Opowiem wam o książce Joanny Bator "Ciemno, prawie noc". Jak widać znowu sięgnęłam po współczesną polską powieść. I znowu też jest ona napisana przez kobietę. Zauważyłam bowiem, że wśród przeczytanych przeze mnie utworów dominują te autorstwa panów. Więc postanowiłam sobie poczytać trochę prozy polskich pisarek. Podobnie jak poprzednio do sięgnięcia po tą książkę skłoniła mnie też bardzo klimatyczna okładka. Równie mroczna i tajemnicza. Także opis wydał mi się niezwykle intrygujący:

Jak widać znowu główna bohaterka jest dziennikarką, która wraca do miejsca, którego nie odwiedzała przez długie lata. Tutaj również będzie prowadzić prywatne śledztwo. Jednak niech was to nie zmyli, bo ta książka żadnym kryminałem nie jest. Tutaj nie chodzi o zagadkę, która tak naprawdę jest tylko pretekstem do ukazania zła i tego jak ekstremalne przeżycia wpływają na naszą psychikę. To książka mroczna, przepełniona cierpieniem, pokazująca ciemną stronę natury człowieka. Ale żeby nie było zdarzają się też chwilami momenty które nas wzruszają i rozbawiają.

Co się tyczy głównej bohaterki, to no cóż jakoś specjalną sympatią do niej nie zapałałam, ale też mnie nie denerwowała. Była mi raczej obojętna. Tak samo zresztą jak reszta bohaterów. Brakowało mi bardzo jakiejś ciekawej i charyzmatycznej postaci. Jest co prawda Celestyna, ale niestety za rzadko pojawia się na kartach powieści. I moim zdaniem ta nijakość jest dużym minusem tego utworu.

Cała fabuła w sumie całkiem niezła, ale mnie jednak chwilami przytłaczał ten nadmiar przemocy jaką ta książka epatuje. Innym moim zarzutem będzie też język. Nie do końca podobają mi się takie eksperymenty jakie zastosowała tu autorka. Na początku Bator umieściła cytat Carlosa Ruiza Zafona i mi czytając książkę wydawało się, że próbuje ona trochę naśladować jego utwory.

Tak naprawdę sama nie wiem jak ocenić tą książkę. Na początku bardzo mi się podobała, jednak potem mój entuzjazm nieco opadł i dalsze czytanie zaczęło mnie trochę nużyć. Nie wiem czy ją polecić, czy nie. Jak chcecie to po nią sięgnijcie i przekonajcie się na własnej skórze.

Opowiem wam o książce Joanny Bator "Ciemno, prawie noc". Jak widać znowu sięgnęłam po współczesną polską powieść. I znowu też jest ona napisana przez kobietę. Zauważyłam bowiem, że wśród przeczytanych przeze mnie utworów dominują te autorstwa panów. Więc postanowiłam sobie poczytać trochę prozy polskich pisarek. Podobnie jak poprzednio do sięgnięcia po tą książkę skłoniła...