Rozpoczynając lekturę Kresowej opowieści spodziewałam się wszystkiego, tylko nie tego co na mnie czekało. Sami przyznacie, okładki pogodne, kolorowe, optymistyczne, zapowiadają bez wątpienia lekką lekturę. Tym większy kontrast tworzą one z treścią, która nie ukrywam, wstrząsnęła mną i przez cały czas lektury czułam się, jakbym przysłowiowym obuchem dostała. II tom Kresowej opowieści, to kontynuacja losów bohaterów z I tomu (którzy trafiają na ziemie zachodnie) oraz dodatkowo niezwykła zagadka do rozwiązania. Losy bohaterów toczą się bezpośrednio po zakończeniu II wojny światowej oraz w...2010 roku. Tak, taki przeskok w czasie serwuje nam autor. Łysiak zastosował bardzo ciekawy manewr, tajemnica i zagadka, o której wspomniałam są kwintesencją tego tomu, ale nie da się o nich czytać, rozwiązać ich bez znajomości tomu I. Zachęcam wiec do lektury obu części.
Strasznie trudno pisze się o obu częściach opowieści. Nie zdradzając zbyt dużo z treści (a tego nie chcę robić) ciężko jest zachęcić do lektury. Tym bardziej, iż muszę napisać, że początki były trudne. pierwsze kilkanaście stron I tomu, to rys historyczny, napisany co tu kryć sztywnym językiem. Jeżeli mnie, miłośniczkę historii wszelakiej, wstęp odrobinę zniechęcił, to jest on niebywale ciężko napisany. Przyznaję, dwa razy rozpoczynałam lekturę książek, za trzecim razem dopiero przedarłam się przez wstęp. Było jednak warto. Faktyczna treść książki, którą są losy kilkorga dawnych przyjaciół, to wspaniała, porywająca opowieść. Lekturę polecam każdemu. Znajdziemy w niej wszystko co sobie wymarzymy - historię, zagadkę, walkę, miłość etc.
Oba tomu opowiadają losy tych samych osób, jednak każdy jest inny. I tom jest ostry, brutalny, momentami niesamowicie okrutny, czyli taki, jakie były wtedy czasy na zachodniej Ukrainie.
II tom jest dużo delikatniejszy, acz też nie stroni od problemów, walk, tajemnic. Razem tworzą mieszankę iście wybuchową, zwalającą dosłownie z nóg.
Po przedarciu się przez w/w wstęp, lektura pochłonęła mnie tak, że nie mogłam się od niej oderwać. Jestem pewna, że z wami też tak będzie.
Dodatkową, taką swoista wisienką na torcie jest całkowicie zaskakujące zakończenie.
Gorąco zachęcam do lektury. I niech was nie zniechęci początek I tomu.

Rozpoczynając lekturę Kresowej opowieści spodziewałam się wszystkiego, tylko nie tego co na mnie czekało. Sami przyznacie, okładki pogodne, kolorowe, optymistyczne, zapowiadają bez wątpienia lekką lekturę. Tym większy kontrast tworzą one z treścią, która nie ukrywam, wstrząsnęła mną i przez cały czas lektury czułam się, jakbym przysłowiowym obuchem dostała. II tom Kresowej...