Krótka opowiastka o polskim życiu na Ukrainie. Aż żal, że taka krótka! Autorka pokazuje nam wiele płaszczyzn na przykładzie grupki udającej się w podróż - każda osoba postrzega wyprawę do Brajłowa z innej perspektywy i każda jest ciekawa. Świat ukazywany nie jest przejaskrawiony, cukierkowy - dzięki temu dowiadujemy się także o różnych nietypowym zachowaniach wśród ludzi. Ciekawy jest też obrzęd, który jest główną oficjalną przyczyną podróży - wywlekanie, a więc zdejmowania habitu, który dziecko nosiło jako pewien talizman.

Przy okazji mogłem też dowiedzieć się trochę o samej autorce, kontekście funkcjonowania jej dzieł w kulturze. Polecam

Krótka opowiastka o polskim życiu na Ukrainie. Aż żal, że taka krótka! Autorka pokazuje nam wiele płaszczyzn na przykładzie grupki udającej się w podróż - każda osoba postrzega wyprawę do Brajłowa z innej perspektywy i każda jest ciekawa. Świat ukazywany nie jest przejaskrawiony, cukierkowy - dzięki temu dowiadujemy się także o różnych nietypowym zachowaniach wśród ludzi....

Podróż to była niezwykła. Uczestniczyła w niej liczna rodzina, której członkowie, a raczej w przeważającej większości członkinie miały swoje rozmaite powody aby towarzyszyć małemu chłopcu udającemu się z rodzicami do podolskiego sanktuarium na budzącą w nim grozę tajemniczą ceremonię "wywlekania". Na kolejnych stronach opowiadania poznajemy barwne losy licznych ciotek, babć i dalszych krewnych. Aż roi się tutaj od różnych "oryginałów" kojarzących mi się z rodziną Buendía ze "Stu lat samotności". Żal było się rozstawać z bohaterami po zaledwie kilkudziesięciu stronach.

Podróż to była niezwykła. Uczestniczyła w niej liczna rodzina, której członkowie, a raczej w przeważającej większości członkinie miały swoje rozmaite powody aby towarzyszyć małemu chłopcu udającemu się z rodzicami do podolskiego sanktuarium na budzącą w nim grozę tajemniczą ceremonię "wywlekania". Na kolejnych stronach opowiadania poznajemy barwne losy licznych ciotek, babć...