W tym tomie Karole: idzie na szczepionkę (jakie to na czasie!),walczy z Tajnym Klubem Wstrętnej Wandzi i urządza urodziny... Damianek zaś postanawia być koszmarny... Szału ni ma.

W tym tomie Karole: idzie na szczepionkę (jakie to na czasie!),walczy z Tajnym Klubem Wstrętnej Wandzi i urządza urodziny... Damianek zaś postanawia być koszmarny... Szału ni ma.

https://krychawachaksiazki.blogspot.com/2016/08/zabojcza-dawka-czyli-bookgutting-z.html

https://krychawachaksiazki.blogspot.com/2016/08/zabojcza-dawka-czyli-bookgutting-z.html

Książka składa się z czterech krótkich opowiadań:
- Koszmarny Karolek i zastrzyki
Dowiadujemy się, jak bardzo Karolek nie lubi zastrzyków i szczepień.

- Koszmarny Karolek i Tajny Klub
A właściwie dwa rywalizujące ze sobą kluby. Klub Karolka i Wrednej Wandzi. O tajnych hasłach i psikusach. Tylko szkoda, że niewinni ludzie złapali się w przygotowane pułapki ;)

- Doskonały Damianek i jego koszmarny dzień
Doskonały Damianek próbuje być równie koszmarny jak Karolek.

Koszmarny Karolek i urodzinowe przyjęcie
Dowiadujemy się czym się różni wymarzone urodzinowe menu przygotowane przez Karolka od tego przygotowanego przez jego mamę. A także o tym, dlaczego rodzice nie lubią urodzin Karolka. O gościach i wymarzonym prezencie urodzinowym.

Książka składa się z czterech krótkich opowiadań:
- Koszmarny Karolek i zastrzyki
Dowiadujemy się, jak bardzo Karolek nie lubi zastrzyków i szczepień.

- Koszmarny Karolek i Tajny Klub
A właściwie dwa rywalizujące ze sobą kluby. Klub Karolka i Wrednej Wandzi. O tajnych hasłach i psikusach. Tylko szkoda, że niewinni ludzie złapali się w przygotowane pułapki ;)

- Doskonały...

Ta książka bardzo mi się podobała. Opowiada o Karolku i jego niesamowitych przygodach. Dorośli - polecam wszystkim którzy chcą wrócić do dzieciństwa. Dzieci - serdecznie polecam, bo to śmieszna i fajna książka.

Ta książka bardzo mi się podobała. Opowiada o Karolku i jego niesamowitych przygodach. Dorośli - polecam wszystkim którzy chcą wrócić do dzieciństwa. Dzieci - serdecznie polecam, bo to śmieszna i fajna książka.

Przeczytana w ramach bajki przed snem

Przeczytana w ramach bajki przed snem

fajowskie

fajowskie

Ludzie chcą mieć grzeczne, spokojne, miłe dzieci, które przynoszą same radości i nie sprawiają większych kłopotów wychowawczych. Nie wszystkim się to udaje, a na pewno nie udało się rodzicom Koszmarnego Karolka. „Jak to możliwe, że dwoje przecież całkiem miłych ludzi dorobiło się tak koszmarnego potomka?” – zastanawia się głośno tata Karolka. Narrator zapewnia, że nie ma takiej koszmarnej rzeczy, której by Karolek nie zrobił. Dręczenie kolegów i zwierząt to dla naszego bohatera chleb powszedni. Rodzice odprowadzając go do szkoły idą w bezpiecznej odległości, ale i tak docierają do nich trwożliwe szepty: to on, to on.... Prawdę mówiąc, nieszczęsnym protoplastom udało się połowicznie, mają bowiem drugiego syna, Doskonałego Damianka. Ten jest wymarzonym dzieckiem: zadbany, uczynny, myje ręce i z apetytem jada jarzynki. Wzór cnót egzystuje u boku swego koszmarnego brata cierpiąc bardzo, jak wtedy, kiedy został nakarmiony gludyniem, przygotowanym przez Karolka i jego koleżankę Wredną Wandzię.
Historyjki o wybrykach Karolka czyta się bardzo przyjemnie, są zabawne i na pewno będą się podobały dzieciakom, które po nie sięgną. Zastanawia mnie tylko walor wychowawczy, a ściślej brak takowego w opowiastkach o Karolku. Tego bohatera sytuowałabym w towarzystwie Tomka Sawyera i Hucka Finna, jednak tamci chłopcy mieli jakieś pozytywne cechy: czasami wstydzili się swoich wybryków. Karolek wprost przeciwnie, jest koszmarny do kwadratu, i bardzo z tego zadowolony. Nie wiem też co myśleć o ironicznym spojrzeniu na Doskonałego Damianka – przecież to jest wzorowe dziecko i chyba każdy chciałby mieć takie. Aż się prosi aby sprawdzić, czy autorka nie miała przypadkiem doskonałego rodzeństwa, stawianego jej za wzór i czy to nie jest jej zemsta po latach? A może po prostu nastał czas literatury bezideowej wśród książek dla dzieci? Jakoś trudno mi się z tym pogodzić, ale nie znajduję w „Koszmarnym Karolku” żadnych wartości, nawet nie ma tam mowy o przyjaźni, którą przeważnie pochwala literatura dla dzieci. Karolek znajduje towarzyszkę zabaw tylko w osobie Wrednej Wandzi, której nikt nie lubi tak samo jak jego.

Ludzie chcą mieć grzeczne, spokojne, miłe dzieci, które przynoszą same radości i nie sprawiają większych kłopotów wychowawczych. Nie wszystkim się to udaje, a na pewno nie udało się rodzicom Koszmarnego Karolka. „Jak to możliwe, że dwoje przecież całkiem miłych ludzi dorobiło się tak koszmarnego potomka?” – zastanawia się głośno tata Karolka. Narrator zapewnia, że nie ma...

jedna z ciekawszych i zabawniejszych części. :)

jedna z ciekawszych i zabawniejszych części. :)

Nic specjalnego. Zwykłe historyki na nudny wieczór.

Nic specjalnego. Zwykłe historyki na nudny wieczór.

Zabawna książka dla dzieci ze starszych klas podstawówki, chociaż trochę nie wychowawcza.

Zabawna książka dla dzieci ze starszych klas podstawówki, chociaż trochę nie wychowawcza.