Julia Duszyńska

Mam mieszane uczucia co do tej książeczki. Z jednej strony jest napisana w bardzo zabawny sposób, ale z drugiej nie podoba mi się przesłanie tej książki. Wytyka tu ona dzieciom rozliczne wady, dziecięcy bohaterowie są nazywani nazwami tych cech np. Panna Obrażalska, Pan Złośnicki czy Pan Beksa. Mam nieodparte wrażenie, że głównym przesłaniem tej książki jest pokazanie dzieciom, że okazywanie emocji jest śmieszne, a ich emocje są nieważne i nie powinny się mazgaić, bo śmiesznie wtedy wyglądają... No słabe to pod względem pedagogicznym, ja bym swojemu dziecku tego nie czytała, bo nie w takie przekonania chcę je wyposażyć na całe życie. Chociaż są też pozytywne fragmenty, np. to, że większość z tych dziecięcych bohaterów pokonuje te swoje "wady", kształtuje dobre nawyki, uczy się nad tymi emocjami panować, ale nadal motywacją do tych zmian jest to, że wyglądają śmiesznie kiedy się złoszczą czy płaczą.