Czwartki w parku Hilary Boyd to kolejna książka, która już dosyć długo czekała na mojej półce w domowej biblioteczce na swoją kolej. W ramach urlopu wypoczynkowego, zaplanowanego na przełomie sierpnia i września, postanowiłam ją przeczytać. Powieść ta na pierwszy rzut oka wydała mi się idealna nie tylko na dni wolne od pracy, ale także na tę porę roku, czyli zbliżającą się wielkimi krokami jesień. Czy rzeczywiście okazała się taka dobra jak sądziłam?

Zacznę od tego, że Czwartki w parku nie było złą lekturą, czytało mi się ją dobrze. Była nawet dobra, głęboka, ale ja nie potrafiłam się w niej odnaleźć. Trudno mi było wczuć się w opowieść Boyd, ponieważ jest to książka o ludziach w dojrzałym wieku, którzy wkraczają w jesień swojego życia. Ja natomiast jestem dopiero na początku swojej życiowej drogi, można powiedzieć, że jestem w okresie lata, czyli do „jesieni” jeszcze mam trochę czasu. Zdecydowanie łatwiej mi się wnika w opowiadaną historię, gdy bohaterowie są mniej więcej w moim wieku, niż taką, gdzie postacie są o wiele ode mnie starsze. To właśnie jest przyczyna, dla której nie mogłam „w pełni” przeżywać wydarzeń zawartych na stronach Czwartki w parku.

Główną bohaterką powieści jest Jeanie, która próbuje odnaleźć się w nowej dla siebie sytuacji. Jako sześćdziesięciolatka powinna myśleć już o emeryturze i tym, co będzie na niej robiła, lecz na razie nie ma ona zamiaru rezygnować ze swojego dotychczasowego życia, czyli pracy w sklepie ze zdrową żywnością. Jeanie boryka się nie tylko z presją płynącą od rodziny o przejściu na spoczynek, ale także z sytuacją jaka miała miejsce dziesięć lat temu, która doprowadziła do tego, że jej małżeństwo powoli zaczęło się rozpadać. Jedną z rzeczy przynoszącą jej odrobinę radości i wytchnienia są chwile spędzone z wnuczką na spacerach w parku, gdzie któregoś dnia poznaje Raya. Przypadkowe spotkania z nim sprawiają, że Jeanie rozpoczyna walkę o to, co wydaje się dla niej w tym momencie słuszne. W tym również o swoje szczęście.

Czwartki w parku to nie jest zwykłe czytadło dla dojrzałych kobiet ze szczęśliwym zakończeniem. Boyd w swojej książce porusza wiele spraw, z którymi muszą się zmierzyć ludzie wkraczający w starczy wiek, np.: ze świadomością, że siły powoli zaczynają odchodzić, że dzieci „wyfruwają” z domu i zakładają własne rodziny, że zaczynają się pojawiać różne dolegliwości i choroby oraz to, że nie wiadomo co ma się zrobić z nadmiarem czasu… Ponadto Jeanie musi stawić czoło traumatycznej przeszłości męża, który to (ku mojemu zaskoczeniu) przez te wszystkie lata pożycia małżeńskiego nie podzielił się z nią tymi przykrymi doświadczeniami. Historia opisana w tej książce wbrew pozorom może pomóc tym, którzy znaleźli się lub znajdują na podobnym rozdrożu co bohaterka, Jeanie.

Powracając jeszcze na chwilę do ludzi w dojrzałym wieku: czytając Czwartki w parku moje myśli zajmowali… moi rodzice, którzy właśnie są w takim wieku. Widzę, że się zmieniają: ich sylwetki, skóra, włosy… I to mnie przeraża, bo ich wygląd uświadamia mi, że oni kiedyś odejdą i to „kiedyś” może nadejść szybciej niż mi się wydaje. Poza tym trudno mi sobie wyobrazić, że ich małżeństwo (po 36 latach bycia razem) się rozpada… Więc jak widzicie lektura tej książki była dla mnie słodko-gorzka.

Miłym zaskoczeniem dla mnie było to, że autorka postanowiła do historii wprowadzić „pierwiastek polskości”, to znaczy postać pochodzącą z Polski. Chyba po raz pierwszy spotkałam się z czymś takim (przynajmniej w tym momencie trudno mi sobie cokolwiek przypomnieć). Szczerze powiedziawszy od momentu pojawienia się Joli, imigrantki z Polski, która pracuje w sklepie Jeanie, zaczęłam przychylniej patrzeć na książkę Hilary Boyd.

Czwartki w parku jako całość prezentuje się naprawdę nieźle, jednak moim zdaniem, bardziej spodoba się starszym czytelnikom (50+) niż młodszym. Z chęcią przeczytałabym inną książkę autorki, gdzie postacie są w zbliżonym do mnie wieku. Wydaje mi się, że prędzej odnalazłabym w niej siebie, niż w powieści Czwartki w parku.

[http://dzosefinn.blogspot.com/2017/09/boyd-hilary-czwartki-w-parku.html]

Czwartki w parku Hilary Boyd to kolejna książka, która już dosyć długo czekała na mojej półce w domowej biblioteczce na swoją kolej. W ramach urlopu wypoczynkowego, zaplanowanego na przełomie sierpnia i września, postanowiłam ją przeczytać. Powieść ta na pierwszy rzut oka wydała mi się idealna nie tylko na dni wolne od pracy, ale także na tę porę roku, czyli zbliżającą się...