Seria "Rosemary Beach" spodobała mi się od pierwszych stron i z niecierpliwością czekałam na kolejne tomy tej niezwykłej historii.

Tym bardziej ucieszyłam się, gdy odkryłam, że jest również część napisana z perspektywy Rusha. Są to dokładnie wydarzenia z pierwszego tomu serii, wiec mamy szansę zobaczyć, jak od samego początku rozwijała się jego znajomość z Blaire.

Czytając „ O krok za daleko” i kolejne części wielokrotnie wściekałam się na Rusha, bo miałam wrażenie, że momentami jest bardzo niedojrzały i sam nie wie, czego chce – pomimo, że kochał Blaire, wciąż odstawiał ją na boczny tor, nie myślał o jej potrzebach i często dziewczyna była zdana sama na siebie (kto czytał, doskonale wie, o czym mówię). Miałam jednak wrażenie, że jego zachowanie nie wynika ze świadomego wyboru, ale raczej z pewnej bezsilności i męskiej bezradności (przepraszam wszystkich panów, którzy poczuli się urażeni tym uogólnieniem). Wszystko, co robił, robił w dobrej wierze, ale przyznam, że czasem ręce mi opadały na jego (jakże męską!) niedomyślność i brak wrażliwości w pewnych kwestiach.

Właściwie, ten tom potwierdził moje przypuszczenia i specjalnie nic mnie nie zaskoczyło. Ale ponieważ po tę książkę sięgnęłam już kilka miesięcy po zakończeniu lektury „O krok za daleko”, nie miałam poczucia, że znów czytam to samo. Przeciwnie, Rush too far” świetnie dopełniło brakujące fragmenty w całej historii – dowiedzieliśmy się (tudzież potwierdziliśmy), jak Rush przeżywał każde kolejne spotkanie z Blaire, jak bardzo uwikłany był w chorą relację z siostrą i jak wielkie było jego poczucie odpowiedzialności za los Nan, a później także Blaire. Momentami było mi go nawet żal, bo wszystko, co zrobił w przeszłości dla swojej siostry, robił z miłości do niej.
Nie wiedział jeszcze, że w tym samym momencie krzywdzi osobę, którą w przyszłości miał pokochać nad życie.

Powiem szczerze, to było kolejne cudowne spotkanie z twórczością Abbi Glines. Autorka ma jakąś niesamowitą zdolność pisania językiem, który do mnie bardzo przemawia i porusza czułą strunę w moim sercu. Nie jest to jakaś wysublimowana i poetycka proza, przeciwnie – język jest prosty, zrozumiały i bez specjalnego literackiego polotu, a jednak jest w nim coś takiego, co trafia idealnie w moją emocjonalność. Czytając o losach Blaire i Rusha, autentycznie przez większość czasu czułam jakiś taki smutek, niepokój i niejednokrotnie łzy stawały mi w oczach, nawet gdy pozornie nie działo się nic bardzo dramatycznego.

Nie do końca wiem, z czym to jest związane, ale mam wrażenie, że podczas lektury książek A. Glines, czytelnik balansuje na krawędzi całej palety emocji. I za to bardzo dziękuję autorce, no i oczywiście czekam na więcej.

Seria "Rosemary Beach" spodobała mi się od pierwszych stron i z niecierpliwością czekałam na kolejne tomy tej niezwykłej historii.

Tym bardziej ucieszyłam się, gdy odkryłam, że jest również część napisana z perspektywy Rusha. Są to dokładnie wydarzenia z pierwszego tomu serii, wiec mamy szansę zobaczyć, jak od samego początku rozwijała się jego znajomość z Blaire....