Zacznę od tego ,że jeśli czytelnicy spodziewają się biografii pisanej w stylu urodziłam sie w dniu takim i takim oraz całkowitym opisie życiorysu w 1 os liczby pojedynczej to się srogo rozczarują. Biografia Billie Holiday , to zbiór luźnych opowieści osób , które z bohaterką spędziły czas. Z opowieści wysuwa nam się obraz bardzo wybitnej gwiazdy jazzu, która żyła w doskonałych relacjach ze swoją matką. Miedzy nimi była nie wielka różnica wieku. Matka Billie miała jej za złe,że się wyprowadziła i matkę pozostawiła samą. Bohaterka miała wiele problemów na skutek ciemnej karnacji nie wszędzie dane jej było występować a do tego miała ogromny problem z narkotykami.Owa sytuacja powodowała,że cały czas była na widelcu detektywów oraz policjantów, którzy za nawet drobne ilości posiadanego narkotyku ją aresztowali.Narkotyki oraz brak właściwych osób, które by jej karierą dobrze pokierowały spowodowało to ,że sięgała niemal dna wyprzedając biżuterie oraz futra. Natomiast Billie miała pozytywną cechę, była bardzo ufna i oddana ludziom oraz lubiła tzw.męskich boxerów. Często swój talent ujawniała grających w różnych lokalach z beznadziejnymi muzykami , którzy robili za podkład.Polecam dla wszystkich , którzy interesują się jazzem .Książkę się czyta lekko szybko i ciekawie.

Zacznę od tego ,że jeśli czytelnicy spodziewają się biografii pisanej w stylu urodziłam sie w dniu takim i takim oraz całkowitym opisie życiorysu w 1 os liczby pojedynczej to się srogo rozczarują. Biografia Billie Holiday , to zbiór luźnych opowieści osób , które z bohaterką spędziły czas. Z opowieści wysuwa nam się obraz bardzo wybitnej gwiazdy jazzu, która żyła w...

Bardzo ciekawa biografia. Książka wciąga i intryguje.

Bardzo ciekawa biografia. Książka wciąga i intryguje.

Tragiczna postać. Legenda.... ale autorka trochę błądzi czasem i nudzi...

Tragiczna postać. Legenda.... ale autorka trochę błądzi czasem i nudzi...

Pierwsza biografka Billie Holiday popełniła samobójstwo, pozostawiając po sobie ogromny i nieuporządkowany materiał faktograficzny: relacje przyjaciół, wywiady z ludźmi znającymi artystkę nawet tylko przelotnie, wycinki prasowe, dokumentację szpitalną i sądową. Julia Blackburn wykorzystała to archiwum, jako punkt wyjścia do stworzenia własnej opowieści o wielkiej piosenkarce.
Z relacji przyjaciół, muzyków, sąsiadów, policjantów nie wyłania się jeden spójny obraz piosenkarki- autorka biografii pozwala każdemu ze świadków przemówić, z osobna. Te wszystkie głosy ukazują wiele twarzy piosenkarki, jak gdyby nie było jednej Billie Holiday, lecz kubistyczna, różnorodna postać, mieniąca się wieloma odcieniami. Każdy może złożyć własną wersję losów artystki- zdecydować samemu, czy chce ją zapamiętać, jako nieszczęśliwą samotną kobietę o wielkim sercu. A może ordynarną, wiecznie przeklinającą pijaczkę i narkomankę? Lub spróbować scalić te dwa wizerunki w jeden.
Biografka po kolei oddaje głos ludziom, przez których życie przewinęła się piosenkarka- z taką samą uwagą wysłuchując kolegi z dzieciństwa, burdel- mamy, czy też drugiego męża Billie.
Relacji jest dużo, niektóre sprzeczne ze sobą, niektóre jednomyślne w pewnych kwestiach.
Z wszystkich jednak wyłania się przerażający obraz samotnej kobiety, która nie potrafiła dać sobie rady ze swoim talentem, ze swoim życiem…
Uzależniona od alkoholu, narkotyków i nieodpowiednich mężczyzn; bita, upokarzana i wyzyskiwana przez wielu „przyjaciół”. Wychowywana wśród prostytutek i ich alfonsów, znała tylko ten jeden model relacji kobieta- mężczyzna, i tylko na takiej zasadzie koegzystowała ze swoimi kolejnymi „partnerami”. Naiwna jak dziecko i jak dziecko bezradna w wielu kwestiach życiowych, była jednocześnie w pełni świadomą bojowniczką o prawa czarnoskórych.
„Umiała tylko śpiewać. Jedynie to ją naprawdę uszczęśliwiało.” Niezwykle muzykalna, kochała operę, co dziwiło tych, którzy uważali ją za niewychowaną prostaczkę. Otoczona ludźmi nagminnie ją wykorzystującymi: „Każdy czegoś od niej chciał. Ściągała to na siebie”. Wiecznie w tarapatach finansowych, mimo, że jej płyty wspaniale się sprzedawały: ciągle okradana i naciągana na „pożyczki”.
Billie Holiday przeszła długą i trudną drogę: od dziewczyny prostytuującej się za kilka dolarów- do artystki w niebieskim futrze za kilkanaście „kawałków”. Jej przemiana została szczegółowo opisana przez biografkę, która także nie poskąpiła czytelnikowi szerokiej panoramy społecznej ówczesnej Ameryki: rasistowskiej i z pogardą traktującej śpiewające czarne kobiety. Znajdziemy tu, nie tylko opis Harlemu w latach trzydziestych, ale także rozdział o pracy agentów do spraw narkotyków, którzy z upodobaniem nękali piosenkarkę.
Te szczegóły mają niewątpliwie walor dokumentalny i przybliżają czytelnikowi realia epoki.
Szkoda tylko, że konstrukcja całej książki staje się po jakimś czasie nużąca- każdy rozdział jest szczegółową relacją jednego z rozmówców Blackburn, po jakimś czasie natłok informacji powoduje, że przestajemy ich od siebie odróżniać.
Autorka rzadko też starała się bardziej szczegółowym śledztwem, doprowadzić do weryfikacji pewnych faktów, ograniczając się w zamian jedynie do ich przytoczenia. Przez co otrzymaliśmy, ciekawy wprawdzie, ale dosyć niejednorodny kolaż wielu otwartych kwestii i pytań bez odpowiedzi. Braki mi też było jakiejś szerszej analizy fenomenu twórczości Billie Holiday, to wszystko jednak nie kładzie się zbytnim cieniem na całości książki, która jest niewątpliwie udaną próbą ukazania trudnego życia „Pierwszej Damy jazzu”.

Pierwsza biografka Billie Holiday popełniła samobójstwo, pozostawiając po sobie ogromny i nieuporządkowany materiał faktograficzny: relacje przyjaciół, wywiady z ludźmi znającymi artystkę nawet tylko przelotnie, wycinki prasowe, dokumentację szpitalną i sądową. Julia Blackburn wykorzystała to archiwum, jako punkt wyjścia do stworzenia własnej opowieści o wielkiej...

smutna historia wielkiego talentu

smutna historia wielkiego talentu

Nie czytałem bardziej tragicznej i równie porywającej biografii. Bez tej ksiązki nie da się w pełni zrozumieć jej muzyki.

Nie czytałem bardziej tragicznej i równie porywającej biografii. Bez tej ksiązki nie da się w pełni zrozumieć jej muzyki.

Biografia ciekawa, ale książka nie porywa.

Biografia ciekawa, ale książka nie porywa.