenie powieści graficznych oraz zbiorów opowiadań, a teraz na polskim rynku pojawił się „Strażnik Miecza” należący do cyklu „Sword Catcher”. Tworzone przez pisarkę historie są...

Po siedmiu latach w końcu zebrałam się na re-red drugiego tomu! :D
Świetnie było wrócić do tego świata i do bohaterów. Miałam parę zaskoczeń, bo po tylu latach torchę zapomniałam i czułam się, jakbym jednocześnie czytała coś nowego i coś dobrze znanego. Wyłapałem również rzeczy, na które wcześniej nie zwróciłam uwagi i które uzupełniły mój obraz na książek i serię jak zagubione puzzle na podłodze.
Za pierwszym razem czytając "Diabelskie maszyny" od razu zakochałam się w Willu i nie rozumiałam dlaczego Tessa w ogóle poczułam coś do Jema... Wtedy byłam albo za młoda, albo umknęły mi te rzeczy, które sprawiły, że teraz sama zakochałam się w nich obojgu :p Jednak i tak wciąż jestem team Will Herondale ;)
Powrót był cudowny, lecz przyznam, że pierwszy tom troszeczkę bardziej mnie wciągnął. Nie wiem z czego to wynika, lecz już w trakcie czytania odniosłam takie wrażenie j z odłożeniem książki ono zostało.

Po siedmiu latach w końcu zebrałam się na re-red drugiego tomu! :D
Świetnie było wrócić do tego świata i do bohaterów. Miałam parę zaskoczeń, bo po tylu latach torchę zapomniałam i czułam się, jakbym jednocześnie czytała coś nowego i coś dobrze znanego. Wyłapałem również rzeczy, na które wcześniej nie zwróciłam uwagi i które uzupełniły mój obraz na książek i serię jak...

Genialna kontynuacja "Diabelskich maszyn" i chyba jedna z najlepszych książek przeczytanych przeze mnie w tym roku.

Tym razem Tessie, poza kontynuacją wątku z Mistrzem, musi podjąć sercowe decyzje, co może je wystawić na bardzo ciężkie chwile, pełne smutku i cierpienia.

Tak jak w poprzednim tomie - dostajemy wątek główny i ponownie mało tutaj odskoczni w postaci wątków pobocznych. Pogoń za Mistrzem staje się czymś w rodzaju rywalizacji pomiędzy rodami, a nie koniecznością. Zdesperowana Charlotte stara się udowodnić, że jest godna prowadzenia Instytutu, w czym mają pomóc jej poznani już bohaterowie.

Więcej opisów bohaterów i powrotów do ich przeszłości sprawia, że całość staje się o wiele ciekawsza, a czytelnik ma świadomość tego, jak bardzo Cassandra Clare rozbudowała całe uniwersum.

No i tak jak w poprzednim tomie - moim ulubieńcem pozostaje Henry. Jego roztrzepany sposób bycia jest świetny, a jego konfrontacja z żoną naprawdę mnie poruszyła.

Serdecznie polecam! Jestem w szoku, że sam dopiero teraz odkrywam ten wspaniały świat.

Genialna kontynuacja "Diabelskich maszyn" i chyba jedna z najlepszych książek przeczytanych przeze mnie w tym roku.

Tym razem Tessie, poza kontynuacją wątku z Mistrzem, musi podjąć sercowe decyzje, co może je wystawić na bardzo ciężkie chwile, pełne smutku i cierpienia.

Tak jak w poprzednim tomie - dostajemy wątek główny i ponownie mało tutaj odskoczni w postaci wątków...

Druga część o wiele słabsza od pierwszej. Za dużo czasu poświęcone na trójkąt miłosny. Niezdecydowanie Tessy bardzo irytuje. Za mało akcji. Osobiście chciałabym by Tessa wybrała Jema bo jest po prostu miłym i dobrym chłopakiem.

Druga część o wiele słabsza od pierwszej. Za dużo czasu poświęcone na trójkąt miłosny. Niezdecydowanie Tessy bardzo irytuje. Za mało akcji. Osobiście chciałabym by Tessa wybrała Jema bo jest po prostu miłym i dobrym chłopakiem.

Infantylna mieszanina absurdu i niedorzecznego romansu z gatunku kocham na zabój ale nie mogę, bo siła wyższa.
Próba ubrania w podróbkę "Wichrowych wzgórz" i nawet cytowanie fragmentów Szekspira niewiele pomaga jeśli sama akcja jest niewiarygodna.

Infantylna mieszanina absurdu i niedorzecznego romansu z gatunku kocham na zabój ale nie mogę, bo siła wyższa.
Próba ubrania w podróbkę "Wichrowych wzgórz" i nawet cytowanie fragmentów Szekspira niewiele pomaga jeśli sama akcja jest niewiarygodna.