"Kuba - wyspa jak wulkan gorąca" brzmią słowa popularnej niegdyś piosenki. Zapewne taki obraz pięknego ale zaniedbanego wyspiarskiego państwa autorka Agnieszka Buda-Rodriquez chciała czytelnikom przedstawić. Jej książka nie jest przewodnikiem, daleko jej także do reportażu choć zawiera elementy obu wymienionych przeze mnie gatunków. Ta dość pokaźnych rozmiarów pozycja to nic innego jak zapis osobistych doświadczeń i wspomnień autorki, dla której Kuba na jakieś 20 lat stała się domem.

Z szarej rzeczywistości PRL-u na egzotyczną wyspę pani Agnieszka trafiła dzięki małżeństwu z Kubańczykiem, który przebywał w Polsce na wymianie studenckiej. Brak znajomości języka hiszpańskiego był dla niej przeszkodą ale tylko początkowo, bowiem po jakimś czasie z powodzeniem znalazła pracę w Ministerstwie Cukrownictwa jako tłumaczka. Dzięki temu stanowisku niejednokrotnie była członkiem korpusu dyplomatycznego wysoko postawionych gości z Polski (wówczas zaprzyjaźnionego państwa socjalistycznego) ale także zwiedzała Kubę (a w szczególności cukrownie stanowiące dumę narodu kubańskiego) wraz z ekipami polskich inżynierów. Jednocześnie mieszkała wśród zwykłych Kubańczyków i poznała doskonale ich codzienne bolączki, które były następstwem rządów Fidela Castro.

Jeśli książka ta miałaby być wydana na Kubie, to z pewnością tamtejsza cenzura skróciłaby ją o jakieś 3/4 :) Autorka opisuje bowiem życie na tej egzotycznej wyspie z dużą dawką autentyczności i nie mniejszą dawką humoru (często czarnego) a nawet sarkazmu. We wspomnieniach Agnieszki Budy-Rodriquez Kubańczycy jawią się jako naród powstały z wymieszania w jednym tyglu nacji hiszpańskiej, rdzennej karaibskiej i afrykańskiej; charakteryzują się niezwykłą wybuchowością, kochliwością ale są także narodem, który zachowuje duży optymizm i potrafi czerpać przyjemność z życia nawet w tak trudnych czasach. Sama Kuba mogłaby być rajem na ziemi... mogłaby gdyby nie rewolucja, która doprowadziła do zubożenia obywateli i zaniedbania pięknych miast.

"Kuba, daleka piękna wyspa" to wydawnictwo, które czyta się z dużą przyjemnością. Czuć, że pani Agnieszka dysponuje lekkim piórem, sypie najróżniejszymi anegdotami jak z rękawa a tam gdzie to konieczne wyjaśnia kontekst społeczny czy polityczny. Nużące, co najwyżej, mogą być poetyckie opisy emocjonalnych uniesień i opisy przyrody.

Autorka nie spisuje swoich przygód chronologicznie jednak nie umniejsza to wartości całej książki. To, co jednak rzuca się czytelnikowi w oczy to prawie zupełny brak dat, a niektóre wydarzenia aż się proszą o to, żeby je zapisać pod konkretnym miesiącem czy rocznikiem. A tutaj brakowało mi umiejscowienia w czasie pobytu pani Agnieszki Budy-Rodriquez na Kubie, bo czytelnik wie tylko tyle, że przypada on na lata, kiedy w Polsce panuje głęboki PRL.

Całościowo książka bardzo przypadła mi do gustu, więc oceniłam ją na 7 gwiazdek. Jest to pozycja, którą z pewnością docenią pasjonaci podróży, miłośnicy egzotycznych klimatów i ciekawi świata.

"Kuba - wyspa jak wulkan gorąca" brzmią słowa popularnej niegdyś piosenki. Zapewne taki obraz pięknego ale zaniedbanego wyspiarskiego państwa autorka Agnieszka Buda-Rodriquez chciała czytelnikom przedstawić. Jej książka nie jest przewodnikiem, daleko jej także do reportażu choć zawiera elementy obu wymienionych przeze mnie gatunków. Ta dość pokaźnych rozmiarów pozycja to...