Bardzo słaba biografia, a właściwie ciężko nazwać to biografią. Raczej są to dywagacje psychologiczne na temat geniuszu w XVIII wieku na przykładzie Mozarta. Słabo to się czyta, wydaje mi się również, iż dochodzi do pewnego rodzaju nadinterpretacji przez autora. Jedna z rzeczy, która przebiła się przez natłok dziwnych rozważań to informacja o humorze fekalnym Mozarta jak i całej epoki Oświecenia.

Bardzo słaba biografia, a właściwie ciężko nazwać to biografią. Raczej są to dywagacje psychologiczne na temat geniuszu w XVIII wieku na przykładzie Mozarta. Słabo to się czyta, wydaje mi się również, iż dochodzi do pewnego rodzaju nadinterpretacji przez autora. Jedna z rzeczy, która przebiła się przez natłok dziwnych rozważań to informacja o humorze fekalnym Mozarta jak i...

A mi się podobało. Ta książka to przede wszystkim socjologiczno-psychologiczny esej, a nie (fragmentaryczna) biografia.

A mi się podobało. Ta książka to przede wszystkim socjologiczno-psychologiczny esej, a nie (fragmentaryczna) biografia.

Czytając ją, miałam wrażenie, że autor kilka razy napisał to samo tylko innymi zdaniami. Nie bardzo mi się podobała.

Czytając ją, miałam wrażenie, że autor kilka razy napisał to samo tylko innymi zdaniami. Nie bardzo mi się podobała.

Rzetelna analiza czasów, w jakich przyszło żyć Mozartowi i jego rodzinie. Autor pokazuje, jak bardzo ówczesna sztuka była uzależniona od widzimisię zadufanej w sobie, strzegącej swoich przywilejów arystokracji.

Rzetelna analiza czasów, w jakich przyszło żyć Mozartowi i jego rodzinie. Autor pokazuje, jak bardzo ówczesna sztuka była uzależniona od widzimisię zadufanej w sobie, strzegącej swoich przywilejów arystokracji.

Właściwie przejrzałam garść tych esejów. Mój obraz geniusza już się krystalizuje.

Właściwie przejrzałam garść tych esejów. Mój obraz geniusza już się krystalizuje.

"będę (...) rżnął w tyłek, dłonie całował, strzelał z zadka, panią embrassował, z tyłu i z przodu lewatywował, spłacał co do grosza, com pani winien, i może coś solidnie pierdnie, i może coś też spadnie - a teraz adieu..." - oto fragment listu W. A. Mozarta do Aloisii Weber (kuzynki i prawdopodobnie pierwszej kochanki).

Socjologiczny rzut oka na czasy, w których żył kompozytor.
Biografia nieszablonowa, niekonwencjonalna, śmiała, świeża i niebanalna!

WAŻNE!!!
Nie napiszę, że książka jest skierowana wyłącznie do osób, które Mozarta już znają (aczkolwiek, jeśli Amadeusz jest już twoim kumplem - lektura jest o wiele bardziej przyjemna),lecz jeśli z tej książki chcesz poznać Mozarta-kompozytora, chcesz przeczytać piękną historię o dziecku-geniuszu, bądź wzruszyć się opowieścią o smutnym pochówku - ODRADZAM.

"będę (...) rżnął w tyłek, dłonie całował, strzelał z zadka, panią embrassował, z tyłu i z przodu lewatywował, spłacał co do grosza, com pani winien, i może coś solidnie pierdnie, i może coś też spadnie - a teraz adieu..." - oto fragment listu W. A. Mozarta do Aloisii Weber (kuzynki i prawdopodobnie pierwszej kochanki).

Socjologiczny rzut oka na czasy, w których żył...

Jest tu sporo niepotrzebnych powtórzeń, zdarzają się komiczne momenty (np. przesadnie poczciwa teza, że Mozart umarł, bo nikt go nie kochał) i dziwne niejasności - trudno zrozumieć jak Mozart mógł być tak emocjonalnie uzależniony od aprobaty wiedeńskiej arystokracji, że jej brak przypłacił życiem, i jednocześnie być Mozartem-mieszczaninem niechętnym arystokracji, w swoich kompozycjach (niektórych, jak Wesele Figara) występującym przeciwko niej i nienawidzącym ograniczającej artystyczną swobodę instytucji mecenatu (jeżeli ostateczną konkluzją ma być tylko "nie zrozumiesz artysty", to po co komu takie coś?) - co być może da się wytłumaczyć tym, że książki faktycznym autorem nie jest Elias, ale jego wydawca, który już po śmierci swojego "drogiego starca", jak wzruszająco i żenująco nazywa Eliasa w posłowiu, posklejał ją ze znalezionych fragmentów, skryptów wykładów, brudnopisów i luźnych kartek leżących na podłodze.
Chociaż nie jest to wybitna publikacja, to mała objętość, bezpretensjonalność, dużo informacji biograficznych i obrazki (niestety czarno-białe, wolałbym kolorowe) czynią z niej pozycję dla początkujących mocartologów wartą przeczytania. W sumie niezła.

Jest tu sporo niepotrzebnych powtórzeń, zdarzają się komiczne momenty (np. przesadnie poczciwa teza, że Mozart umarł, bo nikt go nie kochał) i dziwne niejasności - trudno zrozumieć jak Mozart mógł być tak emocjonalnie uzależniony od aprobaty wiedeńskiej arystokracji, że jej brak przypłacił życiem, i jednocześnie być Mozartem-mieszczaninem niechętnym arystokracji, w swoich...

Przyznam , że sięgając po tę książkę liczyłam na opis życia Mozarta.Okazało się, że nie jest to typowa biografia.Książka napisana jest pod kątem psychologicznym i socjologicznym.Raczej przeznaczona dla osób , które już zetknęły się z biografią genialnego kompozytora i tylko wtedy może stanowić dobrą uzupełniającą lekturę o Mozarcie.

Przyznam , że sięgając po tę książkę liczyłam na opis życia Mozarta.Okazało się, że nie jest to typowa biografia.Książka napisana jest pod kątem psychologicznym i socjologicznym.Raczej przeznaczona dla osób , które już zetknęły się z biografią genialnego kompozytora i tylko wtedy może stanowić dobrą uzupełniającą lekturę o Mozarcie.

Biografia Mozarta ugryziona od strony socjologicznej. Mnie takie podejście niezbyt kręci+ nie dowiedziałam się wiele nowego o wybitnym kompozytorze. Raczej dla pasjonatów tej dziedziny, ogólnie rzecz biorąc nie polecam.

Biografia Mozarta ugryziona od strony socjologicznej. Mnie takie podejście niezbyt kręci+ nie dowiedziałam się wiele nowego o wybitnym kompozytorze. Raczej dla pasjonatów tej dziedziny, ogólnie rzecz biorąc nie polecam.

zdecydowanie jest wiele lepszych publikacji o kompozytorze.

zdecydowanie jest wiele lepszych publikacji o kompozytorze.